Αχρείαστο να’ ναι! Πουλήθηκε σε δημοπρασία κιτ εξόντωσης βρυκόλακα

Την προηγούμενη εβδομάδα, ένα διακοσμημένο κασελάκι με σύνεργα για την εξόντωση βρυκόλακα δημοπρατήθηκε στο πλαίσιο διαδικτυακής δημοπρασίας που διεξήγαγε ο οίκος Hansons Auctioneers στο Derbyshire της Αγγλίας.

Το κιτ ήταν σε κασελάκι με εσωτερική επένδυση από βελούδο, με στρίφωμα από μετάξι, και το εσωτερικό του καπακιού ήταν διακοσμημένο με εικόνα της Αναστάσεως του Κυρίου. Περιείχε όλα όσα χρειάζεται κάποιος για να στείλει σε αιώνιο ύπνο τον κουκουλοφόρο Άρχοντα των Απέθαντων: τρεις σταυρούς, χάντρες ροζάριου, μια Βίβλο, ένα μικρό πιστόλι, ένα μικρό μαχαίρι με ασημένια λεπίδα, τανάλιες για εξαγωγή δοντιών – και, για λόγους που δεν μπορεί να εξηγήσει κανείς – δόντια καρχαρία.

Στο τέλος της τετραήμερης δημοπρασίας, το κασελάκι κατακυρώθηκε σε αγοραστή αντί του ποσού των 3.185 δολαρίων (ποσού εντός των εκτιμήσεων), ο οποίος θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του.

Αν και είναι παλιό, δεν θεωρείται ότι είναι ένα από τα «αυθεντικά» κιτ που κυκλοφορούσαν τη δεκαετία του 1800. Ο οίκος χρονολογεί το κασελάκι στο 1780 περίπου, η Βίβλος εκδόθηκε το 1842, ενώ το μικρό μαχαίρι φτιάχτηκε στις αρχές του 20ού αιώνα. Σύμφωνα με τα όσα τόνισε στους Τάιμς της Νέας Υόρκης ο Robert A. Smart, καθηγητής Αγγλικής Λογοτεχνίας στο Quinnipiac University, τα «αυθεντικά» κιτ όφειλαν, επιπλέον, να έχουν βότανα, αγιασμό και σφαίρες από ασήμι. Kαι το σουγιαδάκι δεν θα ήταν τόσο μικρό.

Ο προηγούμενος κάτοχος ήταν ένας ανώνυμος συλλέκτης, ο οποίος το είχε αποκτήσει σε παζάρι παλαιών αντικειμένων. Θεωρείται ότι το «συναρμολόγησαν» στις αρχές της δεκαετίας του 1900, όταν η λαϊκή παράδοση για βρυκόλακες είχε πλέον επιστρέψει για τα καλά ως θέμα συζήτησης μετά την έκδοση το 1897 του μυθιστορήματος του Μπραμ Στόκερ «Δράκουλας».

«Κουτιά σαν κι αυτό κατασκευάστηκαν, από τότε, και ιδιωτικά και για εμπορικούς σκοπούς» διευκρίνισε, σε ανακοίνωση, ο δημοπράτης Rik Alexander του οίκου Hansons Auctioneers. «Αν και το δικό μας κιτ είχε μια παλιά Βίβλο και το κουτί ήταν ακόμα πιο παλιό, κατά τα φαινόμενα “συναρμολογήθηκε” την Εδουαρδιανή περίοδο στην Αγγλία (σ.σ. δεκαετία του 1900).

Πλέον, ο αντίκτυπος του μυθιστορήματος “Δράκουλας” ήταν μεγάλος».