Μετά την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ στις 7 Δεκεμβρίου 1941, κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το Υπουργείο Πολέμου των ΗΠΑ αποφάσισε ότι θα χρειάζονταν δύο στρατιωτικά κέντρα πληροφοριών.
Η επίθεση της πολεμικής αεροπορίας του Ιαπωνικού Αυτοκρατορικού Ναυτικού εναντίον του Αμερικανικού Στόλου του Ειρηνικού, που βρισκόταν αγκυροβολημένος εκεί, επιφέροντας τεράστιες απώλειες στις ΗΠΑ (με περίπου 2.400 νεκρούς, πολλούς τραυματίες και ζημιές σε πολλά πολεμικά πλοία), οδήγησε την χώρα στην ενεργό εμπλοκή της στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το ένα από τα δύο κέντρα, κατασκευάστηκε στο Φορτ Χαντ της Βιρτζίνια, και είχε την κωδική ονομασία «PO Box 1142» που αναφερόταν στην ταχυδρομική θυρίδα της Αλεξάνδρειας στην Βιρτζίνα.
Μπορεί εξωτερικά να έμοιαζε με ένα συνηθισμένο στρατόπεδο, ωστόσο το «PO Box 1142» λειτούργησε και ως κέντρο ανακρίσεων αρκετών αιχμαλώτων Ναζί, μεταξύ των οποίων και κορυφαίων επιστημόνων, παίζοντας κομβικό ρόλο κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Πάνω από 4.000 Γερμανοί κρατούμενοι πέρασαν από την μυστική αμερικανική στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών, οι οποίοι υποβάλλονταν σε εξαντλητικές ανακρίσεις σχετικά με τις επιστημονικές δοκιμές και τις δοκιμές στην κατασκευή οπλισμού των Ναζί.
Η λειτουργία της βάσης δεν τηρούσε τη σύμβαση της Γενεύης, κάτι τέτοιο, ωστόσο δεν απασχολούσε ιδιαίτερα την αμερικανική κυβέρνηση.
Σύμφωνα με μαρτυρίες, στη βάση τηρούνταν πάνω-κάτω τα ανθρώπινα δικαιώματα και ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκαν βασανιστήρια.
Οι αιχμάλωτοι γενικά τύγχαναν καλής μεταχείρισης και επιβραβεύονταν αν αποκάλυπταν ευαίσθητες πληροφορίες.
Πολλοί κορυφαίοι Ναζί επιστήμονες μεταφέρονταν στο «PO Box 1142» στο πλαίσιο της επιχείρησης «Paperclip», που στην ουσία ήταν ένα άκρως απόρρητο σχέδιο που εξασφάλιζε σε πολλούς διακεκριμένους Γερμανούς επιστήμονες θέσεις στην εργασία της Αμερικής, με στόχο να αποτραπεί η πρόσβαση στην τεχνογνωσία τους από τη Σοβιετική Ένωση.
Μερικούς από τους πιο γνωστούς Γερμανούς επιστήμονες και ναζί που βρέθηκαν στις εγκαταστάσεις του κέντρου ήταν οι επιστήμονες Wernher von Braun και Heinz Schlicke και οι αξιωματικοί Reinhard Gehlen και Werner Henke. Ο τελευταίος, μάλιστα, πυροβολήθηκε θανάσιμα όταν προσπάθησε να δραπετεύσει σκαρφαλώνοντας στον φράχτη του στρατοπέδου.
Ο Wernher von Braun ήταν ειδικός στα πυραυλικά συστήματα και υπεύθυνος για την κατασκευή των πυραύλων V1 και V2 που είχαν ισοπεδώσει πολλές περιοχές στο Λονδίνο. Η αμερικανική κυβέρνηση ήταν αρκετά χαρούμενη με το καινούργιο της «απόκτημα», καθώς ο Wernher ήταν στην κορυφή της «Μαύρης Λίστας» με τους Γερμανούς επιστήμονες που προορίζονταν για άμεση ανάκριση.
Ο Wernher θα αποδεικνυόταν ο πιο αμφιλεγόμενος κρατούμενος του «PO box 1142», ιδίως όταν μαθεύτηκε ότι για την κατασκευή των πυραύλων του είχε χρησιμοποιήσει αιχμαλώτους καταναγκαστικών έργων από ένα συγκεκριμένο στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Προφανώς ήταν ένας άνθρωπος που έπρεπε να δικαστεί από το δικαστήριο της Νυρεμβέργης, ωστόσο η αμερικανική κυβέρνηση δεν άφησε κάτι τέτοιο να συμβεί καθώς αυτός ο ιδιοφυής άνθρωπος που τους ήταν πολύ χρήσιμος.
Τελικά, ο Wernher κατέληξε να εργάζεται σε υψηλή θέση στη NASA και μάλιστα σχεδίασε τον πύραυλο Saturn V, ο οποίος εκτόξευσε το πλήρωμα του διαστημόπλοιου Apollo 11 στην ηλεκτρονική αποστολή στη Σελήνη. Βέβαια, ελάχιστοι γνώρισαν ότι ήταν Ναζί, αλλά και ένας από τους πιο πιστούς επιστήμονες του Χίτλερ.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163