Το μπρα-ντε-φερ με τους Ευρωπαίους άρχισε πριν ακόμα ορκιστεί η νέα κυβέρνηση, γίνουν γνωστές οι προγραμματικές δηλώσεις και μάθουμε τις προτεραιότητες και τις πολιτικές που σκοπεύει να εφαρμόσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Γερμανοί, Ντάισελμπλουμ, Γιούνκερ και λοιπές φιλογερμανικές και κοινοτικές δυνάμεις σε μία προσπάθεια να επιδείξουν αποφασιστικότητα και να εμφανίσουν ότι έχουν κοινό μέτωπο, δεν έδωσαν ούτε ένα λεπτό περίοδο χάριτος στον Αλέξη Τσίπρα.
Με το καλημέρα εμφανίστηκαν να ζητούν από τη νέα κυβέρνηση να τηρήσει τις συμφωνίες. Ζήτησαν επίσης να τελειώσει πρώτα η αξιολόγηση και μετά να προχωρήσουν σε οποιαδήποτε άλλη συζήτηση. Το μόνο παράθυρο, μικρό είναι γεγονός, το άφησε ανοιχτό ο Μοσκοβισί και αφορά στην τρόικα.
Ο Γάλλος επίτροπος οικονομικών, ο οποίος σημειωτέον όταν ήταν υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, ήταν και θιασώτης της δημοσιονομικής χαλάρωσης, άφησε να εννοηθεί πως μπορούν να γίνουν κάποιες αλλαγές στα χαρακτηριστικά και ασφαλώς στο όνομα της τρόικας. Όχι, όμως κατάργησή της. Τη θεωρεί και αυτός αναγκαία, έστω με άλλη μορφή.
Ανατρέχοντας στο πρόσφατο παρελθόν και στις συζητήσεις της τρόικας με την προηγούμενη κυβέρνηση, στις θέσεις που εξέφρασε ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά και στις χτεσινές δηλώσεις των εταίρων, θα επιχειρήσουμε να δούμε αν υπάρχει κοινό πεδίο συζήτησης ή αν θα βρεθούμε ενώπιον του φαινόμενου των παράλληλων μονολόγων.
Εκ πρώτης όψεως ανάμεσα στο δεν συζητάμε για την αξιολόγηση και το μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ και το θα τελειώσει πρώτα η αξιολόγηση των πιστωτών φαίνεται πως δεν υπάρχει κανένα σημείο επαφής.
Η επιμήκυνση του προγράμματος, που είπε ο Σόιμπλε θα μπορούσε να αποτελέσει τη διέξοδο; Υπό όρους θα μπορούσε αν αντί για την τρόικα η συζήτηση γινόταν ας πούμε με τα κοινοτικά όργανα ή με ένα άλλο σχήμα και αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μία περίοδο χάριτος, ας πούμε ως τον Ιούλιο που λήγουν ομόλογα, για να αποδείξει τη βιωσιμότητα και την επάρκεια του προγράμματός του και των πολιτικών του.
Και εδώ τίθεται ένα πελώριο πρακτικό ερώτημα. Που θα βρεθούν περίπου 4 δισ. ευρώ για να ικανοποιηθεί η πλευρά των πιστωτών (τα 2 ως 2,5 δισ. του δημοσιονομικού κενού που έλεγαν και το 1,5 δισ. της “μαύρης τρύπας” στα έσοδα κατά την προεκλογική περίοδο). Αν και ο ΣΥΡΙΖΑ πολύ δύσκολα, σχεδόν απίθανο είναι, να αποδεχθεί αυτή τη βάση της συζήτησης ας υποθέσουμε ότι γίνεται αγώνας δρόμου να βρεθούν τα χρήματα, αγώνας δρόμου ο οποίος θα πείσει και τους δανειστές ότι η νέα κυβέρνηση είναι αξιόπιστη.
Εξάλλου, είτε το θέλει, είτε δεν το θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να εισπραχθούν τα χρήματα γιατί μόνο έτσι θα έχει ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, όπως αναφέρει στο πρόγραμμά του.
Επομένως, το ερώτημα που τίθεται είναι λεφτά υπάρχουν; Η απάντηση χωρίς καμία περιστροφή είναι πως ναι υπάρχουν. Αρκεί η νέα κυβέρνηση να δείξει αποφασιστικότητα και πυγμή.
Γιατί λεφτά υπάρχουν και επανειλημμένα το τονίσαμε στη στήλη αυτή. Λεφτά υπάρχουν στη λίστα Λαγκάρντ, λεφτά υπάρχουν στη λίστα των 55.000 που έβγαλαν λεφτά στο εξωτερικό κατά την προηγούμενη κρίση, λεφτά υπάρχουν στη λίστα με τους δημόσιους υπαλλήλους που έβγαλαν 2,5 δισ. ευρώ στο εξωτερικό, λεφτά υπάρχουν στη λίστα με τις οφσόρ εταιρείες που έχουν ακίνητα, λεφτά υπάρχουν στη λίστα με τα σκάφη στην Ολλανδία, λεφτά υπάρχουν στη λίστα με τα ακίνητα στη Βρετανία, λεφτά υπάρχουν στη λίστα εκείνων που ελέγχθηκαν καταλογίστηκαν φόροι και πολύ λίγοι εισπράχτηκαν, λεφτά υπάρχουν στη λίστα με εκείνους που πήραν χρήματα παράνομα από προγράμματα (βλέπε βίλα Λιάπη και άλλων που τα πήραν για επενδύσεις και τα χρησιμοποίησαν για άλλο σκοπό), λεφτά υπάρχουν από τα δάνεια που πήραν από τις τράπεζες και δεν έκαναν ποτέ τις επενδύσεις, λεφτά υπάρχουν από το λαθρεμπόριο καυσίμων και τσιγάρων.
Είχε δίκιο ο ΓΑΠ όταν έλεγε πως λεφτά υπάρχουν, γιατί το 2009 η φοροδιαφυγή ξεπερνούσε τα 15 δισ. ευρώ και η εισφοροδιαφυγή τα 12 δισ. ευρώ. Μόνο που ο ΓΑΠ δεν έκανε τίποτα για να τα εισπράξει. Ούτε καν τους εφόρους δεν άλλαξε για ένα χρόνο.
Αν λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την πολιτική βούληση –και θα πρέπει να την έχει αν θέλει να κερδίσει χρήσιμο πολιτικά χρόνο- μπορεί να κάνει πολλά.
Για παράδειγμα όπως οι προηγούμενες κυβερνήσεις έκοψαν με διαδικασίες εξπρές συντάξεις και επιδόματα, θα μπορούσε με διαδικασίες εξπρές να εισπράξει τα χρήματα από όλες τις λίστες. Πως; Πολύ απλά ψηφίζοντας ένα νόμο ο οποίος θα αναφέρει πως όσοι έχουν διαφορές ανάμεσα στα ποσά που δήλωσαν στην Εφορία και σε εκείνα που αναγράφονται στις λίστες, σε ένα μήνα (για παράδειγμα) να περάσουν από την εφορία που ανήκουν είτε να πληρώσουν το 45% του ποσού που δεν δικαιολογείται από τις φορολογικές δηλώσεις, είτε το 50% αυτού και να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη. Και με δύο άλλα άρθρα να ορίζεται πως σε όσους δεν ανταποκριθούν θα γίνουν κατασχέσεις άλλων περιουσιακών στοιχείων ίσης αξίας και η Δικαιοσύνη να εκδικάσει τις υποθέσεις αυτές κατά προτεραιότητα ώστε πολύ γρήγορα να εισπραχθούν και τα υπόλοιπα χρήματα.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την πολιτική βούληση ας το κάνει. Τα οφέλη στο εσωτερικό θα είναι τεράστια, ενώ και στο εξωτερικό θα κερδίσει την πρώτη παρτίδα του μπρα-ντε-φερ από τους δανειστές.