Οι κόντρες στους κόλπους των δανειστών για το χρόνο που θα τελειώσει η αξιολόγηση αποκαλύπτει πως υπάρχουν τουλάχιστον δύο στρατόπεδα.
Από τη μία πλευρά ο Σόιμπλε και ιδίως ο Ντάισελμπλουμ που την τελική απόφαση τη στέλνουν στο μακρινό μέλλον, ελπίζοντας πως τον Ιούνιο που θα στερέψει η ρευστότητα θα στήσουν την Ελλάδα για άλλη μία φορά στον τοίχο και θα την εκβιάσουν σκληρά και ανελέητα να αποδεχτεί οποιαδήποτε προσταγή τους και επιλογή τους.
Από την άλλη Ντράγκι και Ρέγκλινγκ, δύο από τους συμμετέχοντες στο κουαρτέτο, επιθυμούν να λήξει το αργότερο περί τα τέλη Απριλίου, γιατί ουσιαστικά δεν θέλουν να παρατείνεται η ελληνική κρίση τη στιγμή που πάνω από την παγκόσμια οικονομία συσσωρεύονται σύννεφα και υπάρχει φόβος να ξεσπάσει μία νέα καταιγίδα.
Ιδιαίτερα ο Ντράγκι δεν θέλει να έχει ανοιχτό το ελληνικό θέμα από τη στιγμή που άρχισε να εμφανίζονται στον ορίζοντα ειδήσεις για τα “κόκκινα δάνεια” των ιταλικών τραπεζών.
Ο Ντράγκι κάνει λόγο για το Πάσχα των καθολικών ως καταληκτικό όριο για τη λήξη της αξιολόγησης, ενώ ο Κλάους Ρέγκλινγκ βλέπει από το Τόκιο όπου έκανε τις δηλώσεις του πως η αξιολόγηση θα διαρκέσει δύο μήνες και μετά θα αρχίσει η διαπραγμάτευση για το ελληνικό χρέος.
Οι εκτιμήσεις, αν όχι επιθυμίες, των δύο ανδρών συμπίπτουν με τις προθέσεις της ελληνικής κυβέρνησης για γρήγορη αξιολόγηση και έναρξη των διαπραγματεύσεων για τη μείωση του χρέους.
Οι τοποθετήσεις αυτές και οι αντιπαραθέσεις στο παρασκήνιο ουσιαστικά εκφράζουν τις δύο αντιλήψεις που κυριαρχούν στην Ευρώπη και αφορούν όχι μόνο στο ελληνικό ζήτημα, αλλά στο βάθος την αρχιτεκτονική της Ευρώπης και τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν για να επιζήσει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και προπαντός το χαρακτήρα που θα πρέπει να έχει η Ευρώπη στο μέλλον, υιοθετώντας τη λογική των διαφόρων ταχυτήτων ή του ενιαίου οικοδομήματος.
Οι διαφωνίες για τη νέα αρχιτεκτονική της Ευρώπης ακουμπούν και στο ζήτημα της συνθήκης του Σένγκεν. Οι πληροφορίες από τις Βρυξέλλες αναφέρουν πως οι Γερμανοί δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να αναιρεθεί η συνθήκη του Σένγκεν, γιατί ουσιαστικά σε βάθος χρόνου μπορεί να σημάνει ακόμα και διάλυση της Ευρωπαϊκής Ενωσης από την οποία οι μεγάλοι κερδισμένοι είναι οι ίδιοι.
Και όπως μου έλεγε διπλωματική πηγή στις Βρυξέλλες με βαθιά γνώση του θέματος και των πληροφοριών, οι Γερμανοί τον τελευταίο καιρό δεν κατηγορούν τόσο την Ελλάδα για το προσφυγικό, όσο τους υπόλοιπους κεντροευρωπαίους που δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες και τα κόστη που τους αναλογούν.
Μάλιστα μετά τη δημόσια τοποθέτηση της Frontex ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να φυλάξεις θαλάσσια σύνορα, καθώς και ότι το διεθνές δίκαιο περί ασύλου και σωτηρίας ναυαγών απαγορεύει την άμεση επαναπροώθηση στην Τουρκία των προσφύγων, καθίσταται αντιληπτό ότι οι εύκολες λύσεις και οι κατηγορίες των ακραίων εθνικιστικών κύκλων ευρωπαϊκών χωρών κατά της Ελλάδας και οι απειλές ακόμα και με αποβολή από τη Σένγκεν δεν έχουν βάση.
Προς το παρόν όλοι περιμένουν δύο εξελίξεις. Η μία είναι η τοποθέτηση της καγκελαρίου Μέρκελ η οποία δεν έχει πάρει δημόσια σαφή και κατηγορηματική θέση και η οποία εξαιτίας των προσφυγικών ροών αντιμετωπίζει δυσκολίες στο εσωτερικό της Γερμανίας και η άλλη το επόμενο συμβούλιο κορυφής που θα γίνει εντός του Φεβρουαρίου και θα είναι πολύ κρίσιμο για τις αποφάσεις που θα πάρει η Ευρώπη για το προσφυγικό.
Όπως γίνεται αντιληπτό υπάρχει στενή σχέση και συνάφεια ανάμεσα στην αξιολόγηση και το προσφυγικό και από αυτά τα δύο ζητήματα και ιδίως από τους κυβερνητικούς χειρισμούς θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό το μέλλον της χώρας, αφού μετά τις απειλές για αποβολή από τη Σένγκεν δεν αποκλείεται να νεκραναστηθούν και να ξεπεράσουν το όριο των δηλώσεων οι απειλές για Grexit.