“Παρακολουθώ ίσαμε έναν αιώνα , όλα τα ντέρμπι Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού. θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω με μίαν παρατήρηση. Αν Ολυμπιακός και Παναθηναικός λέγονται ” αιώνιοι αντίπαλοι” με προϊστορία 53 χρόνων μόνο, τότε πώς θα έπρεπε να λέγομαι εγώ ; Το λιγότερο υπεραιωνόβιος.
Παρακολουθώ πάμπολλα χρόνια αυτά τα ντέρμπι. Από την εποχή των αδελφών Ανδριανόπουλου. Η ιστορία των αδελφών αυτών, πάντα με συγκινεί. Είναι η πρώτη ιστορία οικογενειοκρατίας στο ποδόσφαιρο. Και αυτή
ακολούθησα εγώ και εις την πολιτική, γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε.
Παρακολουθούσα τον Απόστολο Νικολαΐδη, που έφτασε μέχρι του σημείου να γίνει γήπεδο στη Λεωφόρο και θέλει τώρα να το κατακρημνίσει ο Καμίνης. Δεν το κρύβω, ότι αυτή είναι και η βαθύτερη επιθυμία μου .Να γίνω γήπεδο. Φαντάζεσθε να έρχεται ο αντίπαλος να παίξει στο γήπεδο “Κ. Μητσοτάκης”; Όχι μόνο τα πόδια θα του κοπούν, αλλά τα ήπατα.
Εθαύμαζα πάντα τον Μίμη Δομάζο και τις ντρίπλες του. Στην πολιτική αν δεν ελιχθείς και αποστατήσεις πας χαμένος.
Εθαύμαζα και τους σέντερ μπακ , Μουράτη και Λινοξυλάκη, οι οποίοι ήταν πολύ καλοί εις τα κλεψίματα της μπάλας. Και εις το ποδόσφαιρο και εις την πολιτικήν είναι απαραίτητα τα κλεψίματα.
Θα ήθελα να κάμω μια μικρή αναφορά στην πολιτική κατάσταση. Σκελετωμένοι οι οπαδοί προσέρχονται στο γήπεδο. Σκελετωμένοι, αλλά προσέρχονται . Αυτό αποδεικνύει ότι η πολιτική του μνημονίου απέτυχε. Χρειάζονται πάμπολλα μνηημόνια ακόμα.
Θα λέγαμε, ότι βαδίζουμε επιτέλους σε ένα καλό δρόμο, όταν σε ντέρμπι Ολυμπιακού – Παναθηναικού δεν θα υπάρχει κανένας θεατής να προσέλθει, κανένας ποδοσφαιριστής , κανένας παράγων, κανένας εκ των διαιτητών. Να μην έχει μείνει κολυμπηθρόξυλο.
Δύο λόγια και για το νέο σχηματισμό. Εις εμέ ετηλεφώνησε πρώτος ο Σταύρος Θεοδωράκης και πήρε τάς ευχάς μου και τον έκαμα add και εις το φέισμπουκ.
Να έχει πάντα κοντά του, εκτός του σακιδίου και το σωσίβιο, τον συνεβούλευσα.
Την ευχή μου αυτήν, την συμπληρώνω με μία δεύτερη για το ντέρμπι. Να γίνει το πιο ήσυχο ντέρμπι όλων των εποχών”.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163