Το κλειδί πλέον είναι η παραγωγικότητα και όχι οι χαμηλοί μισθοί και επομένως πρέπει να μπει αποφασιστικά φραγμός στην περαιτέρω μείωση μισθών και συντάξεων. Η παραγωγικότητα, η τεχνολογία και ο ευέλικτος δημόσιος τομέας είναι η λύση και όχι η γραφειοκρατία. Οι επιχειρήσεις έντασης κεφαλαίου, η γνώση είναι το μέλλον και όχι η εργατική δύναμη, με την κλασική έννοια του όρου. Μόνο έτσι θα έχουμε μεγαλύτερη και όχι μικρότερη απασχόληση, υψηλές και όχι χαμηλές αμοιβές.
Αλλά γι΄ αυτό απαιτούνται βαθιές, ριζικές μεταρρυθμίσεις, που ξεκινούν από την παιδεία και φτάνουν έως τα συστήματα επιμόρφωσης και της διαρκούς και διά βίου επανειδίκευσης. Αν θέλουμε διαρκή και σταθερά αποτελέσματα στον πόλεμο κατά της ανεργίας, ας υιοθετήσουμε το μότο «Καν΄ το όπως η Δανία, η Σουηδία και η Φινλανδία», που έχουν χαμηλή ανεργία, υψηλά ποσοστά απασχόλησης και μεγάλες αμοιβές.
Αν και μικρές, βρίσκονται στην πρωτοπορία της τεχνολογικής εξέλιξης, όπως δείχνουν για τα στοιχεία για τις ευρεσιτεχνίες. Το μυστικό βρίσκεται στο εκπαιδευτικό σύστημα. Η Δανία και η Σουηδία διαθέτουν πάνω από το 8% του ΑΕΠ για την παιδεία και στη Φινλανδία το ποσοστό ξεπερνά το 6%, ενώ στην Ελλάδα έχει κατακρημνιστεί στα τάρταρα. Και όσο περικόπτονται τα κονδύλια για την παιδεία, τόσο θα απομακρύνεται και η δυνατότητα για να αποκτήσουμε μία σύγχρονη, παραγωγική και ανταγωνιστική οικονομία χωρίς ανεργία, με υψηλές αμοιβές και ανθρώπινη παροχή υπηρεσιών από ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος.
Βαρεθήκαμε τα κηρύγματα, τις ιδεολογικές ανοησίες και τα βλακώδη πειράματα. Δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε τον τροχό. Να εμπνευστούμε από τους πρωτοπόρους και να προσαρμόσουμε στην ελληνική πραγματικότητα επιλογές και μεθόδους που αυτοί έχουν ήδη εφαρμόσει.