Ο ισπανικός εθνικός ύμνος, γνωστός ως «La Marcha Real» (Η Βασιλική Πορεία), είναι ένας από τους λίγους εθνικούς ύμνους που δεν έχουν επίσημους στίχους. Ο λόγος γι’ αυτό έχει να κάνει κυρίως με την ιστορία και την πολιτική της χώρας.
Οι αρχές της «La Marcha Real» χρονολογούνται από τον 18ο αιώνα, όταν χρησιμοποιήθηκε ως μουσικό κομμάτι για τελετές και επίσημες περιστάσεις. Καθώς το κομμάτι εξελίχθηκε και κέρδισε αναγνώριση ως εθνικός ύμνος, δεν προστέθηκαν στίχοι, καθώς θεωρούνταν περισσότερο ένα μουσικό έργο παρά ένα τραγούδι.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η ακριβής προέλευση του εθνικού ύμνου της Ισπανίας, του «La Marcha Real» (Η Βασιλική Πορεία), δεν είναι γνωστή. Υπάρχουν διαφωνίες σχετικά με τη δημιουργία του, καθώς και με το ποιος ή ποιοι συνέθεσαν τη μουσική.
Σύμφωνα με μια θεωρία, ο «La Marcha Real» δημιουργήθηκε από τον Manuel de Espinosa de los Monteros, έναν ισπανό συνθέτη, το 1761. Αυτή η θεωρία προέρχεται από ένα ιστορικό κείμενο που βρέθηκε στη Μαδρίτη και περιγράφει την πρώτη δημόσια εκτέλεση του ύμνου στο παλάτι της Μαδρίτης.
Άλλες θεωρίες προτείνουν ότι η μελωδία έχει βασιλικές ρίζες και προέρχεται από μια παλαιότερη εποχή, ίσως από τον 17ο αιώνα. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ο ύμνος προέρχεται από τη Γαλλία, από τη μελωδία του «Marche des Grenadiers», ενώ άλλοι πιστεύουν ότι προέρχεται από τη Γερμανία.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Παρά την αβεβαιότητα που περιβάλλει την προέλευση του «La Marcha Real», η μελωδία του ύμνου είναι ευρέως αναγνωρίσιμη και παραμένει σημαντικό σύμβολο της ισπανικής εθνικής ταυτότητας.
Στη διάρκεια της ιστορίας της Ισπανίας, υπήρξαν προσπάθειες να προστεθούν στίχοι στον εθνικό ύμνο. Ωστόσο, αυτές οι προσπάθειες δεν είχαν επιτυχία, καθώς τα διάφορα κύματα πολιτικής αλλαγής και τα κυρίαρχα κόμματα δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν σε έναν επίσημο στιχουργικό κείμενο που θα αντιπροσώπευε το σύνολο της ισπανικής κοινωνίας.
Επίσης, η έλλειψη στίχων στον ισπανικό εθνικό ύμνο ενδέχεται να αντικατοπτρίζει την πολυμορφία και την περιφερειακή ταυτότητα της Ισπανίας. Η χώρα αποτελείται από διάφορες περιφέρειες, όπως η Καταλονία, η Βασκονία και η Γαλικία, που έχουν τις δικές τους γλώσσες και πολιτιστικές ταυτότητες. Η προσθήκη στίχων στον εθνικό ύμνο θα μπορούσε να θεωρηθεί ως προσπάθεια επιβολής μιας ενιαίας ταυτότητας σε μια χώρα με πολλαπλές πολιτιστικές εκφράσεις.
Εκτός από τον ισπανικό εθνικό ύμνο «La Marcha Real», υπάρχουν και άλλοι εθνικοί ύμνοι που δεν έχουν στίχους ή τουλάχιστον δεν έχουν επίσημους στίχους. Ορισμένοι από αυτούς περιλαμβάνουν:
Εθνικός Ύμνος του Κοσσυφοπεδίου: Ο εθνικός ύμνος του Κοσσυφοπεδίου, γνωστός ως «Europe», είναι ένα από τα λίγα παραδείγματα εθνικών ύμνων χωρίς στίχους. Είναι ένα σύντομο μουσικό κομμάτι που δημιουργήθηκε από τον Mendi Mengjiqi.
Εθνικός Ύμνος του Σαν Μαρίνο: Ο εθνικός ύμνος του Σαν Μαρίνο, γνωστός ως «Inno Nazionale della Repubblica», είναι επίσης χωρίς στίχους. Παρόλο που υπήρχαν στίχοι στο παρελθόν, δεν θεωρούνται πλέον επίσημοι.
Υπάρχουν ακόμη και κάποιοι εθνικοί ύμνοι που είτε έχουν πολύ λίγους στίχους είτε οι στίχοι τους δεν τραγουδιούνται συχνά, όπως ο εθνικός ύμνος της Ισλανδίας, «Lofsöngur». Σε αυτές τις περιπτώσεις, το μουσικό κομμάτι του ύμνου κυριαρχεί και οι στίχοι είναι δευτερεύοντες.
Το γεγονός ότι ένας εθνικός ύμνος δεν έχει στίχους δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η χώρα ή οι πολίτες της δεν έχουν εθνική ταυτότητα ή πολιτιστική έκφραση. Στην πραγματικότητα, μερικές φορές η απουσία στίχων μπορεί να αντικατοπτρίζει την πολυμορφία και την πολιτιστική ποικιλία εντός μιας χώρας, όπως στην περίπτωση της Ισπανίας.
