Μια απόφαση που ακόμη και σήμερα παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του κυβερνητικού μηχανισμού προπαγάνδας και των “φερεφωνων” του δεν μπορεί να εξηγηθεί με την λογική, ούτε καν στην πολιτική της διάσταση.
33 μέρες με τον πολιτισμικό φάρο της χώρας σβηστό.
33 μέρες με την Ελλάδα όπου γης να αναζητά εναγωνίως αγαπημένες εκπομπές στη ΝΕΤ, στο Πρώτο Πρόγραμμα, στο Τρίτο, στην ΕΡΑΣΠΟΡ…
33 μέρες έχοντας στο πλευρό μας εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες από όλο τον κόσμο.
33 μέρες που για μας τους εργαζόμενους της ΕΡΤ που βρισκόμαστε ακόμη στην Αγία Παρασκευή, κόντρα στις πιέσεις ακόμη και εκ των έσω, δεν θέλουμε να συμβιβαστούμε με την ιδέα του λουκέτου και στην προοπτική της ΝΕΡΙΤ. Όνομα κι αυτό. Με παραπέμπει διαρκώς από τη πρώτη στιγμή που το άκουσα σε κάτι….“ξενέρωτο”.
33 μέρες ελεύθερης τηλεόρασης και ραδιοφώνου…
33 μέρες αγώνα και αγωνίας για το μέλλον όχι της δουλειάς του καθένα προσωπικά αλλά για το μέλλον της ιστορίας του τόπου.
Ναι επί 33 μέρες ο αγώνας είναι και πολιτικός. Όχι στη στενή προοπτική του να πέσει τούτη η “κακιά” κυβέρνηση και να έρθει μια άλλη πιο “φιλική” που θα μας δικαιώσει. Αυτό το έργο έχει τελειώσει προ πολλού.
Κυρίως όμως επί 33 μέρες ο αγώνας είναι πολιτισμικός για να σώσουμε το πνεύμα και τη ψυχή μας, ως πολίτες και ως χώρα από τις ορδές των σύγχρονων “βαρβάρων”.
* Ο Ανδρέας Μαραθιάς είναι πολιτικός συντάκτης στο Α’ Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας