Όμως υπάρχει ένα κρίσιμο, πελώριο και συνάμα ουσιαστικό ερώτημα. Πόσα χρήματα μπήκαν στα ταμεία από αυτά που εντοπίστηκαν; Πολύ φοβάμαι καθόλου, γιατί θα πρέπει να γίνουν και άλλοι έλεγχοι και καταλογισμοί και δεν ξέρω κι΄ εγώ τι άλλες γραφειοκρατικές πράξεις.
Και ασφαλώς τίθεται άλλο ένα δεύτερο ερώτημα. Γιατί να μην αλλάξει η νομοθεσία και να εισπράττεται αυθωρί και παραχρήμα ένα ποσοστό, ας πούμε 10% του ποσού της φοροδιαφυγής;
Γιατί θα έπρεπε να αναζητήσει το ΣΔΟΕ και γενικότερα οι ελεγκτικοί μηχανισμοί τις αποδείξεις της φοροδιαφυγής, να έχουν την υποχρέωση της απόδειξης, και να μην είναι υποχρεωμένοι οι φοροφυγάδες να αποδείξουν ότι δεν φοροδιαφεύγουν και μάλιστα να το κάνουν σε πολύ σύντομο διάστημα;
Ιδού λοιπόν πεδίο δόξης λαμπρόν για μία πραγματική μεταρρύθμιση, μία επανάσταση που θα φέρει γρήγορα χρήματα στα κρατικά ταμεία, θα ικανοποιήσει το κοινό περί δικαίου αίσθημα και θα στείλει θετικό μήνυμα στους πιστωτές ότι η Ελλάδα εννοεί όσα λέει για ριζικές μεταρρυθμίσεις.
Όμως, για να γίνει αυτό και πολλά άλλα πρέπει και η κυβέρνηση να λειτουργεί. Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί να αρχίσουν να κυβερνούν.
Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω αυτή τη βραδύτητα, αυτή την καθυστέρηση στα προφανή, στα μέτρα και τις τομές που απαιτεί η κοινωνία και η οικονομία και η κυβέρνηση προγραμματίζει να υλοποιήσει. Αλήθεια δεν βλέπουν ότι η απραξία βλάπτει και μάλιστα πολύ σοβαρά την οικονομία και τις επιχειρήσεις;
Επιτέλους, η κυβέρνηση ας βάλει τέλος στο καθεστώς της «βαρουφάκειας δημιουργικής ασάφειας» γιατί ότι ήταν να κερδίσει από αυτή τη στρατηγική το κέρδισε. Τώρα πρωτίστως η χώρα αλλά και οι πιστωτές απαιτούν μέτρα συγκεκριμένα ποσοτικοποιημένα και με μετρημένα τα οφέλη και τις συνέπειες για να μην βαδίζει η πατρίδα στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.
Ξεκινήστε λοιπόν από τη φοροδιαφυγή και τις λίστες. Οι συνθήκες είναι ώριμες να τα αλλάξετε όλα και να δράσετε κεραυνοβόλα. Η τριφασική ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών είναι ένα καλό παράδειγμα. Όμως, να κατατεθεί γρήγορα στη Βουλή. Φτάνει πια. Ο μήνας του μέλιτος έληξε.
