Θυμάμαι προεκλογικά τον Αλέξη Τσίπρα να τονίζει πως το ζήτημα δεν είναι η αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ, αλλά η εισπραξιμότητα.
Είχε απόλυτο δίκιο ο σημερινός πρωθυπουργός αν σκεφτεί κανείς ότι τα έσοδα που χάνει το Δημόσιο μόνο από το ΦΠΑ που δεν αποδίδεται ξεπερνούν τα 6 δις. ευρώ.
Ο Αλέξης κέρδισε τις εκλογές. Τι θα περίμενε κανείς από το νέο πρωθυπουργό; Μα, να καλέσει τους υπουργούς του και να ζητήσει σε ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, ας πούμε ενός μηνός, να του προτείνουν τρόπους, μεθόδους και οργανωτικές δομές για να εισπράξουν το ΦΠΑ που χάνεται.
Μάλιστα θα περίμενε κανείς να επεκταθεί η επιχείρηση στους υπόλοιπους φόρους, καθώς και στις εισφορές. Είδατε κάτι τέτοιο; Εγώ προσωπικά όχι. Και ειλικρινά δεν μπορώ να κατανοήσω το γιατί από αυτή την κυβέρνηση. Για το παρελθόν μπορώ να το κατανοήσω, αφού επί 30 χρόνια κοντά άκουγα υπουργούς Οικονομικών να λένε πως η παραοικονομία είναι το μαξιλαράκι της ανεργίας, σλόγκαν που αποδείχτηκε καταστροφικό για τη χώρα και τους πολίτες. Όμως, συνήθως τα υπουργικά αυτιά είναι κλειστά και γι’ αυτό οι φωνές που υποστήριζαν την πάταξη της φοροδιαφυγής πήγαιναν σε ώτα μη ακουόντων.
Όμως, Αλέξη δεν μπορώ να κατανοήσω γιατί η κυβέρνησή σου δεν ξεκίνησε από την πρώτη στιγμή αυτό το τιτάνιο έργο. Και για να γίνει κατανοητό τι σημαίνει αυτό θα αναφέρω την έρευνα της Κομισιόν σύμφωνα με την οποία η “μαύρη εργασία” στην Ελλάδα το 2012 ήταν ίση με το 24% του ΑΕΠ και σήμερα ασφαλώς με την έξαρση που έχει παρατηρηθεί είναι πολύ μεγαλύτερη.
Όμως, ας δεχθούμε πως και σήμερα είναι 24% του ΑΕΠ. Αν λοιπόν η κυβέρνηση κατάφερνε να την περιορίσει κατά το ένα τρίτο για παράδειγμα, τότε δεν θα ετίθετο κανένα θέμα για μείωση των δαπανών στην κοινωνική ασφάλιση, αφού η Ελλάδα θα πετύχαινε το στόχο της μειωμένης δαπάνης ως ποσοστού του ΑΕΠ, οπότε δεν θα χρειαζόταν ούτε περικοπές, ούτε αυξημένες εισφορές.
Με τη μείωση αυτή θα αύξανε τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων και επομένως τα ελλείμματα θα καλυπτόταν πλήρως ή στο μεγαλύτερο βαθμό, τα έσοδα από φόρους θα αυξανόταν επίσης και η κυβέρνηση αντί να αυξήσει τη φορολογία θα προχωρούσε σε μείωσή της με ότι θετικό συνεπάγεται αυτό για την ανάπτυξη.
Δεν χρειάζεται να προχωρήσουμε περισσότερο. Ένα μόνο θα πούμε πως η επιτυχία στο σκέλος αυτό θα αφόπλιζε το κουαρτέτο και θα καθιστούσε πολύ πιο εύκολη και ταχύτερη την έξοδο από το μνημόνιο.
Είναι εύκολο το εγχείρημα; Καθόλου. Ισως είναι το πιο δύσκολο. Όμως, όταν υπάρχει ισχυρή πολιτική βούληση μπορεί κάλλιστα να επιτευχθεί ένα μέρος του στόχου, γι’ αυτό και πήραμε ως υπόθεση εργασίας το ένα τρίτο. Γιατί με ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό επιτυχίας, η Ελλάδα θα έμπαινε σε διαφορετικό οικονομικό δρόμο.
Αλέξη ποτέ δεν είναι αργά. Κάλεσε τώρα τους υπουργούς σου και αναγόρευσε ως πρώτη προτεραιότητα της κυβέρνησης την καταπολέμηση της ¨μαύρης εργασίας¨ και τη συνακόλουθη πάταξη της εισφοροδιαφυγής και της φοροδιαφυγής. Είναι η πιο ασφαλής και αποδοτική έξοδος από την κρίση και διέξοδος προς το μέλλον.