- Ο Κώστας Σημίτης έριξε το γάντι και ο Γιώργος Παπανδρέου... το σήκωσε - Με μια μακροσκελή ανακοίνωση, ο πρώην πρωθυπουργός απαντά στον επίσης πρώην πρωθυπουργό - Χαμηλότερα κρατά τους τόνους ο Γιώργος Παπανδρέου, ωστόσο δεν λείπουν τα "καρφιά" - "Το μνημόνιο δεν ήταν μονόδρομος", υποστήριξε ο Κώστας Σημίτης - Διαφωνεί ο Γιώργος Παπανδρέου, απαρριθμεί... τα γιατί και επιτίθεται στην κυβέρνηση Καραμανλή
Δύο πρώην πρωθυπουργοί, δύο πρώην αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ και στη μέση μια κόντρα. Με αφορμή τί άλλο; Αυτό που αποτελεί την πηγή οποιασδήποτε κόντρας στην Ελλάδα της κρίσης, δηλαδή τα μνημόνια. Και για να είμαστε περισσότεροι ακριβείς, το πρώτο μνημόνιο. Κώστας Σημίτης εναντίον Γιώργου Παπανδρέου, λοιπόν.
«Πιστεύω ότι το πρώτο μνημόνιο, υπό την εξαιρετικά αυστηρή μορφή που είχε, δεν ήταν μονόδρομος». Αυτό δήλωσε ο Κώστας Σημίτης σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Χρήστο Χωμενίδη για το capital.gr.
Μάλιστα, κατηγόρησε την κυβέρνηση Παπανδρέου πως δεν προετοιμάστηκε ούτε έγκαιρα ούτε σοβαρά για την κατάσταση. «Δεν έγινε κανένας σχεδιασμός», τόνισε χαρακτηριστικά και προσέθεσε πως «μία σοβαρή πολιτική ηγεσία θα μπορούσε να δείξει έναν άλλο δρόμο, δηλαδή να κάνει μία καλύτερη συμφωνία».
Ο ίδιος, μάλιστα, έφερε ένα παράδειγμα και έκανε λόγο για “σαχλαμάρες” του Γιώργου Παπανδρέου!
Η συνέντευξη αυτή είχε ως αποτέλεσμα ο Γιώργος Παπανδρέου να απαντήσει, με τις αιχμές να είναι, πάντως, περισσότερο… διακριτικές.
Ο Γιώργος παπανδρέου επικεντρώνεται στο ότι η κατάσταση τόσο της ελληνικής, όσο και της διεθνούς οικονομίας ήταν πολύ διαφορετική όταν η δική του κυβέρνηση παρέλαβε την εξουσία, συγκρίνοντας καταστάσεις με την περίοδο διακυβέρνησης Σημίτη. Επίσης δεν λείπουν τα “καρφιά” και για την κυβέρνηση Καραμανλή…
Μάλιστα, αναφέρει πως “το δίλημμα να χρεοκοπήσουμε ή να ζητήσουμε βοήθεια από το μηχανισμό που τελικά διαμορφώσαμε, ευτυχώς για τον ίδιο, δεν το αντιμετώπισε ποτέ“…
Αναλυτικά η ανακοίνωση που αναρτήθηκε στο site του ΚΙΔΗΣΟ, του Γιώργου Παπανδρέου:
“Ο κ. Σημίτης γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον ότι, ναι, πράγματι, θα μπορούσαμε να μην είμαστε σε μνημόνιο,
Αν η ΕΕ αναγνώριζε ότι το πρόβλημα ήταν και δικό της,
Αν η ΕΕ είχε βούληση, τόλμη και σχέδιο,
Αν τα κράτη – μέλη της Ευρωζώνης είχαν στηρίξει τις επιλογές της κυβέρνησης Παπανδρέου στις αρχές του 2010,
Αν οι εταίροι προσέφεραν πολιτική στήριξη προς την Ελλάδα, όπως είχε κάνει ένα χρόνο νωρίτερα η Γερμανία, μέσω του τότε Υπουργού Οικονομικών,
Αν είχαν προειδοποιήσει δυναμικά τις αγορές ότι θα έπαιρναν μέτρα στήριξης της Ελλάδας, όπως έκανε τελικά ο κ. Ντράγκι το 2012 για την Ιταλία και την Ισπανία,
Αν μπορούσαμε να βγούμε στις αγορές και να δανειστούμε με βιώσιμα επιτόκια – κάτι που ακόμα δεν φαίνεται να είναι εφικτό,
Αν είχε γίνει δεκτή η πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης για ευρωομόλογα,
Αν η κυβέρνηση Καραμανλή δεν είχε υπερδιπλασιάσει το χρέος και πολλαπλασιάσει το έλλειμμα,
Αν η κυβέρνηση Καραμανλή δεν είχε κάνει την ΑΠΑΤΗ με τα στατιστικά στοιχεία το 2009, αλλά και την απογραφή του 2004,
Αν η Κομισιόν είχε κάνει την δουλειά της επί κυβέρνησης Καραμανλή για να αποτρέψει την εκτίναξη του ελλείμματος,
Αν η Ελλάδα είχε κάνει τις απαραίτητες θεσμικές αλλαγές όταν γίναμε μέλη της Ευρωζώνης,
Αν, οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου είχαν στηρίξει τα πρώτα μέτρα της κυβέρνησης Παπανδρέου,
Αν, αν, αν…
Με σεβασμό στις απόψεις του κ. Σημίτη, πρέπει να επισημάνουμε ότι ό ίδιος κυβέρνησε την Ελλάδα σε ένα διεθνές, ευρωπαϊκό και οικονομικό περιβάλλον ριζικά διαφορετικό από εκείνο που βρήκε η κυβέρνηση το 2009, αφού ήδη είχε εκδηλωθεί η κρίση στη Wall Street, και είχε δώσει τα αποτελέσματά της η λαίλαπα Καραμανλή.
Οι περιστάσεις στις οποίες κυβέρνησε, προφανώς και ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα που βρήκαμε και αντιμετωπίσαμε με θάρρος το 2009 αψηφώντας το πολιτικό κόστος.
Το δίλημμα να χρεοκοπήσουμε ή να ζητήσουμε βοήθεια από το μηχανισμό που τελικά διαμορφώσαμε, ευτυχώς για τον ίδιο, δεν το αντιμετώπισε ποτέ.
Τέλος,
Το γεγονός ότι, η συνέντευξη του κ. Σημίτη έρχεται λίγες μόνον ημέρες μετά τη θετική εξέλιξη της συμπόρευσης του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ Δημοκρατών Σοσιαλιστών με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, μπορεί να προκαλεί εύλογα ερωτηματικά.
Τα προσπερνάμε.
Κοιτάμε μπροστά, τη μεγάλη εικόνα, γιατί γνωρίζουμε τι έγινε στο παρελθόν.
Και πολύ περισσότερο, γιατί γνωρίζουμε τι χρειάζεται για το ΜΕΛΛΟΝ.
Γιατί,
Αυτήν την ώρα, που είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίο να στραφούμε στις πραγματικές ανάγκες της χώρας και του πολίτη που υπέφερε από όσα έγιναν και δεν έγιναν από τη δεξιά και τις συντηρητικές πολιτικές που επικρατούν στην Ευρώπη,
χρειάζονται φωνές που θα συμβάλουν στην ανασύνταξη των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού,
χρειάζονται φωνές που θα παλέψουν για να αναδείξουν τους πραγματικούς υπαίτιους της κρίσης και τις πραγματικές αιτίες που μας οδήγησαν στην κρίση, ώστε να δώσουμε τις πρέπουσες και αξιόπιστες απαντήσεις,
χρειάζονται προοδευτικές δυνάμεις ισχυρές, που θα αγωνιστούν για να ανατρέψουν τα κακώς κείμενα, που κρατούν τις υγιείς παραγωγικές και δημιουργικές δυνάμεις του τόπου σε ομηρία,
χρειάζονται προοδευτικές δυνάμεις που θα έχουν τη βούληση να συγκρουστούν με τις χρόνιες παθογένειες του πελατειακού κράτους, τα συμφέροντα και τα κατεστημένα που παρασιτούν από αυτό,
χρειάζονται προοδευτικές δυνάμεις που θα αγωνιστούν για μια προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης της χώρας απέναντι στη συντηρητική, μια πρόταση προοδευτικών μεταρρυθμίσεων για την ΑΛΛΑΓΗ της χώρας,
Δεν υπάρχει πολυτέλεια για σκοπιμότητες και δεύτερες σκέψεις”.