Ήταν ένα μικροσκοπικό σημάδι στο κάτω χείλος του. Έμοιζε με πληγή. Προφανώς ήταν έρπης. Αυτό που βγάζουμε όλοι όταν αγχωνόμαστε ή στενοχωριόμαστε περισσότερο απ’ όσο μπορούμε να αντέξουμε. Αν δεν έβγαζε και τώρα έρπη, πότε θα έβγαζε, θα σκεφτεί κανείς.
Δεν είναι και εύκολη η θέση του άλλωστε. Από τη μια οι κατηγορίες για διχασμό των πολιτών (βοήθησε τους επικριτές του κι εκείνο το “όσοι ψηφίσουν “Ναι” θα είναι συνένοχοι στη συνέχιση των Μνημονίων”) από την άλλη πως οδηγεί τη χώρα στα βράχια, στο Grexit και σε καταστάσεις που δεν ξέρουμε και δεν θέλουμε να ζήσουμε.
Με τόση στενοχώρια, τόσο άγχος και τόση πίεση, κάπου θα ξεσπούσε αυτό. Και έτσι, βγήκε ο έρπης και ξέσπασε το κακό. Ας ελπίσουμε να είναι έτσι κυριολεκτικά και μεταφορικά.