Ναι, οι Iron Maiden ήταν γαμάτοι! Ναι, ήταν μια από τις συναυλίες της δεκαετίας. Ναι, όταν άκουσα το The Flight Of Icarus ξέχασα τα 4 χιλιόμετρα που περπάτησα για να φτάσω εκεί. Ναι, οι συναυλίες είναι η κατάρα της κοντής, αλλά δεν με ένοιαξε.
Με ένοιαξε ότι αυτοί που διοργάνωσαν την συναυλία δεν σεβάστηκαν κανέναν. Δεν σεβάστηκαν τις πάνω από 30.000 κόσμου που πλήρωσαν 60 ευρώ και άλλα τόσα κάποιοι μέσα στο χώρο για να δροσιστούν ή να τσιμπήσουν κάτι. Που άφησαν τα αυτοκίνητά τους σε χωράφια. Που περπάτησαν ακόμα και με μικρά παιδιά για χιλιόμετρα. Που ακόμα και ένα παιδί με αναπηρικό αμαξίδιο το είδαμε να έχει παρκάρει με τους φίλους του στα μισά της διαδρομής.
Όλοι αυτοί και πολλοί άλλοι αδιαμαρτύρητα περπάτησαν ΠΟΛΥ για να φτάσουν και περπάτησαν ΠΟΛΥ για να φύγουν. Και οι Αθηναίοι, γιατί είχε έρθει κόσμος από όλη την Ελλάδα να δει τους Iron Maiden, έκαναν το Αθήνα – Μαλακάσα 3 ώρες. Και το ίδιο και την επιστροφή. Οι διοργανωτές της συναυλίας ήταν πολύ τυχεροί που οι Iron Maiden έκαναν μια μεγαλειώδη εμφάνιση στην Μαλακάσα. Ήταν πολύ τυχεροί που στο φευγιό για να φτάσουμε στα αυτοκίνητα όλοι λέγαμε πόσο μαγική ήταν αυτή η συναυλία από κάθε άποψη. Η συναυλία. Όχι η διοργάνωση.
Κρίμα…
