Αν κάποιος διάβαζε το συγκεκριμένο άρθρο στην εφημερίδα Athens Voice θα πίστευε ότι έχει γραφτεί από ένα παιδί μια μικροαστικής οικογένειας που πρόσκειται στην αριστερά και μάλιστα στα άκρα της.
Κι όμως, ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος, του Θεόδωρου και της Γιάννας, γράφει για την “Εποχή των Τεράτων”, όπως είναι και ο τίτλος του άρθρου και αναφέρεται στα όσα έγιναν το καλοκαίρι τασσόμενος σαφώς υπέρ των Αγανακτισμένων και των μαζικών κινημάτων!
Το άρθρο ξεκινάει ως εξής: “Στις 25 Μάη ξέσπασε στην πλατεία Συντάγµατος ένα µαζικό πολιτικό κίνηµα αντίστασης και χειραφέτησης, που αποτέλεσε µια κρίσιµη καµπή στον «παρατεταµένο λαϊκό πόλεµο», ο οποίος ξεκίνησε µε την ψήφιση του επαχθούς Μνηµονίου και κλιµακώθηκε µε έντεκα πανεργατικές γενικές απεργίες. Στην υπό «κινεζοποίηση» Ελλάδα της διαρκούς λιτότητας και της οικονοµικής εξαθλίωσης, του εργασιακού µεσαίωνα και της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας, το κίνηµα των πλατειών εξέφρασε τη διάρρηξη των παγιωµένων σχέσεων αντιπροσώπευσης και των αστικών κοινωνικών συµµαχιών, µεταµορφώνοντας την κρίση από οικονοµική σε πολιτική. Kαθοριστικής σηµασίας στοιχείο, συµβάλλον και στην αντιφατικότητα του κινήµατος, υπήρξε η συµµετοχή χιλιάδων ψηφοφόρων του πελατειακού δικοµµατισµού, ορµώµενων από τη δυσαρέσκεια και την απόγνωση απέναντι στην πολιτική αφαίµαξης της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.”
Αφού αναλύει τα όσα έγιναν τον Ιούνιο, τον οποίο χαρακτηρίζει “µαχητικό”, υπεροσπίζεται την δηµοκρατική αυτοοργάνωση στο πεδίο της οικονοµίας, µε απώτερο σκοπό τον κοινωνικό εργατικό έλεγχο!
Μάλιστα καταγγέλει την εκμετάλλευση των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα και λέει χαρακτηριστικά οτι “…. Ο κόσµος χάραξε το δρόµο µε λαϊκές συνελεύσεις, απεργιακές φρουρές και καταλήψεις διαρκείας…”
Και καταλήγει: “Η βίαιη έκρηξη οργής της φτωχής και αποκλεισµένης νεολαίας της Αγγλίας και οι επερχόµενες κοινωνικές συγκρούσεις προοιωνίζουν το ευρωπαϊκό φθινόπωρο θερµό, και καθιστούν επίκαιρα τα λόγια του Αντόνιο Γκράµσι: «Ο παλιός κόσµος πεθαίνει και ο καινούργιος πασχίζει να γεννηθεί. Ζούµε στην εποχή των τεράτων».
