Η Κίνηση των «53+» μιλά για συμφωνία που υπογράφηκε «με το πιστόλι στον κρόταφο» και η οποία «απέχει έτη φωτός από ένα αριστερό, κοινωνικά και ταξικά προσανατολισμένο πρόγραμμα».
Και σημειώνει ότι «στρατηγικός μας στόχος είναι ο σοσιαλισμός με ελευθερία και δημοκρατία».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Για το μνημόνιο οι 53+ αναφέρουν: «Επιμένουμε ότι η ξεκάθαρη διατύπωση πως “το μνημόνιο δεν είναι δικό μας” σε συνδυασμό με την υλοποίηση του παράλληλου προγράμματος, αποτελούν την αναγκαία συνθήκη, τόσο για την διατήρηση της σχέσης μας με τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα, που θέλουμε να εκπροσωπούμε, όσο και για την πορεία απεγκλωβισμού από την επιτροπεία και το μνημόνιο».
Αναλυτικά αναφέρουν: “Τρία και πλέον χρόνια πέρασαν από το ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Από τότε μέχρι σήμερα έχουμε διανύσει μια ιστορικά εντυπωσιακή και μοναδική πορεία. Μια πορεία γεμάτη επιτυχίες, χαρές, αντιφάσεις, απογοητεύσεις και σκεπτικισμό, αλλά και έμπρακτη αμφισβήτηση για τις προοπτικές μας.
Ήρθε η ώρα να απαντήσουμε με συλλογικό και δημοκρατικό τρόπο, με ειλικρίνεια όπως ταιριάζει σε αριστερούς και αριστερές, που είναι στη μάχη με ανιδιοτέλεια, πως θα υπερβούμε τις αιτίες της ήττας περασμένου καλοκαιριού, με ποιο σχέδιο θα εφαρμόσουμε μία ανταγωνιστική αριστερή ως προς το νεοφιλελεύθερο καπιταλιστικό σχέδιο, πολιτική.
Ήρθε η ώρα να διορθώσουμε τα σοβαρά προβλήματα που έχουν προκύψει στις σχέσεις κόμματος -κυβέρνησης -κοινωνίας με την μετατόπιση του κέντρου παραγωγής πολιτικής στην κυβέρνηση και την υποβάθμιση του ρόλου του κόμματος.
Να αναγνωρίσουμε, για να μπορούμε να διορθώσουμε ότι οι δημοκρατικές διαδικασίες μέσα στο κόμμα μας δεν τηρήθηκαν όπως είχαμε σχεδιάσει, ότι υπήρξαν κρίσιμες αποφάσεις ερήμην των μελών και των εκλεγμένων οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ.
Ήρθε η ώρα να αποκαταστήσουμε την σχέση μας με τα κοινωνικά κινήματα αξιοποιώντας την εμπειρία μας από την συμμετοχή μας στο προσφυγικό και το κίνημα αλληλεγγύης.
Να επανασχεδιάσουμε τη στρατηγική μας στις νέες συνθήκες, όχι στο όνομα του ρεαλισμού, αλλά στην ανάγκη μιας επίπονης και δύσκολης προσπάθειας για την ιδεολογική ηγεμονία, στην πορεία μετασχηματισμού του κράτους, στην προοπτική μιας ριζικά διαφορετικής κοινωνίας. Επαναλαμβάνουμε, ο στρατηγικός μας στόχος είναι ο σοσιαλισμός με ελευθερία και δημοκρατία.
Η αριστερά δεν είναι εδώ για να διαχειριστεί, με πιο ανθρώπινο πρόσωπο ενδεχομένως, την απελπισία, αλλά για να αλλάξει την κοινωνία. Και η κοινωνία δεν αλλάζει χωρίς τομές, χωρίς ρήξεις, χωρίς συγκρούσεις.
Και όλα αυτά γίνονται σε ένα διεθνές και ευρωπαϊκό περιβάλλον εξαιρετικά ασταθές και αντιφατικό , όπου η ανάγκη για υπέρβαση των πολιτικών της λιτότητας συνδυάζεται άμεσα με τον αγώνα ενάντια στην ακροδεξιά στην κατεύθυνση μιας άλλης Ευρώπης αλληλεγγύης και δημοκρατίας.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Για όλα αυτά η πρωτοβουλία μελών ΣΥΡΙΖΑ 53+ κατέθεσε έγκαιρα κείμενο συμβολής στα πλαίσια του προσυνεδριακού διαλόγου.
Ξεκινώντας λοιπόν από την υποχώρηση και την υποχρεωτική «συμφωνία» του καλοκαιριού του 2015 επισημαίνουμε ότι ενώ αυτή ,αρχικά τουλάχιστον, ερμηνεύθηκε σωστά, ως προϊόν αδίσταχτου εκβιασμού, -εύστοχα είχε ειπωθεί «με το πιστόλι στον κρόταφο»-, σταδιακά η πολιτική αυτή εξήγηση αποδυναμώθηκε στην κεντρική πολιτική μας αφήγηση, με αποτέλεσμα να φαίνεται ή να εκλαμβάνεται από τον λαϊκό κόσμο ότι οι μνημονιακές δεσμεύσεις συγκροτούν το δικό μας πρόγραμμα.
Η σύγκριση μνημονίων, «το δικό μας είναι καλύτερο από τα προηγούμενα», φράση που έχει ειπωθεί αρκετές φορές ή ακόμη η αναφορά ότι η συμφωνία δεν εξαντλεί το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, λες και το μνημόνιο είναι μέρος του δικού μας προγράμματος, όχι μόνο δεν βοηθάει, αλλά σταδιακά μπορεί να δημιουργήσει μια στρεβλή αντίληψη, που μας αδικεί και μας εντάσσει στη λογική «όλοι ίδιοι είναι». Δεν ξεχνάμε λοιπόν ότι η «συμφωνία» που υπογράφηκε με το πιστόλι στον κρόταφο, μπορεί να είναι ηπιότερη σε σχέση με αυτή που ήταν έτοιμη η ΝΔ να υπογράψει, αυτό είναι γεγονός, αλλά απέχει έτη φωτός από ένα αριστερό, κοινωνικά και ταξικά προσανατολισμένο πρόγραμμα.
Πρέπει, επομένως, να αποτραπεί ο κίνδυνος να γίνει αυτό που από την αρχή επισημάνθηκε ως σοβαρό ενδεχόμενο, να μετεξελιχθεί η ήττα και ο συμβιβασμός σε στρατηγική επιλογή. και δυστυχώς, τέτοια δείγματα υπάρχουν. Επιμένουμε ότι η ξεκάθαρη διατύπωση πως «το μνημόνιο δεν είναι δικό μας» σε συνδυασμό με την υλοποίηση του παράλληλου προγράμματος, αποτελούν την αναγκαία συνθήκη, τόσο για την διατήρηση της σχέσης μας με τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα, που θέλουμε να εκπροσωπούμε, όσο και για την πορεία απεγκλωβισμού από την επιτροπεία και το μνημόνιο.
Προφανώς δεν είναι τυχαία η απαίτηση της νεοφιλελεύθερης ευρωπαϊκής ελίτ να υιοθετήσουμε το μνημόνιο, να αναλάβουμε την ιδιοκτησία του. Η άρνησή μας, η επιμονή μας, παρά το συμβιβασμό, σε μια άλλη στρατηγική, όχι απλώς ενοχλεί, αλλά αποτελεί βασική διαχωριστική γραμμή με το νεοφιλελεύθερο αυταρχικό μπλοκ σε Ελλάδα και Ευρώπη.
2.Το παράλληλο πρόγραμμα συνιστά πρωταρχικό κομμάτι της στρατηγικής μας, καθώς, εκ των πραγμάτων, «υπονομεύει» το μνημόνιο ή για να το πούμε διαφορετικά λειτουργεί ανταγωνιστικά και εντάσσεται σαφώς σε μια συγκρουσιακή διαδικασία στη βάση ενός συνολικού πολιτικού σχεδίου απεγκλωβισμού.
Η υστέρηση που υπάρχει ως προς την υλοποίησή του, συνιστά σοβαρή αδυναμία καθώς οδηγεί σε αποδυνάμωση-τραυματισμό της σχέσης μας με τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα και τα ριζοσπαστικά τμήματα.
Ταυτόχρονα, κυβερνητικές δηλώσεις και πρακτικές (διοίκηση ΤΑΙΠΕΔ, υπερβολική καταστολή απέναντι σε κοινωνικές κινητοποιήσεις, αμφισημία σε αξιακά για την αριστερά ζητήματα, προνομιακή συνάντηση με δικαστικούς, σε παράλληλους χρόνους, ΜΑΤ σε συνταξιούχους και ειρηνοδικεία) σε συνδυασμό με την γνωστή αναποτελεσματική μας επικοινωνιακή στρατηγική συσκοτίζουν μια σειρά θετικών πρωτοβουλιών και πολιτικών που, κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, έστω και δειλά υλοποιούν μέρος του παράλληλου προγράμματος ναρκοθετόντας την επιτροπεία. Εντελώς ενδεικτικά θυμίζουμε:
Το νομοσχέδιο για τη δημόσια διοίκηση -παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις-, το προσφυγικό, η κοινωνική και ταξική μεροληψία υπέρ των ασθενέστερων στρωμάτων (ΔΕΗ, νερό, σίτιση, κοινωνικά προγράμματα, κάρτα αλληλεγγύης, ανασφάλιστοι και υγεία, 100 δόσεις, η παιδεία, το σύμφωνο συμβίωσης και για ομόφυλα ζευγάρια, η ιθαγένεια, τα ΜΜΕ και η διαπλοκή, η κατάργηση των φυλακών ανηλίκων κ.α διαθέτουν στον πυρήνα τους στοιχεία μιας φιλολαϊκής, ταξικά προσανατολισμένης και αντιαυταρχικής πολιτικής.
Υποστηρίζουμε, επομένως, ότι η υλοποίηση του παράλληλου προγράμματος πρέπει να επιταχυνθεί, να αποτελέσει άμεση προτεραιότητα, να εμπλουτιστεί με συγκεκριμένες προτεραιότητες (π.χ. εργασιακές σχέσεις, συλλογικές συμβάσεις, βασικός μισθός, συνδικαλιστικός νόμος, πρωτοβάθμια υγεία, παιδεία, κοινωνική οικονομία κ.α.) και να είναι αντικείμενο αυτοτελούς συζήτησης στα όργανα, αλλά και στο σύνολο του κόμματος και της Νεολαίας του.
3 Συντρόφισσες και σύντροφοι, όχι μόνο δεν πρέπει να εφησυχάσουμε στη λογική ενός νέου success story, που είναι καταστροφική, αλλά να αναστοχαστούμε κριτικά την πορεία μας, επιμένοντας στην αναγκαιότητα άμεσης αποκατάστασης της σχέσης μας με εκείνα τα τμήματα της κοινωνίας, που εξακολουθούν να πλήττονται από τις συνέπειες των υφεσιακών μέτρων, όπως, για παράδειγμα, ασφαλιστικό-ΕΚΑΣ- έμμεση φορολογία, ΕΝΦΙΑ πληστειριασμούς…
Με ειλικρίνεια και χωρίς αλαζονεία να απευθυνθούμε στη κοινωνία και ταυτόχρονα να εξασφαλίσουμε άμεσα την αποκατάσταση των αδικιών, ειδικά σε βάρος των χαμηλοσυνταξιούχων. Τα 5 ευρώ σύντρόφισσες και σύντροφοι έχουν μεγάλη σημασία για τους ανθρώπους.
Να επεκτείνουμε την προστασία της κατοικίας και να μην αφήσουμε περιθώρια ενίσχυσης ακροδεξιών δήθεν «προστατών», όπως συνέβη πρόσφατα στο Ρέθυμνο.
Παρακολουθούμε με ενδιαφέρον την προσπάθεια ώστε να προστατευθεί η πρώτη κατοικία για οφειλές προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία.
Να μην επιτρέψουμε στα πλαίσια της δεύτερης αξιολόγησης την επιβολή του εργασιακού μεσαίωνα, όπως επιδιώκει το νεοφιλελεύθερο μπλοκ και να δώσουμε, χωρίς ταλαντεύσεις, τη μάχη για την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων και των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Το ζητούμενο για μας δεν είναι η «άμυνα» απέναντι στην επίθεση που δεχόμαστε ως κοινωνία, αλλά η αποκατάσταση, κατοχύρωση και διεύρυνση των εργασιακών δικαιωμάτων.
Άλλωστε, μην ξεχνάμε πως ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη, ανάπτυξη και αναδιανομή, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα.
4. Δεν ξεχνάμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε κυβερνητικές ευθύνες γιατί έπρεπε να σταματήσει την κοινωνική αιμορραγία που προκαλούσαν οι πολιτικές επιθετικής λιτότητας. Στόχος ήταν και παραμένει η ανακούφιση των υποτελών τάξεων και η ανατροπή των κοινωνικών συσχετισμών προς όφελος των τελευταίων. Ο στόχος αυτός είναι ζωντανός αν και υπηρετείται ελλιπώς μετά την οδυνηρή υποχώρηση του Ιουλίου του 2015. Αυτός είναι ο βασικός λόγος και ο οδηγός για την παραμονή του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση.
Το επιχείρημα ότι η αντιπολίτευση διολισθαίνει σε ακραίες θέσεις και η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγούσε σε πολύ χειρότερες καταστάσεις είναι πολύ σοβαρό αλλά σε καμία περίπτωση δεν μας αρκεί. Η σύγκριση δεν μπορεί να γίνεται αποκλειστικά και μόνο με τα νεοφιλελεύθερα προτάγματα της ΝΔ .αλλά, με τις δικές μας προτεραιότητες
Είμαστε στην κυβέρνηση γιατί θεωρούμε ότι μέσα σε αυτές τις ασφυκτικές συνθήκες και τους ποικίλους εκβιασμούς μπορούμε με αριστερή οπτική να ασκήσουμε πολιτική προς όφελος των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων. Το δικό μας χρέος, ως κόμμα, είναι ακριβώς αυτό. Να αμβλύνουμε και να αποδυναμώνουμε τις επιπτώσεις από την εφαρμογή του μνημονίου, να ανοίγουμε δρόμους μετασχηματισμού, να διαμορφώνουμε νέες συνειδήσεις και νέους συσχετισμούς, να διατηρούμε και να ενισχύουμε τις κοινωνικές μας συμμαχίες.
Δεν έχουμε δικαίωμα να αποτύχουμε, γιατί αν χαθεί, με δική μας ευθύνη, η σχέση μας με τα ασθενέστερα και λαϊκά κοινωνικά στρώματα, και τα ριζοσπαστικοποιημένα τμήματα της κοινωνίας, τότε δεν έχει καμία σημασία η παραμονή σε μια κυβέρνηση, που θα έχει χάσει, στην ουσία, την κοινωνική στήριξη.
Είναι σαφές, ότι η βασική μας επιδίωξη είναι ξεπεράσουμε τους υφάλους και να νικήσουμε. Διατηρούμε την αισιοδοξία μας, κατανοούμε την κρισιμότητα για τις λαϊκές τάξεις να παραμείνει η αριστερά στη διακυβέρνηση της χώρας ακόμα και σε αυτές τις πολύ δύσκολες συνθήκες.
5. Ωστόσο οι επαναλαμβανόμενες αντιφάσεις δημιουργούν σύγχυση, απογοήτευση και θυμό στην κοινωνική μας βάση, υπονομεύουν το φρόνημα και δημιουργούν ανησυχία για το μέλλον του κόμματος και της κυβέρνησης. Η ανησυχία αυτή που επιτείνεται αφού όχι σπάνια από άσπονδους φίλους αλλά και εντός του κόμματος ακούγονται φωνές για την ανάγκη ενός άλλου κόμματος που θα ανταποκρίνεται στις κυβερνητικές υποχρεώσεις. Παρ’ όλο που δεν κατατίθεται ένα σαφές σχέδιο για κάτι τέτοιο συχνά υποννοούνται επιδιώξεις,που φαίνεται να οδηγούν το κόμμα και τις οργανώσεις του σε μετάλλαξη: από ένα μαζικό, δημοκρατικό, πλουραλιστικό και πολυτασικό κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς σε άνευρο πολιτικό μόρφωμα. Μόρφωμα το οποίο θα διολισθαίνει στην «κανονικότητα», τον κυβερνητισμό και την ουσιαστική απουσία από το πολιτικό πεδίο. Μόρφωμα που αναγκαστικά θα ενσωματώνεται από τις δυνάμεις αδράνειας διαλύοντας τα αποθέματα ελπίδας εκτός και εντός του κόμματος. Μια εξέλιξη που θα μας έσπρωχνε σε κεντρώες και γενικά συμβατικές πολιτικές πρακτικές.
Στο πρόσφατο παρελθόν, το κόμμα μας πλήρωσε ακριβά προσχωρήσεις «παραγόντων» που ελάχιστη σχέση είχαν με την αριστερά, έπληξαν την αξιακή μας ταυτότητα, πρόσβαλαν τον κόσμο της αριστεράς με τις θεωρίες για την «αριστερά του τίποτα», αγνόησαν τη συλλογική έκφραση, υποτίμησαν την ανιδιοτελή προσφορά χιλιάδων αριστερών πατώντας πάνω τους και παριστάνοντας τους ηγέτες, που τους χρωστάμε κιόλας…. Συνεπώς, τουλάχιστον σε ότι μας αφορά: Είμαστε ανοιχτοί, ορθάνοιχτοι στον απλό κόσμο, που έρχεται ανιδιοτελώς να προσφέρει στην κοινή προσπάθεια. Είμαστε ανοιχτοί στον κόσμο των κοινωνικών κινημάτων.
Δεν θα δεχτούμε ποτέ το κόμμα μας, το κοινό μας σπίτι, να διολισθήσει σε πασοκικ΄ς λογικές. Η αριστερά είναι εδώ και είναι αποφασισμένη να νικήσει με το δικό της τρόπο, με τον τρόπο που φέραμε τον ΣΥΡΙΖΑ στην πρώτη θέση, στη κυβέρνηση της αριστεράς.
6. Οι εξελίξεις στον ευρωπαϊκό χώρο είναι σημαντικές, αντιφατικές, αλληλοσυγκρουόμενες. Η κυρίαρχη, υπό την ηγεμονία της Γερμανίας, Ευρώπη, με την πολιτική που έχει επιβάλει, πολιτική άγριας λιτότητας και αυταρχισμού, διχάζει, τροφοδοτεί την κρίση, ενισχύει αντικειμενικά εθνικιστικές, ξενοφοβικές, και ακροδεξιές λογικές. Όσο θα εμμένει σε αυτό το δρόμο, τόσο θα ενισχύονται φυγόκεντρες τάσεις.Οι εξελίξεις στην Βρετανία, επιβεβαιώνουν ουσιαστικά τους ισχυρισμούς μας.
Η εύλογη αγωνία μας για την ανάγκη αλλαγής συσχετισμών στην Ευρώπη δεν πρέπει να μας οδηγήσει σε τακτικισμούς, σε κινήσεις που ενδεχομένως να μας εγκλωβίσουν σε διαφορετικά και εν πολλοίς ανταγωνιστικά πολιτικά σχέδια. Η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, παραμένει εγκλωβισμένη σε μεγάλο βαθμό στην συμμαχία της με τον νεοφιλευθερισμό και την συντήρηση όχι μόνο στο επίπεδο της οικονομίας αλλά και στο προσφυγικό. Οι δυνάμεις αυτές στην πλειοψηφία τους έχουν την πρώτη ευθύνη για την πολιτική της λιτότητας, για την εξαθλίωση εκατομμυρίων ανθρώπων. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ.
Συνεπώς δεν μπορούμε, όσο ισχύει αυτή η συνθήκη να θεωρούμε ότι υπάρχουν προυποθέσεις μίας ευρύτερης συνεργασίας μαζί της.
Δυστυχώς οι τελευταίες εξελίξεις στην στο Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα της Ισπανίας είναι εξαιρετικά δυσμενείς. Ωστόσο, βλέπουμε με ενδιαφέρον μετατοπίσεις, μικρότερες ή μεγαλύτερες ρήξεις στα κόμματα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, ρήξεις και μετατοπίσεις με το βλέμμα προς τα αριστερά. Τέτοιου είδους διεργασίες μας αφορούν, καθώς διευρύνουν τις δυνατότητες για την διαμόρφωση ενός ευρύτερου μετώπου, που δεν μπορεί παρά να αρχίζει από τους συντρόφους μας του ΚΕΑ, σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις που απεγκλωβίζονται με πειστικό τρόπο από την αγκαλιά του νεοφιλελευθερισμού και προφανώς πράσινα ριζοσπαστικά σχήματα.
8.Τα ζητήματα που αφορούν στη κυβέρνηση, τον τρόπο άσκησης της «εξουσίας», οι ανοιχτές θύρες, οι διορισμοί και η τοποθέτηση στελεχών σε νευραλγικές θέσεις έχει απασχολήσει τις οργανώσεις μελών. Η κυβέρνηση της αριστεράς πρέπει να παρουσιάσει ένα διαφορετικό μοντέλο, που να αποκρούει φαινόμενα γραφειοκρατίας και αυταρχικών συμπεριφορών και να εντάσσει τη λογική της διαφάνειας και της πολιτικής επάρκειας.
9.Είναι σαφές στις σημερινές συνθήκες , ότι μια σειρά κοινωνικά ζητήματα μπορεί να… μετασχηματιστούν από υποτιθέμενα «μικρά» σε «κορυφαία». Υπό αυτή την έννοια η πολιτική από την πλευρά της ριζοσπαστικής αριστεράς είναι μια σύνθετη υπόθεση. Οι μικρές ή μεγαλύτερες ρήξεις με το παλαιό φθαρμένο και αυταρχικό σύστημα, η ανάδειξη νέων κοινωνικών ζητημάτων, η στήριξη κοινωνικών μειοψηφιών, που επιδιώκουν την ορατότητα και τη δικαιοσύνη, είναι απολύτως κρίσιμα ζητήματα. Θεωρούμε ότι ζητήματα όπως: Διαχωρισμός κράτους εκκλησίας με ότι αυτό σημαίνει, η κοινωνική πολιτική σε όλο της το εύρος, οι συλλογικές συμβάσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων, η κοινωνική οικονομία και οι συνεταιρισμοί, οι τολμηροί βηματισμοί που πρέπει να ολοκληρωθούν χωρίς καμία καθυστέρηση στις δίκαιες διεκδικήσεις της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, οι τομές που αφορούν τα δικαιώματα των ανθρώπων με αναπηρία, οι Ρομά, οι αντιρρησίες συνείδησης, η μείωση της θητείας και τα δικαιώματα των φαντάρων, ζητήματα που αφορούν τις εξαρτήσεις, η συνέχιση των τομών στο χώρο της φυλακής στη κατεύθυνση της λιγότερης φυλάκισης και της επανένταξης, η αντιαυταρχική και η αντιαπαγορευτική πολιτική, συγκροτούν πλαίσιο αριστερού κοινωνικού ριζοσπαστισμού, που απαντά και σε ιδεολογικό επίπεδο στο σκοταδισμό του νεοφιλελεύθερου αυταρχικού πόλου, του πόλου της δεξιάς και των συμμάχων της.
Ειδικά για το προσφυγικό ζήτημα σημειωνουμε ότι αφορά όλη την Ευρώπη και δεν αντιμετωπίζεται με πολιτικές αποτροπής, καταστολής και καταπάτησης της διεθνούς νομιμότητας. Είναι δε άρρηκτα συνδεδεμένο και αποτελεί φυσική συνέπεια των πολεμικών συρράξεων στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, με επίκεντρο τη Συρία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την πρώτη στιγμή, επέλεξε να δώσει τη μάχη της υποδοχής των ξεριζωμένων ανθρώπων, με όρους αλληλεγγύης, ανθρωπιάς και δικαιοσύνης.
Ωστόσο, ο αρνητικός συσχετισμός δύναμης εντός της Ε.Ε., οι συνεχείς εκβιασμοί, η ξενοφοβική – ακροδεξιά πρακτική χωρών της κεντρικής Ευρώπης -ακόμα και σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων, όπως της Αυστρίας και της Σλοβακίας-, αλλά και της βαλκανικής χερσονήσου, επέφεραν τη συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας, που αμφισβητεί στην πράξη της συνθήκη της Γενεύης και τα κεκτημένα δικαιώματα των προσφύγων και μεταναστών.
Ενώ σωστά η χώρα μας ανέδειξε το αίτημα για κοινή ευρωπαϊκή αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης στο πλαίσιο της ισοτιμίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενάντια στους φράχτες, τη ξενοφοβία και το ρατσισμό, η συμφωνία το μετέτρεψε σε ελληνοτουρκικό ζήτημα, παραβλέποντας για λόγους σκοπιμότητας, τα σοβαρά προβλήματα νομιμότητας της εφαρμογής πολιτικών επιστροφής προσφύγων σε μια χώρα που δεν έχει τις τυπικές και ουσιαστικές προϋποθέσεις να χαρακτηριστεί ασφαλής και που καμία Ευρωπαϊκή χώρα δεν την έχει αναγνωρίσει ως τέτοια.
Τα αποτελέσματα αυτής της συμφωνίας με την υποχρεωτική παραμονή χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών στα νησιά, σε απαράδεκτες συνθήκες, για απροσδιόριστο χρόνο, δημιουργούν εκρηκτικές καταστάσεις.
Το κόμμα μας αντιτίθεται σε λογικές και πρακτικές που ενισχύουν την αποτροπή, τον φόβο και την ενίσχυση των ακροδεξιών αντιλήψεων.
Θεωρούμε αναγκαίες τις μεγάλες πολιτικές τομές, που θα αφήνουν το αριστερό αποτύπωμα και στο μέλλον. Ωστόσο, οι τομές αυτές, που αφορούν τα δικαιώματα, τις ελευθερίες, τους θεσμούς, το πολιτικό σύστημα κ.α., δεν εντάσσονται απαραιτήτως στη συζήτηση που έχει ανοίξει για τη συνταγματική αναθεώρηση, υπόθεση άκρως σοβαρή, που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να γίνει αντικείμενο επικοινωνιακών τρικ ή άγονων και απολίτικων αντιπαραθέσεων. Το Σύνταγμα, άλλωστε, δεν μπορεί να είναι υπόθεση αποκλειστικά των συνταγματολόγων ή των πολιτικών. Χωρίς τη λαϊκή συμμετοχή, χωρίς τη συμμετοχή των κοινωνικών κινημάτων, η συζήτηση για το Σύνταγμα θα είναι άδειο κέλυφος και θα ευνοήσει τις πιο συντηρητικές δυνάμεις στην προσπάθειά τους να συνταγματοποιήσουν τις συνταγές του νεοφιλελευθερισμού.
10. Είναι γεγονός πως η υποχώρηση /ήττα του περσινού καλοκαιριού και τα γεγονότα που ακολούθησαν ουσιαστικά έχουν πλήξει σοβαρά την σταθερή επιδίωξή μας για ενότητα της αριστεράς. Ωστόσο, αυτός ο στόχος δεν πρέπει να εγκαταλειφτεί. Ενότητα της αριστεράς δεν σημαίνει μόνο η οργανωτική συνεύρεση των υπαρχόντων κομμάτων και συλλογικοτήτων. Η ενότητα μέχρι τώρα είχε επιχειρηθεί στη βάση πολιτικής ενότητας. Κατά συνέπεια η επιδίωξη της ενότητας παραμένει απαραίτητη.
Σε ό,τι μας αφορά θα συνεχίσουμε με ανοιχτό και ενωτικό πνεύμα χωρίς σεχταρισμούς και επικίνδυνους, ανιστόρητους αποκλεισμούς, να είμαστε στο δρόμο, στους χώρους αντίστασης, στα συνδικάτα, στις αλληλέγγυες δομές που στηρίζουν μέσα από μια διαφορετική και συμμετοχική αντίληψη τον κόσμο των φτωχών και των αδικημένων, τον κόσμο της προσφυγιάς και των μεταναστών. Θα πάρουμε όλες τις αναγκαίες πρωτοβουλίες, που θα εξασφαλίζουν την αυτονομία του κινήματος, θα ενισχύουν τον ριζοσπαστισμό, την ανοιχτή πρόσκληση για συμμετοχή.
11. Είναι γεγονός ότι οι χρόνιες αδυναμίες του κόμματος μετά την μετακίνηση έμπειρων στελεχών στην κυβέρνηση
Επιμένουμε στην ανάγκη ενίσχυσης της δημοκρατίας μέσα στο κόμμα. Υπολειπόμαστε κατά πολύ από μια λειτουργία που θα κατοχυρώνει τη συμμετοχή του μέλους και συνολικά του κόμματος στα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Το συνέδριο θα πρέπει να δώσει τις δικές του απαντήσεις σε σχέση με τις δομές του κόμματος, δομές τέτοιες που να ενισχύουν τη συλλογική λειτουργία, τον αποφασιστικό ρόλο του μέλους και θα αποδυναμώνουν φαινόμενα ατομικών στάσεων, παραγοντισμού και αρχηγισμού κάθε μορφής.
Την περίοδο αυτή, που το κόμμα μας συμμετέχει στην κυβέρνηση, έχουμε μια πρόσθετη δυσκολία. Η “καθοδήγηση”, το “κέντρο”, δηλαδή, μετατοπίζεται συνεχώς από την Κουμουνδούρου στο Μαξίμου. Αυτό, τουλάχιστον όσον αφορά το κόμμα, τις θέσεις και τις δράσεις του δεν μπορεί να γίνει δεκτό και σε κάθε περίπτωση δυσκολεύει το κόμμα στην αναγκαία επικοινωνία του με τα κινήματα και τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα.
Το κόμμα μας έχει τα εκλεγμένα όργανά του, τις διαδικασίες του, τις αποφάσεις του. Οι “δύο οπτικές”, κόμματος και κυβέρνησης, που είναι φυσιολογικό να υπάρχουν λόγω του ρόλου που έχει ο καθένας, είναι υποχρεωτικό να συναντώνται δημιουργικά, να είναι αντικείμενο αλληλοενημέρωσης, όσμωσης και εντέλει κοινών αποφάσεων.
Το κόμμα, άλλωστε, δεν είναι παράρτημα της κυβέρνησης. Αντίθετα η κυβέρνηση οφείλει να επικοινωνεί με ουσιαστικό τρόπο με τις στρατηγικές επιλογές της κομματικής συλλογικότητας.
Συντρόφισσες και σύντροφοι όλοι και όλες γνωρίζουμε τις παθογένειες, τα προβλήματα, τις κακοφωνείες, που έχουν προκύψει. Το ζήτημα είναι να το κουβεντιάσουμε ειλικρινά και απολύτως συντροφικά. Και κυρίως να δώσουμε λύσεις.
Πόσοι από μας είναι ικανοποιημένοι από την τηλεοπτική μας παρουσία; Πόσοι από μας είμαστε ικανοποιημένοι και ικανοποιημένες από τη τήρηση όσων έχουμε συμφωνήσει με συλλογικό τρόπο; πόσοι από την κοινοβουλευτική μας ομάδα είναι συνεπείς στις οικονομικές τους υποχρεώσεις; Προφανώς πολλοί και πολλές, δυστυχώς όχι όμως όλοι. Πόσοι από μας δεν ενοχληθήκαμε από κακοφωνίες, από παραγοντισμούς που μας προσβάλουν; Και πόσοι αισθανθήκαμε περηφάνεια από τη στάση συντρόφων μας, που χωρίς να το φωνάζουν, χωρίς να στέκονται μπροστά στις κάμερες εργάστηκαν, πρόσφεραν, άνοιξαν δρόμους;
Θα συμφωνήσουμε συντρόφισσες και σύντροφοι, εδώ, στο συνέδριο ότι είναι απαραίτητος ένας κώδικας δεοντολογίας και η αυστηρή του τήρηση ότι κανείς βουλευτής, ευρωβουλευτής δεν θα είναι εκ νέου υποψήφιος αν δεν τηρεί τις συλλογικές μας αποφάσεις; Θα συμφωνήσουμε, εδώ, στο συνέδριο, ότι θα υπάρχει απόλυτη τήρηση στις πολιτικές, αλλά και στις οικονομικές υποχρεώσεις των εκλεγμένων μας συντρόφων, στο κόμμα και την αλληλεγγύη, ότι οι τηλεοπτικές συμμετοχές δεν θα είναι ατομική υπόθεση;
Σύντροφοι και οι συντρόφισσες όλοι/ες καταλαβαίνουμε οτι στο συνέδριο μας έχουμε ένα κοινό στόχο .Να αναστοχαστούμε ψύχραιμα και κριτικά την πορεία μας, να ανανεώσουμε και να επικαιροποιήσουμε την στρατηγική μας να ανασυγκροτηθούμε για να δώσουμε προοπτική τόσο στο κόμμα όσο και στην κυβέρνηση. Προχωράμε με κουράγιο και αισιοδοξία”.
