Το μουσείο Φρίντα Κάλο, γνωστό και ως «Μπλε Σπίτι» (La Casa Azul) αφού οι τοίχοι είναι βαμμένοι με μπλε κοβάλτιο, σύμφωνα με την τοπική παράδοση, είναι ένα μουσείο τέχνης που είναι αφιερωμένο στη ζωή και το έργο της Μεξικανής καλλιτέχνιδας, Φρίντα Κάλο.
Το μουσείο βρίσκεται στη γειτονιά Coyoacán στην Πόλη του Μεξικού.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πρόκειται για το σπίτι, όπου μεγάλωσε και έζησε για αρκετά χρόνια η ζωγράφος με τον σύζυγό της και έτερο καλλιτέχνη, Ντιέγκο Ριβέρα και άφησε την τελευταία της πνοή (1907 – 1954).
Τρία χρόνια μετά το θάνατο της (1957), ο Ριβέρα δώρισε το σπίτι και το περιεχόμενο του και, έτσι, από το 1958 λειτουργεί ως μουσείο προς τιμήν της Φρίντα.
Το μουσείο περιέχει φωτογραφίες, επιστολές, καρτ ποστάλ, αντικείμενα από την μεξικάνικη λαϊκή παράδοση, παραδοσιακά σκεύη μαγειρικής, καθώς και μια συλλογή έργων τέχνης της θρυλικής ζωγράφου, του Ντιέγκο Ριβέρα και άλλων καλλιτεχνών (José María Velasco, Paul Klee)
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η συλλογή εκτίθεται στα δωμάτια του σπιτιού, το οποίο παραμένει όπως ήταν τη δεκαετία του 1950.
Σήμερα, είναι από τα πιο δημοφιλή μουσεία στην Πόλη του Μεξικού με περίπου 25.000 επισκέπτες κάθε μήνα.
Το μουσείο λειτουργεί αποκλειστικά από τις πωλήσεις εισιτηρίων και δωρεές και παρουσιάζει τον τρόπο ζωής των πλούσιων Μεξικανών μποέμ καλλιτεχνών και διανοουμένων κατά το πρώτο μισό του 20ου αιώνα.
Επίσης, το εισιτήριο εισόδου στο «Casa Azul» επιτρέπει στους επισκέπτες να μπουν δωρεάν και στο κοντινό Μουσείο Anahuacalli, το οποίο ιδρύθηκε επίσης από τον Ντιέγκο Ριβιέρα.
Μεγάλο μέρος της συλλογής βρίσκεται σε προθήκες. Το μουσείο περιλαμβάνει επίσης ένα καφέ και ένα μικρό κατάστημα με αναμνηστικά είδη.
Το μουσείο αποτελείται από δέκα αίθουσες. Στο ισόγειο βρίσκεται ένα δωμάτιο που περιέχει μερικά γνωστά έργα της Κάλο : «Long Live Life» (1954), «Frida and the Caesarian Operation» (1931) και «Portrait of My Father» (1952).
Αυτό το δωμάτιο ήταν αρχικά το επίσημο σαλόνι, όπου η Φρίντα και ο Ντιέγκο διασκέδαζαν μαζί με αξιόλογους Μεξικανούς και διεθνείς επισκέπτες και φίλους τους, όπως ο Σεργκέι Αϊζενστάιν, ο Νέλσον Ροκφέλερ, ο Τζορτζ Γκέρσουιν, ο Μιγκέλ Κοβαρουμπίας και οι ηθοποιοί Ντολόρες ντελ Ρίο και Μαρία Φέλιξ.
Η δεύτερη και η τρίτη αίθουσα είναι αφιερωμένες σε προσωπικά είδη, αναμνηστικά και μερικά από τα έργα του Ριβέρα. Το δεύτερο δωμάτιο είναι γεμάτο με καθημερινά αντικείμενα που χρησιμοποιούσε η Φρίντα (γράμματα, φωτογραφίες και σημειώσεις).
Στους τοίχους μπορεί να δει κανείς κολιέ και λαϊκά φορέματα από την προ- ισπανική περίοδο, ειδικά αυτά σε στιλ Tehuana που ήταν το σήμα κατατεθέν της Φρίντα. Οι πίνακες στο τρίτο δωμάτιο περιλαμβάνουν τα έργα: «Retrato de Carmen Portes Gil» (1921), «Ofrenda del día de muertos», (1943) και «Mujer con cuerpo de guitarra» (1916).
Η τέταρτη αίθουσα περιέχει σύγχρονους πίνακες καλλιτεχνών (Paul Klee, José María Velasco, Joaquín Clausel, Celia Calderón Orozco) και ένα γλυπτό του Mardonio Magaña. Το πέμπτο δωμάτιο περιέχει δύο μεγάλες papier –mache φιγούρες που μοιάζουν με διάβολο, γνωστές ως «Ιούδας», φιγούρες «mujeres bonitos» από το Tlatilco της Πολιτείας του Μεξικού και φιγούρες από τον πολιτισμό του Teotihuacan.
Σύμφωνα με την παράδοση, στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, κάθε Μεγάλο Σάββατο, οι ντόπιοι συγκεντρώνονται στις πλατείες και καίνε τα ομοιώματα του Ιούδα.
Το έκτο και το έβδομο δωμάτιο είναι η κουζίνα και η τραπεζαρία. Και τα δύο είναι σε κλασικό μεξικάνικο στιλ, με το κίτρινο και μπλε χρώμα να κυριαρχούν στα πλακάκια, τις καρέκλες και το τραπέζι, όπου η Φρίντα περνούσε μεγάλο μέρος του χρόνου της.
Τα δύο δωμάτια είναι γεμάτα με μεγάλα πήλινα αγγεία, πιάτα, γυάλινα σκεύη και χειροποίητα αντικείμενα που προέρχονται από τις περιοχές Metepec, Oaxaca, Tlaquepaque και Guanajuato.
Έξω από την τραπεζαρία βρισκόταν η κρεβατοκάμαρα του Ριβέρα, με το καπέλο, το σακάκι και τα ρούχα εργασίας του να κρέμονται ακόμα στον τοίχο.
Δίπλα υπάρχει ένα κλιμακοστάσιο που οδηγεί από τον χώρο της αυλής στον επάνω όροφο. Αυτή η περιοχή περιέχει επίσης ένα μεγάλο αριθμό αντικειμένων λαϊκής τέχνης και περιλαμβάνει περίπου 2000 έργα ζωγραφικής από την αποικιακή περίοδο έως τον 20ο αιώνα.
Τα δύο δωμάτια του επάνω ορόφου που είναι ανοιχτά για το κοινό περιέχουν το υπνοδωμάτιο και το χώρο μελέτης της Φρίντα, που βρίσκεται στην πτέρυγα που είχε κατασκευάσει ο Ριβέρα. Τα πρωτότυπα έπιπλα είναι ακόμα εκεί.
Σε μια γωνιά του δωματίου, βρίσκονται οι στάχτες της καλλιτέχνιδας σε μια τεφροδόχο, η οποία περιβάλλεται από μια νεκρική μάσκα, μερικά προσωπικά αντικείμενα και καθρέφτες στο ταβάνι.
Στο κρεβάτι της βρίσκεται ένας γύψινος κορσές που αναγκάστηκε να φορέσει η Φρίντα για να στηρίξει την σπονδυλική της στήλη. Επίσης, κάτω από το ξύλινο κουβούκλιο υπάρχει ένας καθρέφτης στραμμένος προς τo κρεβάτι, τον οποίο χρησιμοποίησε για να ζωγραφίσει αυτοπροσωπογραφίες της.
Πάνω από το κρεβάτι υπάρχει μια ζωγραφιά ενός νεκρού παιδιού. Το αναπηρικό καροτσάκι της είναι σχεδιασμένο μ’ ένα ημιτελές πορτρέτο του Στάλιν, σε ένα καβαλέτο που λέγεται ότι της έδωσε ο Νέλσον Ροκφέλερ. Ο Στάλιν έγινε ήρωας για την Κάλο αφού αυτή και ο Ριβέρα είχαν μια διαμάχη με τον Τρότσκι.
Η ξενάγηση στο μουσείο καταλήγει στον μεγάλο κήπο της αυλής που περικλείεται από τις τέσσερις πτέρυγες. Ο χώρος της αυλής χωρίζεται από μια κλιμακωτή πυραμίδα, ένα σιντριβάνι και μια πισίνα.
Αυτά χτίστηκαν τη δεκαετία του 1940 όταν ο Ριβιέρα μετακόμισε για πρώτη φορά στο σπίτι και έχτισε την τέταρτη πτέρυγα που περικλείει το σπίτι. Οι τοίχοι αυτής της πτέρυγας που βλέπουν στην αυλή είναι διακοσμημένοι με θαλάσσια κοχύλια και καθρέφτες. Υπάρχουν επίσης γλυπτά του Μεξικανού καλλιτέχνη, Mardonio Magaña.
Στη μια πλευρά της αυλής υπάρχει η εξής επιγραφή: «Frida y Diego vivieron en esta casa 1929-1954» (Η Φρίντα και ο Ντιέγκο έζησαν σε αυτό το σπίτι).
