Ο κ. Βενιζέλος αναφέρει:
“Στη συνέντευξή μου της Παρασκευής, παρουσίασα με αναλυτικό και ευθύ τρόπο το σημείο στο οποίο βρίσκονται οι συζητήσεις μας με την τρόικα και τα θέματα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ως χώρα τους επόμενους μήνες. Η αναλυτική αυτή παρουσίαση δεν απευθυνόταν μόνο στην ελληνική κοινή γνώμη, αλλά και στο διεθνές ακροατήριο.
Τελούσε, άρα, υπό τον έλεγχο και των θεσμικών συνομιλητών μας. Η σχετική ανακοίνωση της τρόικας είχε το ίδιο περιεχόμενο με την ανακοίνωση που έκανα.
Είναι, συνεπώς, λυπηρό να ανακυκλώνονται με επίμονο τρόπο δημοσιογραφικο-πολιτικά σενάρια που στοχεύουν στην καλλιέργεια κλίματος αβεβαιότητας και κινδυνολογίας, χωρίς να γίνεται αντιληπτό ότι αυτό είναι ιδιαίτερα βλαπτικό για την εθνική οικονομία και την πληγωμένη αυτοεκτίμηση του ελληνικού λαού.
Παρακαλώ, συνεπώς, τους Έλληνες πολίτες να εστιάσουν την προσοχή τους στα ουσιώδη σημεία της παρουσίασης που έκανα την Παρασκευή:
” Η Κυβέρνηση συζητά με την τρόικα για το μακροοικονομικό πλαίσιο και τους δημοσιονομικούς στόχους του 2011 και του 2012. Τόσο εμείς, όσο και οι εταίροι μας, αντιλαμβανόμαστε ποια είναι η κατάσταση, ποιες οι ανάγκες και ποιες οι προτεραιότητες της ελληνικής οικονομίας, προκειμένου αυτή να βγει οριστικά από την κρίση.
Υπάρχει μήπως κάποιος στη χώρα μας που δεν θέλει να ληφθούν μέτρα ανάσχεσης, αλλά μέτρα επίτασης της ύφεσης; Ελπίζω όχι.
Υπάρχει κάποιος στη χώρα μας που δεν θέλει να κινηθούμε δυναμικά προς την κατεύθυνση των αναγκαίων ριζοσπαστικών διαρθρωτικών αλλαγών που ενισχύουν την εθνική μας ανταγωνιστικότητα και μας επιτρέπουν να ξεφύγουμε από τον φαύλο κύκλο της κρίσης; Ελπίζω όχι.
” Η Κυβέρνηση χειρίζεται ταυτόχρονα τα θέματα που σχετίζονται με την εφαρμογή των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής της 21ης Ιουλίου, θέματα ζωτικά για την Ελλάδα, αλλά και για την ίδια την Ευρωζώνη. Εδώ εντάσσονται:
– η ενεργοποίηση του νέου ρόλου του EFSF που πρέπει να εγκριθεί από τα κοινοβούλια των κρατών-μελών τις επόμενες εβδομάδες,
– η επίλυση του ζητήματος των εγγυήσεων που ζητά η Φιλανδία, στο πλαίσιο που ρητά προβλέπεται στην απόφαση της 21ης Ιουλίου και σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα συζήτησε διμερώς με τη Φιλανδία πριν το θέμα εισαχθεί στο Eurogroup σε επίπεδο εκπροσώπων των Υπουργών, στο οποίο και συζητείται,
– η ολοκλήρωση του PSI, δηλαδή η διασφάλιση του μεγίστου ποσοστού συμμετοχής του διεθνούς τραπεζικού συστήματος στο σχέδιο επιμήκυνσης και βελτίωσης των όρων του ελληνικού δημοσίου χρέους.
Όλα αυτά τα θέματα αλληλοεπηρεάζονται, με κοινό παρονομαστή τη δική μας υποχρέωση να τηρούμε τις δεσμεύσεις μας έναντι των εταίρων μας, δηλαδή να κάνουμε όλα όσα πρέπει για την ανασυγκρότηση της χώρας, όχι επειδή μας το επιβάλουν έξωθεν, αλλά γιατί αυτά που δεν κάναμε επί χρόνια πρέπει οικειοθελώς να γίνουν τώρα, σε ελάχιστο χρόνο, στο όνομα των παιδιών μας.
Η πλήρης εφαρμογή των αποφάσεων της 21ης Ιουλίου μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου μπορεί να αλλάξει την κατάσταση και να αποκλιμακώσει την πίεση που υφίσταται η ελληνική πραγματική οικονομία.
Στο πλαίσιο αυτό, επαναλαμβάνω ότι:
1. Η αναχώρηση των στελεχών της τρόικας την Παρασκευή, προκειμένου να επιστρέψουν σε δέκα μέρες, ήταν συμφωνημένη και προγραμματισμένη εξαρχής, ως μέθοδος εργασίας που θα μας επιτρέψει να έχουμε πληρέστερη εικόνα, όχι μόνο ως προς την εκτέλεση του προϋπολογισμού του 2011, αλλά και ως προς το σχέδιο του προϋπολογισμού του 2012.
2. Η βαθύτερη ύφεση είναι μια πραγματικότητα που επηρεάζει αυτόματα το δημοσιονομικό στόχο. Ανεξάρτητα, όμως, από την ύφεση υπάρχουν τα ήδη ψηφισμένα και ισχύοντα μέτρα που πρέπει να εφαρμοστούν και πολλά διαρθρωτικά ζητήματα, στα οποία οφείλουμε ως χώρα να δείξουμε καλύτερα αποτελέσματα, με πιο γρήγορο και αποφασιστικό τρόπο. Και αυτό κάνουμε.
Όποιος νομίζει ότι όλα αυτά μπορούν να αντιμετωπιστούν ως πολιτικά ζητήματα παλαιού συμβατικού τύπου, ή όποιος νομίζει ότι όλα αυτά προσφέρονται για ευφάνταστα κινδυνολογικά σενάρια και για τη δημιουργία φευγαλέων εντυπώσεων, βρίσκεται εκτός πραγματικότητας. Όποιος δε, επενδύει πολιτικά στην προσδοκία του να ανακύπτουν προβλήματα και δεν συμβάλει στην εθνική προσπάθεια να βρίσκονται λύσεις, δεν έχει ούτε αίσθηση κινδύνου ούτε συνείδηση εθνικής ευθύνης”.
