Μπορεί η Μεταπολίτευση να ήρθε με τον Κώστα Καραμανλή στο τιμόνι, στη συνείδηση όμως του κόσμου η Μεταπολίτευση με τα καλώς και κακώς κείμενα είναι μια πολιτική έννοια ταυτισμένη με το ΠΑΣΟΚ παρά με την “επάρατο Δεξιά”.
Πολλοί είναι εκείνοι που ταυτίζουν την ακμή και την παρακμή της χώρας με το ΠΑΣΟΚ. Και δεν έχουν άδικο. Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να περηφανεύεται ότι έθεσε τα θεμέλια της σύγχρονης δημοκρατίας στη χώρα μας και για μια σειρά μεταρρυθμίσεων, ωστόσο παράλληλα ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό γι’ αυτό που βιώνει η χώρα εδώ και τρία χρόνια σε όλα επίπεδα.
Η αυτοκριτική όλα αυτά τα χρόνια ήταν μια λέξη που στις κομματικές συνεδριάσεις του ΠΑΣΟΚ λίγοι αγάπησαν και πολλοί εμίσησαν, γιατί στο όνομα κάθε φορά της ενότητας και της εξουσίας κάποιος άλλος έφταιγε εκτός του πασοκικού συστήματος.
Ύστερα από 39 χρόνια το ΠΑΣΟΚ αποφάσισε με τα ποσοστά του χαμηλότερα και από εκείνα της ίδρυσής του να κοιτάξει τον καθρέπτη της ιστορίας, έτοιμο(;) αν και αργά, να κάνει την αυτοκριτική του όντας πλέον συγκυβερνήτης της “Δεξιάς”.
Γιατί η “προσαρμογή”, από τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό και την αλλαγή, στη σοσιαλδημοκρατία και τον φιλελεύθερο εκσυγχρονισμό και από κει στη νεοφιλελεύθερη πολιτική του μνημονίου αναγκάζει ακόμη και τους πολιτικούς επιστήμονες να σηκώνουν τα χέρια ψηλά.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος “κυβερνά” το ΠΑΣΟΚ 18 μήνες. Σίγουρα δεν φέρει την αποκλειστική ευθύνη για την διαφαινόμενη πολιτική χρεοκοπία του κόμματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, επιβεβαίωσε όμως τους επικριτές εντός και εκτός κόμματος ότι αν πάσχει από κάτι βαθιά ο ίδιος και το ΠΑΣΟΚ το δίχως άλλο είναι ο “κυβερνητισμός”.
ΠΑΣΟΚ-κυβέρνηση-κράτος- εξουσία-διαπλοκή και άλλες ενδεχομένως λέξεις στο μεταπολιτευτικό λεξικό κάλλιστα θα μπορούσε να είναι συνώνυμες, αν όχι ταυτόσημες. Είναι πασιφανές και πασίδηλο ότι το ΠΑΣΟΚ έχει εξελιχθεί στο πιο “συστημικό” κόμμα άσχετα ποιος κυβερνά.
Και αν πριν το 1974 ή το 1967 μιλούσαμε για “κράτος της Δεξιάς” σίγουρα από το 1981 και μετά μιλάμε για “κράτος ΠΑΣΟΚ”. Ένα κράτος με ΕΣΥ, ΑΣΕΠ και ευρώ χωρίς όμως αναπτυξιακή και παραγωγική βάση
39 χρόνια λοιπόν μετά την ίδρυσή του και 32 από την ημέρα που άσκησε κυβερνητική εξουσία το ΠΑΣΟΚ δια του ΙΣΤΑΜΕ “Ανδρέας Παπανδρέου” διοργανώνει αύριο και μεθαύριο ένα επιστημονικό – πολιτικό συμπόσιο με θέμα: “Από την μεταπολίτευση στην κρίση /Από την κρίση στην ανασυγκρότηση. Το ΠΑΣΟΚ και η ελληνική πραγματικότητα 1974- 2014”
Σκοπός του συμποσίου λένε από τη Χαριλάου Τρικούπη “δεν είναι να εξιδανικεύσουμε, αλλά να αποτιμήσουμε την πορεία του ΠΑΣΟΚ, μέσα από μια υπεύθυνη επιστημονική και πολιτική αξιολόγηση, να συμβάλουμε στη διατύπωση μιας νέας αφήγησης της δημοκρατικής παράταξης, που θα απαντάει με ειλικρίνεια στα πραγματικά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας συνολικά και των πολιτών της ειδικότερα”.
Εγγύηση στην κατεύθυνση αυτή -λένε επίσης- αποτελεί η σύνθεση των εισηγητών και κυρίως η παρουσία και οι παρεμβάσεις των δύο πρώην πρωθυπουργών και προέδρων του κόμματος Κώστα Σημίτη και Γιώργου Παπανδρέου, που μαζί με τον νυν πρόεδρο Ευάγγελο Βενιζέλο “στέλνουν μήνυμα ενότητας, αυτοσυνειδησίας και προοπτικής της δημοκρατικής παράταξης αλλά και της κεντροαριστεράς της ευθύνης, χωρίς ηγεμονισμούς”.
Γιατί πλέον όλοι στο ΠΑΣΟΚ, ακόμη και αυτοί που κυλά “πράσινο αίμα” στις φλέβες τους, εκτιμούν ότι το ΠΑΣΟΚ με τη σημερινή μορφή του τελείωσε. Η νέα Κεντροαριστερά έρχεται. Με ποιον αρχηγό, τι ιδεολογία, ποια πολιτική κατεύθυνση, με ποια στελέχη, με ποιες κοινωνικές αναφορές, ο διάλογος τώρα ξεκινά και η γέννα θάναι δύσκολη.
Διαβάστε επίσης:
