Σε ποδοσφαιρικό γήπεδο δεν έχω πατήσει το πόδι μου. Όχι γιατί δεν μου αρέσει το άθλημα. Το αντίθετο μάλιστα. Αλλά σαν μάντης που είμαι γνωρίζω εκ των προτέρων το αποτέλεσμα, οπότε δεν έχει κανένα ενδιαφέρον να πάω. Αν με ρωτήσετε γιατί δεν παίζω τζόκερ, η απάντηση είναι απλή: Για λόγους δεοντολογίας των μάντεων.
Γνωρίζω, όμως, πως στις κερκίδες κυκλοφορεί ένα σύνθημα το οποίο θα ήθελα να απευθύνω στον πρωθυπουργό και να του πω: ¨Αλέξη γερά με τσαμπουκά¨ τόσο για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας όσο και στο θέμα της συμφωνίας με τους πιστωτές.
Σαν πολιτικός τώρα θα φανεί αν εκτός από το επικοινωνιακό χάρισμα διαθέτεις τη στόφα εκείνη από την οποία είναι φτιαγμένοι οι ηγέτες.
Γιατί Αλέξη (λόγω ηλικίας μου επιτρέπεις φαντάζομαι την οικειότητα) αν σε πάρουν αμπάριζα Λαφαζάνηδες και Καμένοι, κλάφτα Χαράλαμπε. Την έκαψες την καριέρα σου. Μία ζωή θα σε σέρνουν εκεί που θέλουν παριστάνοντας τους σκληρούς.
Γερά να κρατήσεις Αλέξη μου και στο μέτωπο το ευρωπαϊκό. Οι ακρότητες Καμένου και Αριστερής Πλατφόρμας μας στέλνουν στη δραχμή και δεν νομίζω να σε ψήφισε ο λαός γι΄ αυτό.
Αλλά και το άλλο. Καλύτερα να συμβιβαστείς με τους Ευρωπαίους (πάντως μέχρι τώρα καλά το πας, σου βγάζω τον …κότινο που φοράω από τότε που κέρδισα τον παγκόσμιο διαγωνισμό μαντικής τέχνης) παρά να υποχωρήσεις στους εσωτερικούς αντιπάλους. Γιατί οι δεύτεροι θα σου ταράζουν κάθε ώρα και στιγμή το νευρικό σύστημα, ενώ οι Ευρωπαίοι θα σου δώσουν το πικρό χάπι του συμβιβασμού μία φορά.
Εξάλλου Αλέξη μου, το ίδιο είναι να κυκλοφορείς με ευρώ στην τσέπη με το να κυκλοφορείς με δραχμή; Για σκέψου το. Το πρώτο είναι παγκόσμιο νόμισμα, σκληρό και τσιρικιτζίδικο, ενώ η καημένη δραχμούλα, συμπαθητική δεν λέω, αλλά νόμισμα της ψωροκώσταινας βρε Αλέξη μου.
