Αυτό είναι για τον Αλέξη Τσίπρα το “πραγματικό” δίλημμα των επερχόμενων εκλογών. Με άρθρο του στην “Αγορά”, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εξαπολύει επίθεση κατά της Νέας Δημοκρατίας, λέγοντας πως η στρατηγική της είναι ακραία νεοφιλελεύθερη και ταυτίζεται με τις πολιτικές αποδιάρθρωσης που εφαρμόστηκαν μέχρι το 2014.
Ολόκληρο το άρθρο του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ:
«Για την Ελλάδα της Ισότητας της Ανάπτυξης και της Καινοτομίας. Ξεκινήσαμε και συνεχίζουμε»
Οι εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου δεν έχουν τον χαρακτήρα επιλογής διαχειριςτή της Συμφωνίας με τους εταίρους μας. Αντιθέτως φέρνουν στην επιφάνεια τα μεγάλα στρατηγικά διλήμματα για τον προσανατολισμό της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας τις επόμενες δεκαετίες. Διότι μετά από επτά χρόνια συνεχόμενης ύφεσης η ελληνική οικονομία έχει συμπιεστεί τόσο ώστε είναι δεδομένο ότι σύντομα θα αρχίσει η διαδικασία της ανάκαμψης. Το θέμα είναι ο ρυθμός αυτής της ανάκαμψης αλλά κυρίως ο χαρακτήρας και ο προσανατολισμός της, δηλαδή τα κοινωνικά συμφέροντα τα οποία θα ικανοποιεί.
Η στρατηγική της Νέας Δημοκρατίας είναι ακραία νεοφιλελεύθερη και ταυτίζεται με τις πολιτικές αποδιάρθρωσης που εφαρμόστηκαν μέχρι το 2014. Δηλαδή στην προετοιμασία του εδάφους για μια ανάκαμψη που θα στηρίζεται στην συμπίεση των μισθών, την ακραία απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, στη διάλυση της μεσαίας επιχειρηματικότητας και την διαρκή συγκέντρωση της παραγωγής και των υπηρεσιών σε μεγάλους ομίλους. Δεν είναι τυχαίο ότι στην περίοδο της διακυβέρνησής της δεν έκανε τίποτα για να χτυπηθούν τα καρτέλ ενώ την ίδια στιγμή διόγκωσε την ευνοιοκρατία τόσο σε ότι αφορά τις ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις όσο και στον τομέα των αποκρατικοποιήσεων. Για να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους: Η Νέα Δημοκρατία πέραν της ακραίας νεοφιλελεύθερης εμμονής της δεν έχει κανένα εχέγγυο για την χρηστή διαχείριση των δημόσιων οικονομικών αλλά και για την εμπέδωση ενός αξιοκρατικού και αδιάβλητου μοντέλου για την αποτελεσματική χρησιμοποίηση των ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων και την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας.
Η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στον αντίποδα αυτών των αντιλήψεων. Διότι για μας η ανάπτυξη που στηρίζεται πάνω στα κοινωνικά ερείπια αν ποτέ έρθει, θα είναι ασθενική, μικρής διάρκειας και άνεργη. Θα υπονομεύει την καθημερινότητα της κοινωνικής πλειοψηφίας και θα οδηγήσει εκ νέου όπως και στο παρελθόν στην πολιτική και οικονομική αποσταθεροποίηση.
Γι’ αυτό το λόγο το μοντέλο ανάπτυξης που πρέπει να επιδιωχθεί δεν πρέπει να στηρίζεται σε μια πολιτική διαρκούς επιδείνωσης της εργασίας αλλά στην στήριξη της ενεργού ζήτησης της αγοραστικής δύναμης της εργασίας και της καινοτομίας.
Την ίδια στιγμή η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας πρέπει να βασιστεί στην αξιοποίηση των πλεονεκτημάτων της χώρας με έμφαση στην ποιότητα του παραγόμενου προϊόντος και των παρεχόμενων υπηρεσιών, στην καινοτομία και στην υψηλή τεχνολογία. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να αξιοποιηθεί το αστείρευτο δυναμικό της υπερπροσοντούχας ελληνικής νεολαίας που τα τελευταία έξι χρόνια πήρε μαζικά το δρόμο της μετανάστευσης και αυτή τη στιγμή στελεχώνει επιχειρήσεις και πανεπιστήμια σε ολόκληρο το δυτικό κόσμο και όχι μόνο.
Το δίλημμα επομένως αυτών των εκλογών συνοψίζεται στο εξής: Θα επιτρέψουν οι ζωντανές και παραγωγικές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας την επιστροφή στο μοντέλο της ευνοιοκρατίας, της διαπλοκής, της διαφθοράς και των καρτέλ που λυμαίνονται την αγορά ή θα δώσει την δυνατότητα στο ΣΥΡΙΖΑ να εφαρμόσει μια πολιτική εκκαθάρισης των πραγματικών στρεβλώσεων της ελληνικής οικονομίας αλλά και
της δημόσιας διοίκησης με σοβαρό παραγωγικό σχεδιασμό, αξιοκρατική αξιοποίηση των ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων, και στήριξη των καινοτομικών πρωτοβουλιών;
Η απάντηση στο δίλημμα αυτό δεν θα κρίνει μόνο τον προσανατολισμό της ελληνικής οικονομίας για τα επόμενα χρόνια αλλά πολύ περισσότερο θα κρίνει την μελλοντική θέση των κοινωνικών δυνάμεων που επλήγησαν από την κρίση την τελευταία εξαετία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εξάλλου δεν κατεβαίνει σε αυτές τις εκλογές χωρίς εχέγγυα για την τήρηση των δεσμεύσεων του και χωρίς να έχει δώσει δείγματα γραφής για την δυνατότητα του να υλοποιήσει την στρατηγική του.
Το προηγούμενο επτάμηνο παρά τις εξαιρετικές δυσκολίες που συναντήσαμε εξαιτίας της εσκεμμένης και κεντρικά σχεδιασμένης χρηματοπιστωτικής ασφυξίας η οποία όλοι γνωρίζουμε ότι χρησιμοποιήθηκε ως όπλο για να μας αναγκάσει να υποχωρήσουμε στην διαπραγμάτευση καταφέραμε να πάρουμε μια σειρά από στοχευμένα μέτρα που έδωσαν ανάσα στην ελληνική οικονομία αλλά και στις παραγωγικές δυνάμεις που είχαν εξαντληθεί οικονομικά από την διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
· Προχωρήσαμε στη ρύθμιση για τις 100 δόσεις που έδωσε ανάσα σε χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις και νοικοκυριά.
· Τολμήσαμε τη ρύθμιση της Δεύτερης Ευκαιρίας που απαλάσσει πλήρως τα φυσικά πρόσωπα που πτώχευσαν εντίμως.
· Ολοκληρώσαμε τις προκαταρκτικές ενέργειες για την εκκίνηση του νέου ΕΣΠΑ που έχει σαφή προσανατολισμό την καινοτομία, την στήριξη νέων επιστημόνων και την επιδότηση της απασχόλησης σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
· Ολοκληρώσαμε τον αναπτυξιακό νόμο που κινείται σε αντίστοιχη κατεύθυνση και μπορεί άμεσα να κατατεθεί προς ψήφιση στη Βουλή μετά τις εκλογές.
Γνωρίζουμε όμως ότι πρέπει να γίνουν περισσότερα στο άμεσο μέλλον με κυριότερο την αποκατάσταση της ρευστότητας στην πραγματική οικονομία. Είναι η πρώτη φορά μετά από μια πενταετία που η πρόγνωση για την αποκατάσταση της ρευστότητας είναι θετική. Με την νέα Συμφωνία έχουμε καταφέρει να εξασφαλίσουμε 25 δις για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών Τραπεζών που αυτή τη φορά θα λύσει μια και καλή και το χρόνιο πρόβλημα των κόκκινων δανείων ενώ ταυτόχρονα έχουμε εξασφαλίσει τον διπλασιασμό της προκαταβολής χρηματοδότησης για το νέο ΕΣΠΑ.
Επίσης έχουν ήδη υπογραφεί συμφωνίες με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (1δις Ευρώ) και την European Bank for Reconstruction and Development (500 εκ. Ευρώ ετησίως μέχρι το 2020) που λύνουν το πρόβλημα της βραχυπρόθεσμης χρηματοδότησης του νέου ΕΣΠΑ. Μεγάλο στοίχημα τέλος για την επόμενη περίοδο είναι η δημιουργία της Αναπτυξιακής Τράπεζας η οποία θα δώσει τη δυνατότητα για πρώτη φορά στο ελληνικό δημόσιο να εκπονήσει και να υλοποιήσει ένα συγκεκριμένο σχέδιο για τον παραγωγικό και αναπτυξιακό προσανατολισμό της ελληνικής οικονομίας.
Οι μεγάλες προκλήσεις βρίσκονται λοιπόν μπροστά μας. Αλλά για πρώτη φορά μετά από χρόνια κατήφειας και παρακμής ο ελληνικός λαός και ο κόσμος της παραγωγής μπορεί να αισθάνεται αισιόδοξος ότι υπάρχει τόσο η βούληση όσο και η γνώση για να μπορέσουμε να απαλλαγούμε από τις χρόνιες στρεβλώσεις του ελληνικού παραγωγικού και αναπτυξιακού μοντέλου που συσσωρεύτηκαν τις δεκαετίες κυριαρχίας του χρεοκοπημένου πολιτικού και οικονομικού συστήματος.
