Ο προβληματισμός έγκειται στο γεγονός ότι αν και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν εκείνη που επιθυμούσε διακαώς την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες εμφανίζεται ανέτοιμη στις απαιτήσεις της συγκυρίας και ιδίως αναποφάσιστη με αποτέλεσμα ορισμένοι να μιλούν για τον… “όμηρο” της Κουμουνδούρου!
Προφανώς για ένα πολυτασικό αριστερό κόμμα οι διαδικασίες σύνθεσης δεν είναι απλές με σκοπό τη διατήρηση της συνοχής και της ενότητας και στη συγκεκριμένη περίπτωση ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι γεγονός ότι βρίσκεται μπροστά σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση καθώς ηγείται ενός κόμματος που μέχρι πρότινος ζούσε στην ασφάλεια του κοινοβουλευτικού περιθωρίου.
Σε λίγες μέρες όμως μπορεί να αναδειχθεί ο επόμενος πρωθυπουργός της χώρας και ως επικεφαλής κόμματος πλέον εξουσίας θα κληθεί να πάρει κρίσιμες αποφάσεις για τις οποίες δεν θα έχει την πολυτέλεια του χρόνου και των αέναων συζητήσεων προκειμένου να ικανοποιήσει πρώτα τους όρους της “εσωκομματικής αντιπολίτευσης” και μετά για παράδειγμα τους εταίρους και τους δανειστές.
Η συγκρότηση ψηφοδελτίων ενός κόμματος δεν είναι απλή υπόθεση αφού πρόκειται για μια πολυπαραγοντική εξίσωση και ενδεχομένως μια άσκηση εξουσίας.
Φαίνεται λοιπόν ότι ο κ. Τσίπρας βιώνει πρόωρα τις σκληρές συνθήκες ανα-κατα-νομής της εξουσίας και κυρίως της ανάγκης επίδειξης πυγμής και αποφασιστικότητας κόντρα στην κομματική κουλτούρα της ανανεωτικής αριστεράς.
Ο χρόνος θα δείξει πολύ σύντομα αν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμος να ηγηθεί όχι του κόμματος του, αλλά μιας χώρας στην πιο κρίσιμη ίσως καμπή της ιστορίας της