Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ότι τα σπίτια έχουν πόρτες, για την προστασία από εξωγενείς παράγοντες. Άραγε, πως θα νιώθατε εσείς, εάν μένατε σ’ ένα σπίτι, που δεν θα είχε καθόλου πόρτα; Θα μπορούσατε να κοιμηθείτε ήσυχοι το βράδυ;
Και, όταν, λείπατε, από το σπίτι, θα μπορούσατε να αφήσετε μέσα τα πράγματα σας;
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Οι παραπάνω ερωτήσεις μπορεί να σας φαίνονται περίεργες, ωστόσο, εντοπίσαμε ένα χωριό στην Ινδία, όπου οι κάτοικοι του μένουν σε σπίτια, χωρίς πόρτες.
Παράλληλα, σ’ αυτό το κείμενο, θα διαβάσετε για ακόμη τρία χωριά, που, ομολογουμένως, θεωρούνται ως τα πιο παράξενα του κόσμου.
Το χωριό χωρίς κλειδαριές και πόρτες
Φανταστείτε ένα μέρος, όπου τα σπίτια δεν έχουν πόρτες και τα καταστήματα μένουν πάντα ξεκλείδωτα. Παρ’όλα αυτά, όμως, οι ντόπιοι αισθάνονται ασφαλείς. Ο λόγος για το χωριό Shani Shingnapur στην πολιτεία Μαχαράστρα της Ινδίας, όπου κανένα σπίτι δεν έχει πόρτα, λόγω της πίστης των χωρικών στην θεϊκή οντότητα Shani (προσωποποίηση του πλανήτη Κρόνου), που θεωρείται προστάτης του χωριού.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Σύμφωνα με τον θρύλο, πριν από περίπου 300 χρόνια, μετά από μια περίοδο έντονων βροχοπτώσεων και πλημμυρών, μια μαύρη πέτρινη πλάκα βρέθηκε ξεβρασμένη στις όχθες του ποταμού Πανασνάλα, που κάποτε περνούσε μέσα από το χωριό. Η παράδοση αναφέρει ότι όταν οι κάτοικοι του χωριού άγγιξαν τον ογκόλιθο μήκους 1,5 μέτρων με ένα ραβδί, τότε, άρχισε να τρέχει αίμα απ’ αυτόν.
Αργότερα το ίδιο βράδυ, ο Shani εμφανίστηκε στον ύπνο του αρχηγού του χωριού, αποκαλύπτοντας ότι η εν λόγω πλάκα ήταν το είδωλό του. Ο Shani διέταξε να μείνει η πλάκα στο χωριό, θέτοντας τον όρο, να μείνει ακάλυπτη, ούτως ώστε να προστατεύει από κάθε κίνδυνο τους κατοίκους.
Αφού οι χωρικοί εγκατέστησαν την τεράστια πλάκα στην μέση του χωριού με μια περίφραξη, αποφάσισαν, στην συνέχεια, να πετάξουν όλες τις πόρτες και τις κλειδαριές.
Μέχρι και σήμερα, οι ντόπιοι αφήνουν τα κοσμήματα και τα χρήματά τους χωρίς να ανησυχούν για το ενδεχόμενο κλοπής, πιστεύοντας ακράδαντα στον θεό – φύλακα τους. Ακόμη και οι δημόσιες τουαλέτες στην πλατεία του χωριού έχουν απλώς μια λεπτή κουρτίνα στην είσοδο.
Οι ντόπιοι δεν ζητούν καν από τους γείτονές τους να προσέχουν το σπίτι τους, ενόσω λείπουν από το χωριό. Και αυτό, διότι, πιστεύουν ότι οι κλέφτες θα τιμωρηθούν αμέσως με τύφλωση και θα αντιμετωπίσουν επτάμισι χρόνια κακής τύχης. Μάλιστα, το χωριό προσελκύει ημερησίως περισσότερους από 40.000 επισκέπτες απ’ όλη την Ινδία, προκειμένου να προσκυνήσουν και να αφήσουν τάματα και αφιερώματα στην ιερή πλάκα.
To χωριό του ύπνου
Πριν από περίπου μια δεκαετία, πάνω από 140 κάτοικοι στα μικρά χωριά Καλάτσι και Κρασνογκόρσκ, στο Βόρειο Καζακστάν έπεφταν σε βαθύ ύπνο για αρκετές ώρες, ίσως και ημέρες, και, όταν ξυπνούσαν δεν θυμόνταν απολύτως τίποτα, υποφέροντας από έντονους πονοκεφάλους και αδυναμία. Η επιδημία του ύπνου επηρέαζε όλες τις ηλιακές ομάδες, ενώ δεν ήταν λίγοι εκείνοι που ανέφεραν ότι ένιωθαν υπνηλία καθώς περπατούσαν στον δρόμο, βιώνοντας και παραισθήσεις.
Η μυστηριώδης ασθένεια, που παρουσιάστηκε το Μάρτιο του 2013 για πρώτη φορά, παρέμενε ένα μεγάλο ερωτηματικό, και οι ειδικοί προσπαθούσαν να βρουν την αιτία. Τελικά, το μυστήριο λύθηκε, μετά από ελέγχους που πραγματοποιήθηκαν στα ορυχεία ουρανίου. Αφού ανέλυσαν τα αποτελέσματα των ιατρικών εξετάσεων των κατοίκων, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η υπνηλία προήλθε από τα αυξημένα επίπεδα μονοξειδίου του άνθρακα και υδρογονανθράκων στην ατμόσφαιρα.
To μπλε χωριό
Το χωριό Χουσκάρ (Júzcar) κοντά στην Μάλαγα συγκαταλεγόταν στα Λευκά Χωριά της Ανδαλουσίας, όπου τα σπίτια είναι ασβεστωμένα με λευκό χρώμα. Όμως, το χωριό άλλαξε τελείως όψη και βάφτηκε μπλε, όταν το 2011, η Sony Pictures το επέλεξε για να προωθήσει την ταινία «Τα στρουμφάκια».
Μετά την εισπρακτική επιτυχία της ταινίας και την εκτόξευση των τουριστικών ροών στο χωριό, διεξήχθη ψηφοφορία για να αποφασίσουν οι κάτοικοι εάν επιθυμούν τα σπίτια να ξαναγίνουν λευκά ή να διατηρηθεί το μπλε χρώμα. Η πλειοψηφία των κατοίκων αποφάσισε τελικά όλα τα κτίρια να παραμείνουν μπλε.
Το «στρουμφοχωριό» συνεχίζει να προσελκύει μέχρι και σήμερα χιλιάδες επισκέπτες, ενώ στην τοπική κοινωνία αποκαλείται πλέον ως «La Aldea Azul» (το μπλε χωριό).
To χωριό «Κουνγκ φου»
Όλοι οι κάτοικοι του χωριού Ντάξι της επαρχία Γκουανγκσί στην Κίνας γνωρίζουν Κουνγκ φου, από τα μικρά παιδιά μέχρι τους συνταξιούχους και από τους πλανόδιους πωλητές μέχρι τους αγρότες. Μάλιστα, οι 8.000 κάτοικοι του χωριού εξασκούνται στην πολεμική τέχνη δύο φορές την ημέρα – μία το πρωί και μία το βράδυ – με αποτέλεσμα η κοινότητα να είναι ευρέως γνωστή και ως «χωριό Κουνγκ φου».
Σύμφωνα με ιστορικές αναφορές, πριν από 150 χρόνια, ένας μοναχός Σαολίν μετακόμισε στο χωριό και μερικοί ντόπιοι δεν επιθυμούσαν την παρουσία του στο χωριό.
Για να αντιμετωπίσει τις ακραίες επιθέσεις σε βάρος του, ο μοναχός Σαολίν αμύνθηκε, επιδεικνύοντας τις δεξιότητες του στην πολεμική τέχνη. Κάποιοι εντυπωσιάστηκαν από τις απίστευτες ικανότητες και του ζήτησαν να τους διδάξει και να τους μυήσει στα μυστικά της περίφημης πολεμικής τέχνης.
