Έχετε επισκεφτείτε δεκάδες μουσεία ανά τον κόσμο και συνέχεια παρατηρείτε την άσχημη όψη των μωρών στη μεσαιωνική τέχνη; Τότε πρέπει να ξέρετε ότι οι δημιουργοί τους δεν ήταν κακοί στη ζωγραφική, αλλά υπήρχε λόγος που τα ζωγράφιζαν έτσι.
Από τον Carlo Crivelli μέχρι και τον Bitonto, τα μωρά είχαν άσχημη όψη. Αυτό συνέβαινε διότι τις περισσότερες φορές ήταν προσωποποιήσεις της Παναγίας και του Χριστού. Σύμφωνα με το The Vox, ο ενήλικας Χριστός έπρεπε να εκπροσωπηθεί τέλεια από τον νεογέννητο Χριστό. Έτσι, υπήρχε η αντίληψη ότι ο Χριστός γεννήθηκε “ώριμος” και “ολοκληρωτικά διαμορφωμένος”.
Μετά τον Μεσαίωνα που χρονολογείται από τον 5ο μέχρι το 15ο αιώνα μ.Χ., όλα άλλαξαν. Η αναγέννηση “γέννησε” με έναν διαφορετικό τρόπο το πρόσωπο των μωρών στη ζωγραφική. Τότε, όλο και περισσότεροι πλούσιοι άνθρωποι ήθελαν ζωγραφισμένο ένα πορτρέτο των μωρών τους. Έτσι, οι καλλιτέχνες καλούνταν να ζωγραφίσουν ένα γλυκό πρόσωπο και όχι ένα μωρό με ώριμα και σκληρά χαρακτηριστικά.
