«Το μεταρρυθμιστικό πνεύμα δέχεται το ένα πλήγμα μετά το άλλο, ενώ η στροφή σε αντιλήψεις, νοοτροπίες και συμπεριφορές που μας κρατούν δέσμιους σε ό,τι μας οδήγησε στην κρίση, αποτελούν σύνηθες πλέον φαινόμενο» τονίζει ο πρώην πρωθυπουργός, αναφερόμενος ειδικότερα:
– στο πλήγμα που δέχτηκε ο Νόμος που είχε ψηφιστεί με συντριπτική πλειοψηφία από τη Βουλή, για τα Πανεπιστήμια,
– στην κατάργηση στην πράξη της επιλογής στελεχών μέσω της ηλεκτρονικής – ανοιχτής διακυβέρνησης (open.gov)
– στην προσπάθεια αποδόμησης της Διαύγειας,
– στην απαράδεκτη συζήτηση περί των θρησκευτικών αντιλήψεων ενός πολιτικού αρχηγού,
– στο δραματικό γεγονός του Φαρμακονησίου και
– στην αποδόμηση του Καλλικράτη, με την κατάθεση μιας τροπολογίας για την ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών – αυτοδιοικητικών και Ευρωεκλογών, και τώρα
– στην αποστέρηση του δικαιώματος εκλέγειν και εκλέγεσθαι για τους νομίμως διαμένοντες στην Ελλάδα μετανάστες.
Ο πρώην πρωθυπουργός υποστηρίζει ότι όλα αυτά «Αποδομούν το μεταρρυθμιστικό έργο που προωθήθηκε μέσα σε ένα δύσκολο περιβάλλον μετά το 2009, παράλληλα υπονομεύουν την εθνική προσπάθεια για την αντιμετώπιση της κρίσης και συμβάλλουν στην διαίρεση της Ελληνικής κοινωνίας σε ζητήματα που αποπροσανατολίζουν από τα πραγματικά αίτια της κρίσης».
Σύμφωνα με τον κ. Παπανδρέου «απειλείται να τεθούν σε αμφισβήτηση τα αποτελέσματα των θυσιών που καταβάλουν οι Έλληνες για να σταθεί η χώρα στα πόδια της καθώς τα σημαντικά οικονομικά αποτελέσματα που θα μπορούσαν να αποτελέσουν κρίσιμο και καθοριστικό παράγοντα διαπραγμάτευσης με τους εταίρους μας υπονομεύονται, τη στιγμή μάλιστα, που οι εταίροι μας με όλο και μεγαλύτερη ένταση σημειώνουν την ανάγκη ανάληψης μεταρρυθμιστικών πρωτοβουλιών».
Μάλιστα εκφράζει την ελπίδα του «αργά ή γρήγορα η ανάγκη δανειοδότησης από τους εταίρους μας, και άρα η ανάγκη μνημονίου, θα πάψει να υπάρχει» και επισημαίνει «Γι’ αυτό, η αντίληψη υπέρ ή κατά του μνημονίου, δεν απαντά στο βασικό ερώτημα: Και μετά το μνημόνιο τι;».
Αναφερόμενος τέλος στην τελευταία πράξη οπισθοχώρησης, όπως την χαρακτηρίζει, αυτή του Καλλικράτη, «οφείλουν να γνωρίζουν όσοι έλαβαν τη σχετική απόφαση, ότι δεν αποτελεί δικαιολογία η απόφαση του ΣΤΕ» και υπογραμμίζει «η σημερινή κυβέρνηση με την απόφασή της θέλει να στερήσει το δικαίωμα φωνής σε ανθρώπους καθόλα νόμιμα διαβιούντες στην Ελλάδα, που δουλεύουν στις οικοδομές, στα εστιατόρια και τα ξενοδοχεία μας, στα σπίτια μας φροντίζοντας ασθενείς, παιδιά και υπερήλικες, που έχουν ανοίξει μικρές επιχειρήσεις βοηθώντας στην ανάπτυξη του τόπου».
«Τι φοβάται αυτή η κυβέρνηση; Τη φωνή των ασθενέστερων στην κοινωνία μας; Αν αυτοί δεν έχουν φωνή, θα υπονομευτεί και η φωνή γενικότερα όσων εργάζονται σε δύσκολες συνθήκες, δηλαδή και Ελλήνων πολιτών. Ή μήπως θεωρεί η κυβέρνηση ότι στερώντας την φωνή στους εργαζόμενους αυτούς θα συμβάλλει στην ομαλή ενσωμάτωση των μεταναστών στην Ελληνική κοινωνία;» διερωτάται ο κ. Παπανδρέου, σημειώνοντας ότι «αντίθετα, δημιουργεί ένα πολιτικό και ψυχολογικό χάσμα που θα εντείνει την καχυποψία και τον ρατσισμό.
Καταλήγοντας ο κ. Παπανδρέου καλεί την κυβέρνηση
– να αντιληφθεί έστω και αυτήν την ώρα, το πλήγμα που επιφέρουν στην Δημοκρατία – στα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα και στο μεταρρυθμιστικό πνεύμα που έχει απόλυτη ανάγκη η Ελλάδα
– και να κατανοήσει ότι, με τη στάση της, πέραν όλων των άλλων, αντί να ενώνει τις κοινωνικές δυνάμεις στην κοινή προσπάθεια, καλλιεργεί ζιζάνια που ενισχύουν τους διαχωρισμούς και κατατρώνε το κοινωνικό σώμα καθώς αντί να προτάξει το εθνικό και το δημόσιο συμφέρον έναντι των μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων και σχεδιασμών.
Και για τον ίδιο αναφέρει στέλνοντας μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση «Όπως κατ’ επανάληψη έχω πει, σε ό,τι με αφορά καμία οπισθοδρόμηση δεν είναι και δεν θα γίνει ποτέ ανεκτή, πόσο μάλλον σε ζητήματα αρχών».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Καραμανλής – Παπανδρέου: Από πρωθυπουργοί…συγγραφείς
Παπανδρέου: Όχι εγώ, η Μέρκελ έφερε το ΔΝΤ στην Ελλάδα
Άρθρο του Γ. Παπανδρέου στο CNBC που “ανακαλύπτει” τις ανισότητες
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163