Τον κατηγορούν επίσης ότι ανήγαγε τον κυβερνητισμό από μέσο σε σκοπό και ότι η ψήφιση των μνημονιακών μέτρων «αποτελούν χτύπημα στον πυρήνα της πολιτικής του πρότασης και “αποκαθήλωση” της πολιτικής και ιδεολογικής “ψυχής” του».
Να σημειωθεί ότι η αποχώρηση των δεκατεσσάρων έρχεται μόλις λίγες μέρες πριν από το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Οι εξελίξεις με τη σταδιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε μνημονιακή συνιστώσα, η δημιουργία –με την ψήφιση σχετικών νόμων – μόνιμων μνημονιακών μηχανισμών αποικιοκρατικής αντίληψης, που παγιώνουν τη θέση της χώρας ως «μόνιμου διεθνούς πειραματόζωου» και ως ιδιότυπης «αποικίας χρέους» του Βερολίνου και πάνω απ’ όλα η έλλειψη στρατηγικής απεγκλωβισμού της από τη θηλιά της λιτότητας και η έλλειψη παραγωγικού σχεδίου οικονομικής ανασυγκρότησης της χώρας και προοπτικής για ένα νέο, δίκαιο κοινωνικό μοντέλο, έχουν δημιουργήσει ασφυκτικές πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες στην χώρα.
Η συνεχιζόμενη φτωχοποίηση των Ελλήνων, η εκποίηση του πλούτου της χώρας, η διατήρηση ή και η αύξηση του χρέους, η παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της και το γεγονός, πως η κλεπτοκρατική ελληνική ολιγαρχία παραμένει ουσιαστικά αλώβητη, δεν μπορούν να μας αφήσουν αδιάφορους και αμέτοχους.
Η αντίθεσή μας σ’ αυτό είναι ριζική, καθώς υπήρξαμε ιδρυτικά μέλη και στελέχη της Κίνησης Ιδεών και Δράσης «ΠΡΑΤΤΩ», μιας πολιτικής συλλογικότητας που άρχισε τη δράση της στον χώρο της πατριωτικής Αριστεράς και προσέφερε πολύτιμο πολιτικό υλικό, από τον Οκτώβριο του 2012 έως τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η συμμετοχή μας στο εγχείρημα της συγκρότησης μιας κυβέρνησης Κοινωνικής Σωτηρίας με βασικό πυρήνα τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., συμμεριζόταν τις απόψεις και τις αντιλήψεις, που είχαν δημιουργηθεί και εκφραστεί από τις δυνάμεις, που αποτέλεσαν τον κορμό του νέου πλειοψηφικού ρεύματος, που αποσκοπούσε σε μια μεγάλη, ελπιδοφόρα αλλαγή πορείας της χώρας, εν σχέσει με τον μνημονιακό «οδοστρωτήρα» που προηγήθηκε, από τα κόμματα του δικομματισμού της Μεταπολίτευσης (ΠΑ.ΣΟ.Κ. – Ν.Δ.).
Διαψευστήκαμε, όμως, οικτρά και το γεγονός πως οι επανειλλημένες προσπάθειές μας να κληθούν τα θεσμικά όργανα του «ΠΡΑΤΤΩ»–ώστε να επανεκτιμηθεί η κατάσταση και να διορθωθεί η κατεύθυνσή μας – προσέκρουσαν σε τείχος αδιαφορίας, μας ωθεί στην αναγκαστικά επώδυνη πολιτική επιλογή της αποχώρησής μας από αυτό.
Έτσι, το ζητούμενο για τον λαό, που ήταν η συγκρότηση κυβέρνησης Σωτηρίας, κατέληξε σε μία ακόμα κυβέρνηση μνημονιακής «ομηρίας», εμφανίζοντας μάλιστα και έντονα συμπτώματα αλαζονείας, τα οποία, πλέον των άλλων, επιφέρουν και βαρύτατα πλήγματα στρατηγικού χαρακτήρα στην έννοια της Αριστεράς στην Ελλάδα, αλλά και της παγκόσμιας ουμανιστικής σοσιαλιστικής ιδεολογίας.
Το «ΠΡΑΤΤΩ», το οποίο δομήθηκε ως συλλογικότητα στον ευρύτερο χώρο της πατριωτικής Αριστεράς, τόνισε εξαρχής, επαρκώς και σωστά, ότι η κρίση της χώρας οφείλεται, εκ παραλλήλου, σε εξωγενείς παράγοντες αλλά και στο εκτεταμένο «σύστημα παρακμής» στο εσωτερικό της χώρας («παρασιτική» οικονομική ολιγαρχία, σύστημα διαπλοκής και πολιτικό προσωπικό ενταγμένο στα «δίχτυα» του «πελατειασμού» και της «κομματοκρατίας»). Γι’ αυτό, τόνιζε ότι, θα έπρεπε να συγκροτηθεί ένα ισχυρό αντιμνημονιακό, προοδευτικό, δημοκρατικό Μέτωπο Σωτηρίας της χώρας, με άμεσο στόχο την αποτροπή παγίωσης αυτής ως «αποικίας χρέους» και, παράλληλα, την εφαρμογή ενός εναλλακτικού παραγωγικού σχεδίου ανασυγκρότησής της, με βάση τα συγκριτικά πλεονεκτήματα αυτής: πρωτογενής τομέας, ορυκτός πλούτος, τουρισμός, έρευνα και τεχνολογία, υπηρεσίες υψηλού επιπέδου. Μάλιστα, για το θέμα αυτό αναφερόταν ο Πρόεδρός του, Νίκος Κοτζιάς, το 2013, στο βιβλίο του «Ελλάδα αποικία χρέους».
Η συμμετοχή του «ΠΡΑΤΤΩ» στην κυβέρνηση έγινε, μεν, με καλές προθέσεις, πλην, όμως, αυτό αποτέλεσε την αιτία της πολιτικής αποδυνάμωσής του ως αυτόνομης πολιτικής συλλογικότητας, καθώς (λόγω και του γεγονότος ότι οι βουλευτές του είναι χωρίς λαϊκή καταγραφή) δεν υπήρξαν συλλογικές διαδικασίες, ούτε αποφάσεις για την επιλογή στελεχών του στον κρατικό μηχανισμό και για την στελέχωση των υπουργείων, όπου προΐστανται υπουργοί, που προέρχονται από το «ΠΡΑΤΤΩ», αφού επελέγησαν πρόσωπα με αδιαφανείς προσωπικές διαδικασίες, που όψιμα εμφανίστηκαν ότι εκφράζονται πολιτικά από αυτό. Ο στείρος «κυβερνητισμός» επικράτησε τελικά της πολιτικής και ιδεολογίας και η κριτική απωθήθηκε, με την εμφάνιση μιας ιδιότυπης αντιδημοκρατικής «νεοσταλινικής» αντίληψης στην εσωτερική του λειτουργία.
Από το τέλος του 2015, ήδη, τονίσθηκε από πολλούς εντός του «ΠΡΑΤΤΩ», ότι αυτό θα έπρεπε να προχωρήσει σε πολιτικές διαφοροποιήσεις ή και κριτική αποτύπωση διαφόρων κυβερνητικών ενεργειών, που αφίσταντο της δικής μας αντίληψης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα υπήρξε η κατατεθείσα πρόταση στην Πολιτική Γραμματεία (Π.Γ.), τον Ιανουάριο του 2016, για λύση του προβλήματος των «κόκκινων δανείων», με πρότυπο εφαρμογής το μοντέλο που εφάρμοσε η Ισλανδία. Δηλαδή διαγραφή των χρεών κατά 30 – 70% σε κάθε δάνειο, ώστε να «αναπνεύσουν» οι δανειολήπτες, αλλά και το τραπεζικό σύστημα, έναντι της πολιτικής της κυβέρνησης να πουλήσει τα «κόκκινα δάνεια» σε ξένα funds σε ποσοστό 10 – 20% του δανείου. Επίσης, να ψηφισθεί αυτό, που εφαρμόσθηκε στην Κύπρο, η ρήτρα προτεραιότητας του δανειολήπτη, πριν, δηλαδή, περάσει το δάνειό του στο ξένο ή ντόπιο fund, να μπορεί αυτός να αναλάβει ο ίδιος το δάνειό του.
Τίποτε από αυτά δεν πραγματοποιήθηκε, όπως επίσης, δεν υπήρξε αξιοποίηση της πρότασης των τεσσάρων μελών της Πολιτικής Γραμματείας για σύγκληση των οργάνων και αξιολόγηση των σαρωτικών μνημονιακών μέτρων, που ψηφίσθηκαν τον Μάιο στη Βουλή. Ήδη, βιώνουμε τις συνέπειες αυτής της αντιλαϊκής και αναποτελεσματικής πολιτικής, με την πλήρη «αφελληνοποίηση» του τραπεζικού συστήματος (επιλογή διοικήσεων από τους ξένους), την εκποίηση της εναπομείνασας οικονομικής παραγωγικής βάσης της Χώρας, ακόμα και των βασικών δημοσίων αγαθών, όπως νερό, ρεύμα κ.λπ., με ένταξή τους στο «υπερταμείο», διάρκειας 99 ετών και ελέγχου αυτού από τους ξένους δανειστές και τον βίαιο εξοστρακισμό της νέας γενιάς, ως εξειδικευμένου προσωπικού στις καπιταλιστικές μηχανές της Δύσης, σηματοδοτώντας τον «αργό θάνατο» της Ελλάδας.
Επίσης, σε επανειλημμένα αιτήματα για σύγκληση των θεσμοθετημένων ευρύτερων οργάνων της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής (Κ.Π.Ε.) για συζήτηση και αξιολόγηση της κυβερνητικής, έως τώρα, συνεργασίας και αναζήτησης των όρων για τη νέα πορεία του, υπήρξε απόλυτη σιωπή από την πλειοψηφία, στη λογική να μην υπάρξει κριτική της κυβερνητικής πορείας. Μάλιστα, η όποια σχετική κριτική «βαπτίσθηκε», με ευκολία και πολιτική απρονοησία, «υβριστική» και «ανήθικη», καθώς για την πλειοψηφία της ηγεσίας του, ο «κυβερνητισμός» έχει αναχθεί από μέσο σε σκοπό, με άμεση επίπτωση την πολιτική και ιδεολογική «διολίσθηση» του «ΠΡΑΤΤΩ».
Με αυτόν τον τρόπο, απωλέσθηκε η δυνατότητα το «ΠΡΑΤΤΩ», έγκαιρα, να διανύσει έναν δύσκολο και επίμονο πολιτικό δρόμο, με βάση τον οποίο θα έπρεπε να αξιοποιηθεί η συμμετοχή του Προέδρου και του συντρόφου Τόσκα στην κυβέρνηση και, παράλληλα, να μεταδίδεται το προοδευτικό πολιτικό στίγμα μας στην κοινωνία, διαφοροποιούμενοι σε διάφορους τομείς του κυβερνητικού έργου, με βάση τις δικές μας αρχές και τις στοχεύσεις, «αφουγκραζόμενοι» παράλληλα, τις κοινωνικές «δονήσεις» και συνδεόμενοι και με άλλα κοινωνικά κινήματα.
Οι παραπάνω εξελίξεις δείχνουν την ουσιαστική πολιτική υποχώρηση των αξιών και των εσωτερικών διαδικασιών του «ΠΡΑΤΤΩ», το οποίο, δυστυχώς, ήδη έχει μετατραπεί σε ένα «άλαλο κυβερνητικό παράρτημα – παρακολούθημα», η δε ψήφιση των σταθερών μνημονιακών μέτρων, που ενισχύουν την «αποικιοποίηση» της χώρας, αποτελούν χτύπημα στον πυρήνα της πολιτικής του πρότασης και «αποκαθήλωση» της πολιτικής και ιδεολογικής «ψυχής» του.
Πρόκειται για εξέλιξη που μας θλίβει, αφού ο καθένας από εμάς, που υπογράφουμε αυτήν τη δήλωση, αφιέρωσε τις δυνάμεις του με ανιδιοτέλεια, για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα, για την ανάδειξη και την ενίσχυση του «ΠΡΑΤΤΩ». Τα παραπάνω, όμως, μας υποχρεώνουν, με πόνο ψυχής, να αναγνώσουμε την αλήθεια και την πραγματική υφή των καταστάσεων, που μας οδηγούν στην αποχώρηση από τις τάξεις του.
Η αποχώρησή μας αυτή, όμως, δεν σημαίνει και παραίτηση και απαλλοτρίωση από τις πολιτικές και ιδεολογικές του αρχές, από τις σημαντικές προγραμματικές του θέσεις και από το κεντρικό του αίτημα που ήταν η δημιουργία ενός πραγματικού αντιμνημονιακού, προοδευτικού Μετώπου Σωτηρίας και ανασυγκρότησης της χώρας, κάτι που παραμένει και σήμερα το μεγάλο αίτημα, μετά την μνημονιακή «μετάλλαξη» του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και την παράσυρση σ’ αυτήν και μικρότερων πολιτικών κινήσεων, που συμπορεύονται μαζί του, όπως το «ΠΡΑΤΤΩ».
Για τον λόγο αυτό, δηλώνουμε ότι θα αγωνισθούμε ως ενεργοί πολίτες, για τις ιδέες και τις αρχές της πατριωτικής Αριστεράς, μαζί με τις άλλες αντιμνημονιακές προοδευτικές, πατριωτικές δυνάμεις, που θα προέλθουν από τα «σπλάχνα» της κοινωνικής συνείδησης και οργής, για την έξοδο της χώρας από την κρίση και την πραγματική αναγέννησή της.
Εκτιμούμε, ότι η λύση για τον συνεχιζόμενο «κατήφορο» της πατρίδας, είναι πλέον η συγκρότηση ενός νέου πολιτικού υποκειμένου από τα σπλάχνα της κοινωνικής οργής και από πολιτικό προσωπικό, που δεν θα είναι ενταγμένο, με τον έναν ή άλλο τρόπο, στα «πελατειακά» και κρατικά υπάρχοντα δίκτυα, που σχηματίσθηκαν κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης και αφορούν σχεδόν το σύνολο του σημερινού πολιτικού προσωπικού και εποικοδομήματος. Πολιτικό προσωπικό, που θα αποποιηθεί εκ προοιμίου τα ιδιαίτερα προνόμια του ατομικού πλούτου και της ατιμωρησίας, που θα έχει την εμπειρία της παραγωγικής διαδικασίας, τη γνώση, την προοδευτική και πατριωτική συνείδηση, αλλά και τον ρεαλισμό και θα συμπλέει με την κοινή λογική.
Τα μέλη και στελέχη του «ΠΡΑΤΤΩ»:
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΣΙΜΟΣ (μέλος Πολιτικής Γραμματείας του ΠΡΑΤΤΩ)
ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΧΑΤΖΗΣΑΒΒΙΔΗΣ (μέλος Πολιτικής Γραμματείας του ΠΡΑΤΤΩ)
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΕΜΑΝΙΔΗΣ (μέλος Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΠΡΑΤΤΩ)
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΤΣΙΛΟΓΛΑΝΙΔΗΣ (μέλος Συντονιστικής Επιτροπής του Παραρτήματος ΠΡΑΤΤΩ Νέας Ιωνίας)
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΕΚΟΣ (μέλος Συντονιστικής Επιτροπής του Παραρτήματος ΠΡΑΤΤΩ Νέας Ιωνίας)
ΚΩΣΤΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ (μέλος Συντονιστικής Επιτροπής του Παραρτήματος ΠΡΑΤΤΩ Νέας Ιωνίας)
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΞΕΝΟΣ
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΧΑΤΖΗΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΙΛΟΓΛΑΝΙΔΗΣ
ΜΑΡΙΑ ΕΒΡΕΝΕΖΟΓΛΟΥ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
ΙΔΟΜΕΝΕΑΣ ΣΑΡΡΗΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΙΤΑΡΑΣ
ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
