Δεν έχουν περάσει παρά μερικά 24ωρα από την εξαγγελία του βοηθήματος προς τους συνταξιούχους που εντός των τειχών χαρακτηρίστηκε προεκλογική εξαγγελία και εκτός της χώρας προκάλεσε αντιδράσεις με εταίρους και δανειστές να δηλώνουν από άγνοια μέχρι έκπληξη και οργή για την παροχή που αποφάσισε η κυβέρνηση λίγες μέρες πριν την επάνοδο των εκπροσώπων τους για τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων.
Η παροχή, για την οποία το Μαξίμου δεν έκανε καμία συνεννόηση με τους Θεσμούς, έρχεται σε μια περίοδο όπου στη διαπραγμάτευση ανοίγουν θέματα όπως η μείωση του αφορολόγητου που θα αυξήσει ως και 880 ευρώ τον φόρο, η κατάργηση της προσωπικής διαφοράς που θα φέρει μείωση στις ήδη καταβαλλόμενες συντάξεις ως και 36% ή ακόμη και θέμα νέων μειώσεων στους μισθούς τους Δημοσίου ή αύξηση βασικών καταναλωτικών αγαθών μέσω της αύξησης του χαμηλού συντελεστή του ΦΠΑ από το 13% στο 14% (διαβάστε εδώ).
Τα παραπάνω είναι μέτρα που ειδικά το ΔΝΤ απαιτεί να ληφθούν από τώρα, προληπτικά για να διασφαλιστούν τα δεδομένα που απαιτούνται για τα πλεονάσματα κατά την τριετία 2018-2020. Η απαίτηση είναι πρωτοφανής και στηρίζεται (ίσως όχι άδικα) στην δυσκολία των κυβερνήσεων στην Ελλάδα να πάρουν μέτρα που έχουν άμεση απόδοση έγκαιρα.
Τα μέτρα αυτά η κυβέρνηση διαμηνύει προς όλους ότι δεν πρόκειται να τα λάβει. Η πίεση ωστόσο είναι αφόρητη και έτσι ακούσαμε από τον Ε. Τσακαλώτο ότι ίσως υπάρχει περιθώριο συμβιβασμού. Να λάβει δηλαδή η κυβέρνηση ορισμένα από αυτά ή έστω η μείωση στο αφορολόγητο να είναι μικρότερη ή η προσωπική διαφορά να μην καταργηθεί άμεσα, αλλά σταδιακά…
Μάλιστα όλα αυτά λίγα μόλις 24ωρα αφότου ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών είχε καταγγείλει στη Βουλή τον Πολ Τόμσεν ότι είναι πλήρως εναρμονισμένος με τη σκληρή γραμμή Σόιμπλε.
Και ενώ ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών φαίνεται να κάνει σαφές βήμα προς τα πίσω, έρχεται η απάντηση Τόμσεν που δεν αφήνει κανένα περιθώριο (διαβάστε εδώ).
Το ΔΝΤ δεν βάζει καθόλου νερό στο κρασί του, απαιτεί μέτρα και δεν πιέζει μόνο την Ελλάδα, υποχρεώνει και τους εταίρους δανειστές να μπουν στην ίδια γραμμή καθώς θεωρεί τα μέτρα αυτά προϋπόθεση συμμετοχής του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα. Δίνει δηλαδή στη σκληρή γραμμή Σόιμπλε κάθε άλλοθι.
Το συμπέρασμα όλων των παραπάνω είναι ότι η κυβέρνηση έχει πέσει σε διαπραγματευτικό τοίχο όπου τόσο η άποψη Σόιμπλε όσο και η άποψη Τόμσεν που σε πολλά σημεία για διαφορετικούς λόγους εφάπτονται όχι απλά περιορίζουν τα περιθώρια ελιγμών, οδηγούν και τα άλλα μέρη του κουαρτέτου των θεσμών στην ίδια κατεύθυνση… Απέναντι σε αυτό το “μπλοκ” φαίνεται ότι για ακόμη μια φορά ο Α. Τσίπρας αναζητά πολιτική λύση στο Βερολίνο, στη συνάντηση με την Άνγκελα Μέρκελ.
Κάπου εδώ καλό είναι να θυμηθούμε ότι το ερχόμενο Φθινόπωρο η Γερμανία έχει εκλογές. Θα ρισκάρει η Άνγκελα Μέρκελ, μετά και το πρόβλημα που της δημιούργησε το προσφυγικό, μια έξοδο του ΔΝΤ απ’ το ελληνικό πρόγραμμα;
Έχει διάθεση να βοηθήσει η Μέρκελ και με ποιο αντάλλαγμα; Τη σταθερότητα στην Ελλάδα την στιγμή που απειλείται μέτωπο στην Ιταλία;
Ο ρόλος του Σόμπλε ποιος θα είναι;
Σίγουρα κάποιες από τις παραπάνω απαντήσεις θα τις λάβει από πρώτο χέρι ο Α. Τσίπρας στη συνάντησή του με την Καγκελάριο… Αυτές θα κρίνουν και την επόμενη ημέρα της κυβέρνησης. Εάν δεν υπάρξει ανταπόκριση στον… έντιμο συμβιβασμό που προτείνει η ελληνική πλευρά πολλοί είναι αυτοί που βλέπουν ότι το Μαξίμου θα επιλέξει να κάνει για ακόμη μια φορά σημαία τις “κόκκινες γραμμές” του μαζί με το βοήθημα που ο ίδιος ο Α. Τσίπρας έσπευσε να βαφτίσει 13η σύνταξη και να δώσει το λόγο στο λαό. Με μια λέξη: εκλογές.
