Στην Ελλάδα των μνημονίων οι κουφιοκεφαλάκηδες της πρώην τρόικας και νυν κουαρτέτου, σε συνεργασία με τους αδαείς ή ανίκανους να αντισταθούν Ελληνες πολιτικούς έκαναν συνεχόμενες φορολογικές επιδρομές, κατέστρεψαν την οικονομία, λεηλάτησαν τους συνεπείς φορολογούμενους, επιβράβευσαν τους φοροφυγάδες, αλλά έχασαν την ευκαιρία όχι μόνο να βγάλουν τη χώρα από την κρίση, αλλά αντιθέτως την ώθησαν πιο βαθιά στα βαλτόνερα.
Και όπως δίδασκε ο Κομφούκιος «δύο πράγματα δεν γυρίζουν πίσω. Ένα βέλος που έχει εκτοξευθεί και μία χαμένη ευκαιρία».
Διδαχή της οποίας τη σπουδαιότητα δεν είχαν αντιληφθεί οι προηγούμενες κυβερνήσεις (δεν θα μιλήσουμε για την τρόικα και τα τραγικά λάθη εξαιτίας του αυτοματισμού, για να μην πούμε αυτισμού των μελών της). Οφείλει όμως να την αντιληφθεί η παρούσα κυβέρνηση η οποία έχει την τελευταία ευκαιρία πριν από την κορύφωση του δράματος του ελληνικού λαού.
Η σημερινή κυβέρνηση έχει ιερή και ιστορική υποχρέωση να σταματήσει την αντιοικονομική για να μην πούμε ερασιτεχνική αντιμετώπιση του φορολογικού συστήματος, που βλέπαμε τα τελευταία χρόνια και αντιθέτως να προωθήσει μία γνήσια, μία πραγματική φορολογική μεταρρύθμιση που θα ανταποκρίνεται στις προκλήσεις των καιρών, στη θεραπεία της τραυματισμένης βάναυσα χώρας και οικονομίας, στην ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.
Γιατί αν συνεχίσει στην πεπατημένη κινδυνεύει να χάσει την τελευταία μεγάλη ευκαιρία, η οποία όπως έλεγε και ο Κομφούκιος δεν πρόκειται να γυρίσει πίσω. Την ευκαιρία να αποκτήσει η χώρα ένα σύγχρονο, αναπτυξιακό, απλό, και δίκαιο φορολογικό σύστημα.
Επιτέλους ας σταματήσουν να επιχειρούν να τετραγωνίσουν τον κύκλο. Δεν είναι δυνατόν να τους ικανοποιήσουν όλους και ταυτοχρόνως να πετύχουν τους οικονομικούς στόχους. Ας βάλει η κυβέρνηση μία προτεραιότητα την οποία οφείλει να κάνει αιχμή του δόρατος του φορολογικού συστήματος.
Είναι κοινή πεποίθηση πως αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από την ανάπτυξη. Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως η νέα φορολογική επιδρομή δεν συμβαδίζει με την ανάπτυξη και πολλές φορές δεν βρίσκεται με αρμονία ούτε με την αύξηση των εσόδων. Κλασσικό παράδειγμα τα τέλη κυκλοφορίας και όλοι οι άλλοι φόροι κατανάλωσης που ενώ αύξαναν τα ποσοστά, λιγόστευαν τα χρήματα που έμπαιναν στα κρατικά ταμεία.
Η κυβέρνηση καλείται να επεξεργαστεί ένα φορολογικό σύστημα που θα υπηρετεί τον κύριο στόχο. Ταυτοχρόνως υποχρεούται να κηρύξει αμείλικτο πόλεμο στη φοροδιαφυγή η οποία διαρκώς αυξάνει (θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο αν κυριαρχήσει πλήρως η φορομπηχτική λογική) . Αν επιλέξει το δρόμο της ριζικής μεταρρύθμισης είναι σίγουρο πως και τα έσοδα θα αυξηθούν και η χώρα θα δει φως στην άκρη του τούνελ.
Αλλιώς ας αποχαιρετήσουμε την …Αλεξάνδρεια που χάνουμε.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163