Grecia Salentina. Αν υπάρχει μία χώρα με την οποία οι Έλληνες αισθανόμαστε κοντά, αυτή είναι η Ιταλία. Και δεν είναι η γεωγραφική θέση αυτή που μας φέρνει πιο κοντά.
Είναι και τα… πρόσωπα, η όψη μας, είναι αυτό το «una fiaccia, una razza», το «ούνα φάτσα ούνα ράτσα» που έχουν πει οι Ιταλοί για εμάς. Η εξωτερική ομοιότητα που έχουμε, οι ομοιότητες στο DNΑ των δύο λαών. Δύο λαοί που παραμένουν κοντά και συνυπάρχουν άψογα. Πού;
Στη Νότια Ιταλία και ακόμη πιο συγκεκριμένα στην Πούλια, εκεί όπου υπάρχει η Grecia Salentina, εκεί όπου υπάρχουν 11 χωριά στα οποία το ελληνικό στοιχείο ακόμη και σήμερα είναι πολύ έντονο.
Κάτι που βλέπει κανείς στις επιγραφές των πινακίδων, στα ονόματα των χωριών, στα τραγούδια τους, στην ομιλία τους, αφού υπάρχει η τοπική διάλεκτος ονόματι Griko…
Οι Ιταλοί λένε ότι όσο πιο χαμηλά κατεβαίνεις στη χώρα τους τόσο μεγαλύτερη ζέστη, ζεστασιά νιώθεις. Και δεν αναφέρονται στις θερμοκρασίες, οι οποίες όντως είναι πιο χαμηλές όσο κατεβαίνεις την «μπότα», αλλά στη νοοτροπία του κόσμου.
Στο πώς οι βόρειοι είναι πιο ψυχροί, πιο απόμακροί ενώ οι νότιοι πιο προσιτοί, πιο ζεστοί ως άνθρωποι. Δεν αποτελεί έκπληξη, επομένως, το γεγονός ότι αυτή η ελληνική παροικία δεν είναι στον ιταλικό βορρά αλλά στον ιταλικό νότο.
Εκεί όπου είχαν εγκατασταθεί Έλληνες στα χρόνια του Βυζαντίου και παρέμειναν εκεί και μετά την πτώση της αυτοκρατορίας