Αυτός είναι ο απίστευτος λόγος που οι ζέβρες έχουν ρίγες!

Απίστευτο, κι όμως αληθινό… Σύμφωνα με μελέτη επιστημόνων οι ζέβρες δεν έχουν ρίγες για να καμουφλάρονται από τα αρπακτικά, αλλά για να μην τις ενοχλούν οι μύγες! Καλά διαβάσατε…

Οι επιστήμονες λένε ότι το ζώο ανέπτυξε τις ρίγες έτσι ώστε μύγες και άλλα παράσιτα, ειδικά η θανατηφόρα μύγα τσε-τσε να ζαλίζονται και να μην κάθονται πάνω τους.

Οι Βρετανοί και Αμερικανοί ερευνητές, με επικεφαλής τον Τιμ Κάρι του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Ντέηβις και τον Μάρτιν Χάου του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό PLoS One, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς και τις βρετανικές «Γκάρντιαν» και «Τέλεγκραφ», κατέφυγαν σε ένα ευφάνταστο τέχνασμα: έντυσαν άλογα σαν ζέβρες!

Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι οι αλογόμυγες μπερδεύονται με τις ραβδώσεις σε βαθμό που, αντί να προσγειώνονται ομαλά πάνω στις «ζέβρες» (δηλαδή στα καμουφλαρισμένα άλογα), να τρακάρουν πάνω τους – όταν δεν τις αποφεύγουν τελείως.

Το πείραμα που έγινε στην Αγγλία με αιχμάλωτες ζέβρες και άλογα, έδειξε ότι τα έντομα προσγειώνονται άνετα πάνω σε μονόχρωμα άλογα, αλλά παθαίνουν μια σύγχυση όταν πλησιάζουν κοντά στις διαδοχικές ραβδώσεις, σε απόσταση μικρότερη των δύο μέτρων, ίσως επειδή δεν έχουν καλή όραση, κάτι που τελικά τις αποθαρρύνει από το να κάτσουν πάνω στη ζέβρα.

«Η ζέβρα, από εξελικτική άποψη, έχει αναπτυχθεί σε μέρη του κόσμου όπου οι μύγες μεταφέρουν αρκετά απαίσιες αρρώστιες, συνεπώς μπορεί να υπάρξουν πολύ μεγάλες συνέπειες από το τσίμπημα μιας μύγας. Κάτι που δεν συμβαίνει με τα εξημερωμένα ζώα», δήλωσε ο Χάου.

Άλλοι επιστήμονες στο παρελθόν έχουν προτείνει εναλλακτικά ότι οι ραβδώσεις αναπτύχθηκαν για να παρέχουν καμουφλάζ στη ζέβρα ως προστασία από τους θηρευτές της, για να βοηθούν στη ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος της ή για λόγους κοινωνικούς. Δεν αποκλείεται όλα αυτά να ισχύουν εν μέρει.

Οι ζέβρες είναι «ξαδέρφια» με τα άλογα και τους γαϊδάρους και σήμερα υπάρχουν στον κόσμο τρία είδη τους που περιφέρονται στις σαβάνες της Αφρικής. Τα μοτίβα με τις ραβδώσεις τους διαφέρουν από ζέβρα σε ζέβρα, με αποτέλεσμα να μην έχουν βρεθεί ποτέ δύο πανομοιότυπες ζέβρες.