Ο αγαπημένος υπουργός των δημοσίων υπαλλήλων έχει ονοματεπώνυμο. Χριστόφορος Βερναρδάκης. Φροντίζει να πάρουν αυξήσεις, έστω και μέσω ωριμάνσεων δημόσιοι υπάλληλοι και να κάνει 20.000 προσλήψεις.
Πολύ καλά θα έκανε ο κύριος Βερναρδάκης αν είχαν βρεθεί τα χρήματα για να μην μειωθούν οι συντάξεις και αν είχε κάνει όλες τις απαραίτητες μετακινήσεις των υπαλλήλων του Δημοσίου, ώστε όπου υπάρχει πλεονάζον προσωπικό να μετακινηθεί σε υπηρεσίες με κενά.
Γιατί μεγάλες είναι οι ελλείψεις σε νοσηλευτικό προσωπικό. Πολύ μεγάλα τα κενά και στην εκπαίδευση.
Ας καλύψει πρώτα εκ των έσω τα κενά και μετά ας κάνει προσλήψεις.
Όσον αφορά στις αυξήσεις έστω και μικρές (15 ως 60 ευρώ) είναι μεγάλες όταν οι συνταξιούχοι θα υποστούν τη δωδέκατη μείωση και όταν τα χρήματα θα βγουν από τις τσέπες κάποιων άλλων πολιτών. Γιατί αυτό το τελευταίο θα συμβεί από τη στιγμή που δεν υπάρχει αύξηση του ΑΕΠ.
Δηλαδή τί κάνει ο κύριος Βερναρδάκης; Τα παίρνει από τους συνταξιούχους για να τα δώσει στους δημόσιους υπαλλήλους;
Με συγχωρείτε κύριε Βερναρδάκη μου. Αν αυτό αποτελεί πράξη δικαιοσύνης, τότε μάλλον δεν έχετε την ίδια άποψη περί δικαιοσύνης με τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
Και μία τελευταία ερώτηση κύριε Βερναρδάκη: Τί θα πείτε στις εκατοντάδες χιλιάδες των ανέργων που δεν παίρνουν επίδομα ανεργίας;
Στην ουσία να απαντήσετε. Και όχι να προβάλετε το φερετζέ των κοινωνικών αυτοματισμών για να δικαιολογήσετε τα αδικαιολόγητα. Γιατί αλήθειες λέμε και δεν στρέφουμε τη μία κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης. Εσείς θα πρέπει να ιεραρχήσετε σωστά τις ανάγκες των πολιτών και να ασχοληθείτε πρωτίστως με τους πιο αδύναμους και όχι με εκείνους που βρέξει χιονίσει θα κάνετε τα πάντα για να πληρωθούν. Με τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα που τους χρωστούν ακόμα και έξι μισθούς δεν είδα καμία ιδιαίτερη ευαισθησία να καταπιαστεί η κυβέρνηση.
Σύντροφε Αλέξη όταν μιλούσατε για παράλληλο πρόγραμμα νόμιζα ότι θα αφορούσε πρωτίστως τους άνεργους και τους καταραμένους αυτής της χώρας…