Ένα από τα κλειδιά του ανασχηματισμού στην κατεύθυνση αυτή θεωρείται και το Υπουργείο Υγείας, καθώς τα μέτωπα στον τομέα της υγείας αλλά και στον τομέα του φαρμάκου σύμφωνα με εκπροσώπους και των δύο πλευρών, σε πολλές περιπτώσεις λειτουργούν ως τροχοπέδη για την αποτελεσματική λειτουργία του συστήματος υγείας.
Ειδικότερα οι τομείς της υγείας και του φαρμάκου θεωρούν ότι πέραν απ’ τις όποιες αλλαγές σε επίπεδο προσώπων, αν υπάρξουν, η κυβέρνηση καλείται να δει και να αντιμετωπίσει συγκεκριμένα ζητήματα του συστήματος υγείας, που αφορούν:
– τον μειωμένο προϋπολογισμό για τις δαπάνες υγείας που αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της ακολουθούμενης πολιτικής με σκοπό τη μείωση των δαπανών, η οποία χαρακτηρίζεται κοντόφθαλμη πρακτική που μεσο-μακροπρόθεσμα θα εκτοξεύσει στα ύψη τη συνολική δαπάνη για φάρμακα και νοσηλεία, καθώς δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν η βέλτιστη σχέση κόστους – αποτελεσματικότητας.
– την ανυπαρξία μακροπρόθεσμου γενικού σχεδιασμού βάση του οποίου θα έπρεπε να αποτελούν οι υγειονομικές προτεραιότητες της χώρας (καταγραφή, αξιολόγηση και ιεράρχησή τους).
– την ασυνέχεια και αποσπασματικότητα μεταρρυθμιστικών προσπαθειών, οι οποίες σκοντάφτουν και στις συχνές αλλαγές των αρμόδιων υπουργών, την απουσία συντονισμού, τα ενυπάρχοντα συμφέροντα και την εγγενή αντίδραση του συστήματος που ανθίστανται στην εισαγωγή και εφαρμογή νέων ιδεών, συστημάτων και γενικότερα μεταρρυθμίσεων, ακόμα και αν έχουν δοκιμαστεί επιτυχώς σε άλλες χώρες.
– την αδυναμία πρόβλεψης και μη εισαγωγής-εφαρμογής τελικά μέρους των μεταρρυθμιστικών προσπαθειών
– τη ρευστότητα νομοθετικού και ρυθμιστικού πλαισίου και συνεπώς απουσία ευνοϊκού προς τις επενδύσεις κλίματος (π.χ. συχνές αλλαγές στα συστήματα υπολογισμού clawback & rebate)
– την εξαιρετικά αργή ενσωμάτωση της καινοτομίας – των ψηφιακών υπηρεσιών υγείας και των καινοτόμων φαρμάκων
– τον εξορθολογισμό-διαφάνεια στις ιατροφαρμακευτικές δαπάνες του ασφαλιστικού, μέσα από την εφαρμογή ηλεκτρονικού συστήματος συνταγογράφησης φαρμάκων σε όλο το φάσμα της υγειονομικής περίθαλψης των ταμείων κοινωνικής ασφάλισης
– την έλλειψη διαφάνειας των λειτουργιών του συστήματος που αποτελεί γενικό χαρακτηριστικό των έντονα γραφειοκρατικών διαδικασιών του ελληνικού δημόσιου τομέα
– τον αποκλεισμό από το σύστημα υγείας ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων (π.χ. ανασφάλιστων και μακροχρόνια ανέργων).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Γ. Στουρνάρας: Λυπάμαι που μία ανθρώπινη μου στιγμή προκάλεσε σύγχυση
Σαμαράς – Βενιζέλος: “Ξεροσφύρι” και χωρίς… ανασχηματισμό η πτήση για Βρυξέλλες