Τους ακούς να δηλώνουν στη Die Welt με περισσή ελαφρότητα πως μετάνιωσαν που δεν άφησαν την Ελλάδα να χρεοκοπήσει το 2010 και αναρωτιέσαι αν η βλακεία έχει όρια ή αν το επικοινωνιακό παιχνίδι έχει καταντήσει τόσο φθηνό και προβλέψιμο.
Εγώ ο Κάλχας τα τελευταία πέντε χρόνια κατάλαβα δύο πράγματα.
Το πρώτο είναι η μεγάλη απουσία της Πυθίας και η κυριαρχία ερασιτεχνών της συμφοράς και το δεύτερο πως πρέπει να μελετήσουμε σε βάθος το έργο του Ευάγγελου Λεμπέση
«Η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω», γιατί έτσι μπορεί γλιτώσουμε από τους διαπραγματευτές, Ελληνες και ξένους, που βάλθηκαν να μας τρελάνουν και να μας κάνουν το βίο αβίωτο. Και λέω μπορεί γιατί η βλακεία είναι ανίκητη…
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163