Με εξαίρεση την περίοδο την Κατοχής και του εμφύλιου πολέμου, ποτέ καμία γυναίκα στο σύγχρονο ελληνικό κράτος, δεν είχε καταδικαστεί σε θανατική ποινή. Οποιαδήποτε κι αν ήταν η βαρύτητα των πράξεων των γυναικών-θυτών, η καταδίκη τους μετατρεπόταν πάντα σε ισόβια κάθειρξη.
Δυστυχώς για την ίδια, η 63χρονη Σταυρούλα Γκουβούση ήταν εκείνη, η οποία άλλαξε αυτήν την «παράδοση» της δικαιοσύνης, στις 26 Αυγούστου 1960. Οδηγήθηκε σε ένα μικρό ύψωμα στον Υμηττό, όπου και εκτελέστηκε από ένα απόσπασμα δώδεκα στρατιωτών.
Η Σταυρούλα Γκουβούση κατοικούσε σε ένα μικρό χωριό της Αρκαδίας, το Λεωνίδιο, μαζί με τον μικρότερο γιό της, Δημήτρη. Στο σπίτι ζούσε επίσης, η γυναίκα του Μεταξία, με το μωρό που κυοφορούσε και την πεντάχρονη κόρη τους. Η Μεταξία ήταν εκείνη η οποία συντηρούσε την οικογένεια και το σπίτι της Σταυρούλας, με τα λίγα χρήματα από το τοπικό ζαχαροπλαστείο, στο οποίο δούλευε, και την προίκα της.
Παρόλα αυτά όμως, η Σταυρούλα δεν την πήρε ποτέ με καλό μάτι, με αποτέλεσμα να πιστεύει πως και τα δύο της εγγόνια, ήταν παιδιά άλλου άντρα. Ο απερίσκεπτος και καθόλου πονηρός Δημήτρης, ήταν υποχείριο της μητέρας του Σταυρούλας, η οποία τον έκανε να πιστεύει το ίδιο για την σύζυγό του. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, να γίνει συνεργός στην δολοφονία της γυναίκας και του αγέννητου παιδιού του.
Το βράδυ της 5ης Ιανουαρίου 1959, μετά το φαγητό, η Μεταξία, θα ξαπλώσει να ξεκουραστεί. Η πεθερά της θα το δει ως εξαιρετική ευκαιρία να λάβει το σχέδιο της δράση. Με ένα χοντρό σκοινί, θα δέσει τα χέρια και τα πόδια της νύφης της, και θα την χτυπήσει ανελέητα στο κεφάλι και την κοιλιά μέχρι να χάσει τις αισθήσεις της.
Έπειτα, μαζί με τον γιο της, θα τη μεταφέρουν μέχρι την αυλή του σπιτιού της και θα την πετάξουν μέσα στο πηγάδι, με αποτέλεσμα να πνιγεί. Η Σταυρούλα προσπάθησε να καλύψει τον φόνο, και να πείσει τις αρχές, ότι επρόκειτο για αυτοκτονία. Κάτι που προφανώς δεν τους έπεισε, καθώς το σκοινί ήταν δεμένο ακόμη στον λαιμό της, και υπήρχαν μώλωπες σε όλο το σώμα της άτυχης κοπέλας.
Η Σταυρούλα Γκουβούση και ο γιος της θα συλληφθούν και θα οδηγηθούν στο αστυνομικό τμήμα του Λεωνιδίου για ανάκριση. Στις 8 Ιανουαρίου του 1959, ο Δημήτρης θα λυγίσει και θα ομολογήσει τη συμμετοχή του στη δολοφονία της γυναίκας του.
Πηγή: greekreporter.com