Η επιστολή είναι σε πρώτο ενικό και απευθύνεται στον Σταύρο Θεοδωράκη. Η κα Μάρκου επι της ουσίας διαφωνεί με τον επικεφαλής του Ποταμιού να πορευθεί μόνο του το κόμμα χωρίς συνεργασίες. Μεταξύ άλλων κατηγορεί τον Σταύρο Θεοδωράκη ότι με την πολιτική που έχει ακολουθήσει έχει οδηγήσει το Ποτάμι σε συρρίκνωση της επιρροής του και καταλήγει:
«…Από την άλλη, αν και οπωσδήποτε με στεναχωρεί ανθρώπινα η απόφασή μου να ανεξαρτητοποιηθώ σήμερα από την κοινοβουλευτική ομάδα του Ποταμιού, είμαι βέβαιη ότι όχι μόνο κάνω αυτό που πιστεύω αλλά κάνω και αυτό που μου ζητούν μετ’ επιτάσεως εδώ και πολλούς μήνες οι πολίτες της περιφέρειάς μου που σταθερά με εκλέγουν βουλευτή τα τελευταία 4.5 περίπου χρόνια. Να συνεχίσω να προσπαθώ με τις όποιες δυνάμεις μου να βρει γρήγορα ο προοδευτικός δημοκρατικός χώρος την ενιαία πολιτική έκφραση, την κοινή πολιτική συνισταμένη που του αξίζει».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Όλη η Επιστολή
Αθήνα, 21 Νοεμβρίου 2016
Αγαπητέ Σταύρο,
Η χθεσινή σου τοποθέτηση στην ΜΕ.ΣΥ.Α αντιλαμβάνομαι πως επιβεβαιώνει στην ουσία την απόφαση που έχεις λάβει για πολιτικά αυτόνομη πορεία του Ποταμιού. Το κάλεσμα σου να βρούμε καινούργιους συμμάχους στην κοινωνία και να κατευθυνθούμε στις άγονες γραμμές είναι μεν θεμιτό αλλά, φοβούμαι, αναποτελεσματικό, χωρίς πιθανότητες πια επιτυχίας.
Εξαντλήσαμε τον χαμένο χρόνο, Σταύρο, και η στιγμή απαιτεί ρεαλιστική εξέταση της κατάστασης, πολύ περισσότερο όταν η κοινωνία έχει γονατίσει και κάθε, μα κάθε επιφύλαξη πολιτικών συμμαχιών και συνεργασιών –από όπου κι αν προέρχονται- μοιάζει ασήμαντη μπροστά στο διακύβευμα της διάσωσης της χώρας. Έχω πει πολλές φορές μέσα στα όργανα αλλά και δημοσίως ότι η συζήτηση με όμορες πολιτικές δυνάμεις πρέπει να προχωρήσει με κάθε θυσία και ζήτησα, στο πλαίσιο αυτό, υπερβαίνοντας τους εαυτούς μας, να αναγνωριστεί με γενναιότητα ότι οι πολιτικοί συσχετισμοί έχουν αλλάξει και το Ποτάμι δεν μπορεί να θέτει όρους – ούτε βέβαια όμως και να παραδίνεται.
Έμεινα σταθερή στην άποψη αυτή, όπως και στην πολιτική μου στάση από την πολύ αρχή απέναντι στην κυβέρνηση, επιμένοντας στο πλαίσιο της ανασυγκρότησης της δημοκρατικής παράταξης, στην ανάγκη δημιουργίας μιας ομοσπονδίας του προοδευτικού κέντρου και της συμμαχίας των ευρωπαϊκών δυνάμεων ευρύτερα σε μια μετεκλογική προοπτική, με όλες τις αποχρώσεις μέσα. Επέμεινα στη συνέχιση της διαδικασίας του διαλόγου αλλά δεν εισακούστηκα. Η ύπαρξη και η ενίσχυση του χώρου αυτού είναι όρος σταθεροποίησης του πολιτικού συστήματος της χώρας, στη δεδομένη, μάλιστα, πόλωση που υπάρχει. Είναι, όμως, και αναγκαία προϋπόθεση για να προλάβουμε την Ελλάδα ακόμη όρθια και την κοινωνία ζωντανή.
Ασφυκτιώ πλέον, και το λέω με κάθε ειλικρίνεια, μέσα στο Ποτάμι, σε ένα χώρο που ξεκίνησε πραγματικά με προοπτική και ελπίδα, με ταλαντούχους ανθρώπους με ιδέες και ικανότητες και κατέληξε σε δραματική συρρίκνωση της επιρροής του. Η πρόσκλησή σου να πάρουμε τις άγονες γραμμές, λυπάμαι να το πω, είναι στην εκτίμησή μου μάταιη και φοβούμαι ότι θα αποδειχθεί ατελέσφορη.
Από την άλλη, αν και οπωσδήποτε με στεναχωρεί ανθρώπινα η απόφασή μου να ανεξαρτητοποιηθώ σήμερα από την κοινοβουλευτική ομάδα του Ποταμιού, είμαι βέβαιη ότι όχι μόνο κάνω αυτό που πιστεύω αλλά κάνω και αυτό που μου ζητούν μετ’ επιτάσεως εδώ και πολλούς μήνες οι πολίτες της περιφέρειάς μου που σταθερά με εκλέγουν βουλευτή τα τελευταία 4.5 περίπου χρόνια. Να συνεχίσω να προσπαθώ με τις όποιες δυνάμεις μου να βρει γρήγορα ο προοδευτικός δημοκρατικός χώρος την ενιαία πολιτική έκφραση, την κοινή πολιτική συνισταμένη που του αξίζει.
Με εκτίμηση,
Κατερίνα Μάρκου
