Η απόκοσμη τρύπα από το εγκαταλελειμμένο ορυχείο διαμαντιών στη Σιβηρία

Η τρύπα του ορυχείου φαντάζει εξωπραγματική. Φθάνει τα 525 μέτρα σε βάθος, ενώ η διάμετρος του ανέρχεται σε 1200.

Ο λόγος για το ορυχείο Mir (σ.σ. «ειρήνη» στα ρωσικά) που ονομάζεται, επίσης, ορυχείο Mirny και βρίσκεται στη δημοκρατία της Γιακουτίας στη Σιβηρία – τη μεγαλύτερη από τις αυτόνομες δημοκρατίες της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Kατά την δεκαετία του 60, το ορυχείο παρήγαγε 10.000.000 καράτια διαμαντιών ετησίως, εκ των οποίων το 20% ήταν πολύτιμοι λίθοι. Να σημειωθεί ότι πρόκειται για τη δεύτερη μεγαλύτερη εκσκαφή στον κόσμο, μετά το ορυχείο Bingham Canyon Mine στην πολιτεία της Γιούτα στις ΗΠΑ.

Τα κοιτάσματα διαμαντιών ανακαλύφθηκαν στις 13 Ιουνίου 1955 από τους Σοβιετικούς γεωλόγους Yuri Khabardin, Ekaterina Elagina και Viktor Avdeenko κατά τη διάρκεια της μεγάλης αποστολής Amakinsky στην (τότε) Αυτόνομη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Γιακούτ (επί ΕΣΣΔ).

Οι γεωλόγοι εντόπισαν ίχνη του ηφαιστειακού πετρώματος κιμπερλίτη, που συνήθως συνδέεται με διαμάντια, μετά από πολυάριθμες αποτυχημένες αποστολές κατά τις δεκαετίες 40 και 50. Για την ανακάλυψη του ορυχείου, ο Khabardin τιμήθηκε με το Βραβείο Λένιν, που ήταν από τις υψηλότερες τιμητικές διακρίσεις στην Σοβιετική Ένωση.

Η λειτουργία του ορυχείου ξεκίνησε το 1957, ωστόσο, τεχνικοί και εργάτες αντιμετώπισαν τεράστια προβλήματα, λόγω των αντίξοων καιρικών συνθηκών (40 βαθμούς κάτω από το μηδέν). Το έδαφος της ευρύτερης περιοχής ήταν καλυμμένο από παχύ στρώμα παγετού για τουλάχιστον επτά μήνες το χρόνο.

Κατά την περίοδο που έπεφτε η θερμοκρασία, το έδαφος μετατρεπόταν σε λάσπη. Οι πολικές θερμοκρασίες κατέστρεφαν τα λάστιχα των οχημάτων, ενώ τα λάδια των μηχανών, πάγωναν. 

Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, οι μηχανικοί χρησιμοποιούσαν κινητήρες αεριώθησης για να ξεπαγώσουν το έδαφος, ανατινάζοντας τον παγετό με δυναμίτη για να έχουν πρόσβαση στο σημείο.

Υπάρχει, βέβαια, και μια φήμη που αφορούσε το μέγεθος της τρύπας και έκανε λόγο για απαγόρευση των πτήσεων πάνω από το σημείο, λόγω της κατακόρυφης ροής του αέρα που μπορεί να «ρουφήξει» τα πάντα προς τα κάτω.

Αν και το ορυχείο σταμάτησε τη λειτουργία του το 2004, αντικαταστάθηκε από μια σειρά από υπόγειες σήραγγες. Ωστόσο, και η υπόγεια εξόρυξη διαμαντιών σταμάτησε τον Αύγουστο του 2017, λόγω πλημμυρών.