Με μια μακροσκελέστατη επιστολή προς τους Γερμανούς σοσιαλιστές ο Γιώργος Παπανδρέου εκφράζει την οργή του για την επιθυμία τους να αποχωρήσουν από την Σοσιαλιστική Διεθνή της οποίας είναι Πρόεδρος.
Λέει μεταξύ άλλων ότι “είναι λυπηρό η ηγεσία των γερμανών μελών μας να επιδιώκει τη διαίρεση του διεθνούς προοδευτικού κινήματος, αντί να προωθεί τη συσπείρωση και την ενδυνάμωσή του. Εξίσου λυπηρό είναι να καταφεύγει κανείς σε ψευδή επιχειρήματα για να πετύχει κάτι τέτοιο”.
Σε άλλο σημείο λέει: “Λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά, επιθυμούμε να απαντήσουμε με την ανοιχτή αυτή επιστολή σε μία σειρά από θέματα που προέκυψαν από δηλώσεις, σχόλια και άρθρα που βγήκαν στο Τύπο τις τελευταίες μέρες από εκπροσώπους του κόμματος μέλους μας στη Γερμανία.Επειδή τα σχόλια αυτά δεν έγιναν στο πλαίσιο της οργάνωσής, αλλά δημόσια, πρέπει να αντιμετωπιστούν και να διευκρινιστούν επίσης δημόσια και με απόλυτη διαφάνεια”.
Ολόκληρη η επιστολή του κ. Παπανδρέου:
«Αγαπητοί σύντροφοι, αγαπητοί φίλοι,
Στις 23 Μαΐου το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας, SPD, θα γιορτάσει την 150ή επέτειό του, γεγονός που θα δώσει την ευκαιρία να ανατρέξουμε στην ιστορία και τα επιτεύγματά του αλλά και να αποδώσουμε φόρο τιμής στη μνήμη όλων εκείνων που συνέβαλαν σε αυτά τα 150 χρόνια. Προσθέτουμε τις φωνές μας σε όσους γιορτάζουν αυτή την επέτειο, με τις καλύτερες ευχές.
Η Σοσιαλιστική Διεθνής, από την ίδρυσή της συνδέεται με τους αγώνες πολλών γενεών , ήδη από το 19ο αιώνα. Αγώνες για τις αξίες και τις αρχές που ενώνουν τα μέλη μας και τις οποίες υποστηρίζουμε και σήμερα. Κατά συνέπεια έχουμε ευθύνη να ενεργούμε σύμφωνα με τις αρχές αυτές και να συνεχίσουμε τον αγώνα για την πραγματοποίηση των στόχων και των προσδοκιών τόσων ανθρώπων που εντάσσονται στην ιστορία του κινήματός μας.
Λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά, επιθυμούμε να απαντήσουμε με την ανοιχτή αυτή επιστολή σε μία σειρά από θέματα που προέκυψαν από δηλώσεις, σχόλια και άρθρα που βγήκαν στο τύπο τις τελευταίες μέρες από εκπροσώπους του κόμματος μέλους μας στη Γερμανία . Επειδή , τα σχόλια αυτά δεν έγιναν στο πλαίσιο της οργάνωσής αλλά δημόσια ,πρέπει να αντιμετωπιστούν και να διευκρινιστούν επίσης δημόσια και με απόλυτη διαφάνεια:
Στον τύπο υπάρχουν αναφορές ότι:
– Το SPD άσκησε κριτική στη Διεθνή για το γεγονός ότι τα κόμματα του Mπεν Άλι στη Τυνησία και του Μουμπάρακ στην Αίγυπτο διεγράφησαν μόνο αφού οι ηγέτες τους έφυγαν από την εξουσία (Die Welt 04.05.13, NeuesDeutschland 05.05.13, Focus 06.05.13, MitteldeutscheZeitung 07.05.13, και Junge Welt 08.05.13)
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, πολύ πριν συνδεθούμε εμείς προσωπικά με την ΣΔ, το RCD της Τυνησίας και το NDP της Αιγύπτου συμμετείχαν ήδη ως προσκεκλημένοι στις δραστηριότητες της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Έγιναν πλήρη μέλη της οργάνωσης στο Συνέδριο της ΣΔ στη Στοκχόλμη το 1989, που διοργανώθηκε από το Σουηδικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα.
Το να κατηγορεί κανείς σήμερα τον Πρόεδρο και τον Γενικό Γραμματέα της ΣΔ ότι ευθύνονται για την συμμετοχή των κομμάτων αυτών στη Διεθνή αποτελεί παραποίηση της αλήθειας και εσκεμμένη προσπάθεια να τοποθετηθεί η ευθύνη ιστορικά σε άλλους. Απορρίπτουμε κάθετα αυτό τον ισχυρισμό καθώς και τις κατηγορίες περί διαφθοράς αξιωματούχων της ΣΔ.
Η Επιτροπή Δεοντολογίας, που φέρει την ευθύνη να προτείνει νέα μέλη, να επιτηρεί την τήρηση της Χάρτας Δεοντολογίας της οργάνωσης και να προτείνει κυρώσεις σε περιπτώσεις μη συμμόρφωσης, δεν πρότεινε ποτέ την διαγραφή των κομμάτων αυτών, ενώ μία σειρά από κόμματα-μέλη της ΣΔ διατηρούσαν στενές διμερείς σχέσεις μαζί τους. Δυστυχώς , ένα από αυτά τα κόμματα ήταν και το SPD, μέλος της Επιτροπής Δεοντολογίας, όπως φαίνεται και από την επίσκεψη υψηλόβαθμης αποστολής του SPD στην Τυνησία μόλις μία εβδομάδα πριν από τον τραγικό θάνατο του Mohamed Bouazizi και το ξέσπασμα της δημοκρατικής επανάστασης στη χώρα αυτή τον Δεκέμβριο του 2010. (http://www.socialistinternational.org/images/dynamicImages/files/SPD%20R…)
Η ίδια η Σοσιαλιστική Διεθνής ήταν τελείως απούσα από την Τυνησία από το μέσα της δεκαετίας του 1990 μέχρι και την πτώση του καθεστώτος και δεν υπήρξε καμία δραστηριότητα ή παρουσία της οργάνωσης, του Προέδρου ή του Γενικού Γραμματέα στην χώρα αυτή παρά τις πολλές προσκλήσεις και αιτήματα μελών μας για δράσεις και συναντήσεις εκεί. Στη περίπτωση της Αιγύπτου, το Συμβούλιο της Διεθνούς συνεδρίασε υπό τον Πρόεδρο Βίλυ Μπραντ στο Κάιρο το 1990, με επίκεντρο την εξεύρεση ειρηνευτικής λύσης στη Μέση Ανατολή με υψηλόβαθμη συμμετοχή Αράβων και Ισραηλινών ηγετών. Για το ίδιο θέμα έγιναν αντίστοιχα εκεί συναντήσεις της Επιτροπής για τη Μέση Ανατολή στα μέσα της δεκαετίας του 1990.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν υπήρχε καμία απόφαση από την Επιτροπή Δεοντολογίας της ΣΔ σχετικά με το RCD και το NDP, o Πρόεδρος της Διεθνούς και ο Γενικός Γραμματέας πήραν την έκτακτη πρωτοβουλία να διαγράψουν αυτά τα δύο κόμματα από την ΣΔ, για να υπερασπιστούν την ακεραιότητα της οργάνωσης.
Στο πρόσφατο 24ο Συνέδριο της Διεθνούς, προτείναμε και έγινε δεκτή , την αλλαγή σύνθεσης της Επιτροπής Δεοντολογίας, ώστε να υπάρξει για πρώτη φορά μια ισόρροπη εκπροσώπηση των μελών μας από όλες τις περιοχές του κόσμου.
Η Διεθνής, παρακολουθώντας τις εξελίξεις στον αραβικό κόσμο, έχει εργαστεί με συνέπεια στηρίζοντας ένα ευρύ φάσμα δημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων, οι οποίες συμμετέχουν τακτικά στις δραστηριότητές μας. Ο αραβικός αγώνας για τη δημοκρατία συνεχίζει να είναι στο επίκεντρο των δραστηριοτήτων μας, όπως φαίνεται από τις διάφορες πρωτοβουλίες μας, τη Συνεδρίαση του Συμβουλίου στην Αθήνα το 2011 (http://www.socialistinternational.org/viewArticle.cfm?ArticleID=2121), τις συναντήσεις της Επιτροπής στην Κρήτη το 2011 (http://www.socialistinternational.org/viewArticle.cfm?ArticleID=2139) και την Κωνσταντινούπολη το 2012 (http://www.socialistinternational.org/viewArticle.cfm?ArticleID=2160) ή την επίσκεψη στην Υεμένη (http://www.socialistinternational.org/viewArticle.cfm?ArticleID=2167&Sea…).
-«Η Σοσιαλιστική Διεθνής δεν έχει προσφέρει καμία ουσιαστική συνεισφορά στο ζήτημα των υπερβολών των χρηματοπιστωτικών αγορών ή σε σχέση με άλλες παγκόσμιες προκλήσεις » (απόσπασμα από συνέντευξη του Sigmar Gabriel στη Welt 04/05/13, στην Suddeutsche Zeitung 05/05/13 και Neues Deutschland 05/05/13 ) αναφέρεται επίσης ότι «δυστυχώς, η Διεθνής έχει παραμείνει σιωπηλή» (στις ίδιες εφημερίδες).
Από το 2000 μέχρι και το τελευταίο Συνέδριο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς τον Σεπτέμβριο του 2012, οι επιτροπές της ΣΔ για την οικονομία ήσαν υπό την προεδρία του SPD: η Επιτροπή για την Οικονομία, την Κοινωνική Συνοχή και το Περιβάλλον 2000-2008, η Επιτροπή για την Οικονομική Πολιτική, την Εργασία και τους Εθνικούς Πόρους 2008-2012. Οι Επιτροπές αυτές συνεδρίασαν τακτικά σε διάφορα μέρη του κόσμου, συνέταξαν και δημοσίευσαν ποικίλες δηλώσεις, αναφορές και εκθέσεις που εγκρίθηκαν στα Συμβούλια της Διεθνούς και το 22ο Συνέδριο που έλαβε χώρα στη Βραζιλία σε συνεργασία με το ΡΤ και με συμμετοχή του Προέδρου Λούλα (http://www.socialistinternational.org/viewArticle.cfm?ArticleID=186) και το 23ο Συνέδριο της Αθήνας το 2008, που διοργανώθηκε από το ΠΑΣΟΚ (http://www.socialistinternational.org/viewArticle.cfm?ArticleID=1915).
Όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση το 2008, η Σοσιαλιστική Διεθνής δημιούργησε μία ειδική Επιτροπή υψηλού επιπέδου σε σχέση με τα Παγκόσμια Οικονομικά Ζητήματα (http://www.socialistinternational.org/commission.cfm?CommissionTypeID=1) η οποία επικέντρωσε τις εργασίες της στην κρίση, εκφράζοντας καινοτόμες προτάσεις που συνδέονται με τις σοσιαλδημοκρατικές προτεραιότητες. Η Επιτροπή εξέδωσε τακτικά εκθέσεις αλλά και ψηφίσματα που στάλθηκαν στα όργανα της Διεθνούς και σε σημαντικά κέντρα λήψης αποφάσεων όπως το G20 (http://www.socialistinternational.org/viewArticle.cfm?ArticlePageID=1360), αλλά και προς το ευρύτερο κοινό με συγκεκριμένες και εμπεριστατωμένες απόψεις. Μέλη της Επιτροπής ήταν μεταξύ άλλων οι Elio di Rupo, Πρωθυπουργός του Βελγίου, Eero Heinaluoma, Πρόεδρος της Βουλής της Φινλανδίας, Alfred Gusenbauer, πρώην Καγκελάριος της Αυστρίας, Ibrahim Boubacar Keita, πρώην Πρωθυπουργός του Μάλι, Shri Arjun Sengupta, Εθνικό Κογκρέσο της Ινδίας, Cuauhtemoc Cardenas,ιδρυτής του PRD Μεξικού, Antolin Sanchez Presedo,οικονομολόγος PSOE Ισπανίας, Fozia Wahab, Επικεφαλής της Εθνικής Επιτροπής Οικονομίας της Βουλής του Πακιστάν, PPP, Fathallah Oualalou πρώην Υπουργός Οικονομικών Μαρόκου, Anatoly Aksakov, πρώην μέλος του ΔΣ της Κεντρικής Τράπεζας της Ρωσίας. Στις εργασίες της Επιτροπής προήδρευσε ο Νομπελίστας Joseph Stiglitz.
Η συνεχιζόμενη κρίση ήταν σταθερά ανάμεσα στα πρώτα θέματα της ατζέντας των διαδοχικών συναντήσεων του Προεδρείου και του Συμβουλίου της ΣΔ, όπου συμμετείχαν αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων, επικεφαλείς οργανώσεων των Ηνωμένων Εθνών και εξέχοντες οικονομολόγοι:
Nέα Υόρκη 2008 (http://www.socialistinternational.org/viewArticle.cfm?CommissionTypeID=1…),
Μαυροβούνιο 2009 (http://www.socialistinternational.org/viewArticle.cfm?CommissionTypeID=1…),
Νέα Υόρκη 2009 (http://www.socialistinternational.org/viewArticle.cfm?CommissionTypeID=1…),
Δομινικανή Δημοκρατία 2009 (http://www.socialistinternational.org/viewArticle.cfm?CommissionTypeID=1…),
Συμβούλιο στη Νέα Υόρκη 2010 (http://www.socialistinternational.org/viewArticle.cfm?CommissionTypeID=1…),
Προεδρείο στη Νέα Υόρκη 2010, Παρίσι 2010 (http://www.socialistinternational.org/viewArticle.cfm?CommissionTypeID=1…),
Νέα Υόρκη 2011 (http://www.socialistinternational.org/viewArticle.cfm?ArticleID=2137&Sea…), Κόστα Ρίκα 2012 (http://www.socialistinternational.org/viewArticle.cfm?CommissionTypeID=1…).
Επιπλέον, οι συνέπειες της κρίσης σε διάφορα μέρη του κόσμου, συζητήθηκαν τακτικά σε περιφερειακές συναντήσεις : Γουατεμάλα, Ντακάρ, Aργεντινή, Αλβανία, Μόσχα, Ναμίμπια, Βραζιλία , Mολδαβία, Πράσινο Ακρωτήρι . Παράλληλα με όλες αυτές τις δράσεις, η οικονομική κρίση ήταν κύριο θέμα στην ατζέντας του 24ου Συνεδρίου της ΣΔ στη Νότιο Αφρική το 2012 (http://www.socialistinternational.org/congresses.cfm), και πιο πρόσφατα στο Συμβούλιο που έγινε στην Πορτογαλία το 2013 (http://www.socialistinternational.org/councils.cfm). Ένα σταθερό χαρακτηριστικό αυτών των συναντήσεων ήταν η συμμετοχή ηγετικών εκπροσώπων από άλλα κόμματα και οργανώσεις όπως οι Δημοκρατικοί των ΗΠΑ – ο ορισμένος από τον Πρόεδρο Ομπάμα επικεφαλής της αμερικανικής Διερευνητικής Επιτροπής για την Οικονομική Κρίση ήταν ομιλητής στο τελευταίο μας Συνέδριο – ή τα BRICS, όπου εκτός από τα κόμματα μέλη μας στις χώρες αυτές είχαμε τακτικά συμμετέχοντες υψηλού επιπέδου από την Ινδία και την Κίνα.
Τα πιο σημαντικά παγκόσμια θέματα συζητούνται συστηματικά και σε βάθος στη Σοσιαλιστική Διεθνή. Η Επιτροπή μας για μια Βιώσιμη Παγκόσμια Κοινωνία που μεταξύ άλλων έχει ως αντικείμενο την κλιματική αλλαγή και την βιώσιμη ανάπτυξη (http://www.socialistinternational.org/viewArticle.cfm?ArticleID=2018) κινητοποίησε προσωπικότητες κλειδιά της παγκόσμιας κοινότητας και της πολιτικής μας οικογένειας σε όλο τον κόσμο για να προωθηθούν ουσιαστικές συμφωνίες για την κλιματική αλλαγή. Η Επιτροπή αυτή υψηλού επιπέδου είχε ως Προέδρους τον πρώην Πρόεδρο της Χιλής Ρικάρντο Λάγκος και τον πρώην Πρωθυπουργό της Σουηδίας Γιόραν Πέρσον . Συμπεριέλαβε και άλλους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων . Μέσα από ένα πλούσιο πρόγραμμα δράσης σε παγκόσμια κλίμακα, η Επιτροπή διοργάνωσε συζητήσεις για την προώθηση των θέσεων της οργάνωσης μας στα θέματα αυτά και εξέδωσε μια ολοκληρωμένη έκθεση με τα ευρήματα της . Οι προτάσεις της παραπάνω Επιτροπής παρουσιάστηκαν στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη (http://www.socialistinternational.org/viewArticle.cfm?ArticleID=2018) , στο COP15 στην Κοπεγχάγη (http://www.socialistinternational.org/viewArticle.cfm?ArticleID=2044), στο COP16 στο Κανκούν , όπου οι αποφάσεις που ελήφθησαν ανταποκρίνονταν σε πολλά από τα αιτήματα μας (http://www.socialistinternational.org/viewArticle.cfm?ArticleID=2079) ,στο COP17 στο Ντέρμπαν (http://www.socialistinternational.org/viewArticle.cfm?ArticleID=2150) ,καθώς και στο COP18 που έγινε στην Ντόχα. Στο πρόσφατο Συμβούλιο μας στην Πορτογαλία το Φεβρουάριο του 2013 (http://www.socialistinternational.org/councils.cfm) , συμφωνήσαμε και στη δημιουργία μιας νέας Επιτροπής για την Ισότητα καθώς και για μια μεγάλη διεθνή εκστρατεία Ενάντια στη Βία κατά των Γυναικών.
– «Η Διεθνής δεν αποτελεί πλέον μία πλατφόρμα σοσιαλδημοκρατικού διαλόγου σε παγκόσμιο πλαίσιο» (φράση του Sigmar Gabriel στη Suddeutsche Zeitung05.05.13, Focus 06.05.13 και Neues Deutschland 05.05.13)
Η ανάπτυξη της ΣΔ ως μίας παγκόσμιας οργάνωσης που αντλεί δύναμη από τις διάφορες πολιτικές δυνάμεις ανά τον κόσμο που μοιράζονται κοινές αρχές και αξίες, ήταν ένας από τους ιδρυτικούς στόχους που απέκτησε προστιθέμενη ποιοτική αξία από το όραμα και την προσήλωση του Βίλυ Μπραντ στη δημιουργία μιας πραγματικά παγκόσμιας Διεθνούς. Στη διάρκεια αυτής της διαδρομής , η ΣΔ έγινε ο κοινός χώρος λαών και κομμάτων από όλες τις ηπείρους με διαφορετικούς αγώνες και ιστορίες. Κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων δεκαετιών τα κόμματα-μέλη της ΣΔ υπερδιπλασιάστηκαν. Σήμερα, υπάρχουν 154 κόμματα-μέλη (http://www.socialistinternational.org/viewArticle.cfm?ArticlePageID=931) από τα οποία 54 είναι αυτή τη στιγμή στην κυβέρνηση (http://www.socialistinternational.org/images/dynamicImages/files/Member_…). Επιπλέον, υπάρχουν 44 κόμματα που έχουν καταθέσει υποψηφιότητα για να γίνουν μέλη της οργάνωσης. Αυτή η ανάπτυξη της ΣΔ όχι μόνο έφερε μεγαλύτερη νομιμοποίηση και ουσία στις παγκόσμιες διαβουλεύσεις όπου συμμετέχουν και διάφορες οργανώσεις συγγενικού ιδεολογικού προσανατολισμού και ειδικοί προσκεκλημένοι, αλλά ενδυνάμωσε επίσης τη φωνή των σοσιαλδημοκρατών σε όλες τις περιοχές του κόσμου. Μέσα από αυτή τη διαδικασία όχι μόνο η σοσιαλδημοκρατία κέρδισε σε κύρος και βαρύτητα αλλά συνέβαλε σε στρατηγικά θέματα όπως η προώθηση και ενδυνάμωση της δημοκρατίας ή η επίλυση διαφορών και πρόβαλε σημαντικά παραδείγματα καλής διακυβέρνησης. Η ΣΔ εκτός από φόρουμ διαβούλευσης εξελίχθηκε και σε ένα σημαντικό πεδίο ανταλλαγής απόψεων και εμπειριών.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών η ποιοτική ανάπτυξη συνοδεύτηκε από μία ποσοτική, καθώς δεν υπάρχει σχεδόν κανένα πολιτικό σύστημα σήμερα σε παγκόσμιο επίπεδο όπου να μην υπάρχουν σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις. Αυτό καθρεφτίζεται και στο γεγονός ότι στις παγκόσμιες και περιφερειακές μας συναντήσεις, αλλά και σε άλλες πρωτοβουλίες της ΣΔ, υπάρχει ένας όλο και μεγαλύτερος αριθμός συμμετεχόντων.
-Αναφέρεται ότι το SPD είναι κριτικό σε σχέση με τη δομή της ΣΔ , και ότι εκτός από τη Γραμματεία δεν υπάρχουν άλλες δομές (Neues Deutschland 07.05.13) καθώς και ότι υπάρχουν οργανωτικές αδυναμίες: έλλειψη δημοκρατικών διαδικασιών (Focus 06.05.13)
Η ΣΔ έχει απόλυτα ξεκάθαρη δομή και όργανα που προσδιορίζονται στο καταστατικό της (http://www.socialistinternational.org/viewArticle.cfm?ArticleID=27). Υπάρχει Συνέδριο, Συμβούλιο, Προεδρείο, Επιτροπή Δεοντολογίας, Επιτροπή Οικονομικών και Διοικητικών Θεμάτων και Γραμματεία. Στο τελευταίο Συνέδριο το Σεπτέμβριο του 2012, οι δομές και τα όργανα αυτά ανανεώθηκαν και αναδιαμορφώθηκαν, όχι μόνο για να ανταποκρίνονται στις σημερινές ανάγκες της ΣΔ, αλλά και για να υπαρχει μία δίκαιη γεωγραφική ισορροπία σε σχέση με το σύνολο των μελών. Επιπλέον, το τελευταίο Συνέδριο άλλαξε το καταστατικό για να διασφαλίσει ότι όλες οι δομές της Διεθνούς διαμορφώνονται ανοιχτά και δημοκρατικά. Στο πλαίσιο αυτό αποφασίστηκε και η απευθείας εκλογή μεταξύ διαφόρων πιθανων υποψηφίων σε ότι αφορά τις θέσεις του Πρόεδρου, του Γενικού Γραμματέα και των μελών του Προεδρείου.
Η Σοσιαλιστική Διεθνής προωθεί το έργο της και μέσα από ειδικές Επιτροπές, γεωγραφικές και θεματικές επιτροπές καθώς και εξειδικευμένες ομάδες εργασίας οι οποίες αναφέρονται στο Συμβούλιο. Οι σημερινές 10 γεωγραφικές και 8 θεματικές επιτροπές και ομάδες εργασίας δημιουργήθηκαν με απόφαση των μελών στο πρόσφατο Συμβούλιο που έγινε στην Πορτογαλία το 2013 (http://www.socialistinternational.org/councils.cfm). Οι επιτροπές και οι ομάδες εργασίας αποτελούν ένα σημαντικό τμήμα της ζωής της Διεθνούς και είναι η βάση πάνω στην οποία η ΣΔ προσδιορίζει το έργο της με την ευρεία συμμετοχή όλων των μελών της.
Κλειδί για την εσωτερική δημοκρατία της οργάνωσης είναι η ενεργός συμμετοχή των κομμάτων-μελών, από όλες τις περιοχές όπως αυτά εκπροσωπούνται αναλογικά σε όλα τα όργανα. Πρόκειται για μία Διεθνή για ΟΛΑ τα μέλη μας όπου ακούγεται η φωνή όλων. Η ΣΔ, ως δημοκρατική οργάνωση, εργάζεται πάνω στην αρχή του αμοιβαίου σεβασμού όπου κάθε κόμμα που είναι πλήρες μέλος, ανεξάρτητα από το μέγεθος και την προέλευση του έχει ίσα δικαιώματα.
-«Εκεί που κάποτε στις συναντήσεις μιλούσαν ηγέτες με πολιτικό βάρος όπως ο Σρέντερ, ο Μπλερ και ο Ζοσπέν, σήμερα κυριαρχούν οι τύραννοι και οι δεσπότες». (Focus,06.05.13)
Είμαστε περήφανοι που υπάρχουν σήμερα, όπως και στο πρόσφατο παρελθόν, τόσοι πολλοί αξιόλογοι ηγέτες που πιστεύουν στο σκοπό μας, είναι αφοσιωμένοι, συμμετέχουν και διαθέτουν χρόνο και ενέργεια για τη Σοσιαλιστική Διεθνή. Πολλοί από αυτούς παρά το βαρύ πρόγραμμά τους συμμετείχαν στις δραστηριότητες της ΣΔ τη στιγμή που ήταν εν ενεργεία, μεταξύ άλλων ο Elio di Rupo, Πρωθυπουργός του Βελγίου, ηTarja Halonen, Πρόεδρος της Φινλανδίας, η Portia Simpson-Miller, Πρωθυπουργός της Τζαμάικα, ο Jalal Talabani,Πρόεδρος του Ιράκ ο Jacob Zuma, Πρόεδρος της ΝοτίουΑφρικής, ο Mahamadou Issoufou, Πρόεδρος του Νίγηρα, ηMichelle Bachelet, Πρόεδρος της Χιλής, ο Victor Ponta, Πρωθυπουργός της Ρουμανίας, ο Milo Djukanovic,Πρωθυπουργός του Μαυροβουνίου, ο Igor Luksic, Πρωθυπουργός του Μαυροβουνίου, η Laura Chinchilla, Πρόεδρος της Κόστα Ρίκα, ο Gordon Brown, Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, ο Sukhbaatar Batbold ,Πρωθυπουργός της Μογγολίας, ο Jose Maria Neves, Πρωθυπουργός του Πράσινου Ακρωτηρίου, ο Navim Ramgoolam, Πρωθυπουργός του Μαυρικίου, ο Asif Ali Zardari, Πρόεδρος του Πακιστάν, οHifikepunye Pohamba, Πρόεδρος της Ναμίμπια, ο IbrahimBoubacar Keita, Πρωθυπουργός του Μάλι, ο Alvaro Colom, Πρόεδρος της Γουατεμάλας, ο Antonio Guterres, Πρωθυπουργός της Πορτογαλίας, ο Alfred Gusenbauer, Καγκελάριος της Αυστρίας, ο Boris Tadic, Πρόεδρος της Σερβίας, ο MartinTorrijos ,Πρόεδρος του Παναμά. Επίσης αξίζει να αναφέρουμε μερικούς από όσους είναι ιδιαίτερα δραστήριοι στο κίνημά μας, αναλαμβάνοντας πολλές φορές και συγκεκριμένες ευθύνες σε κομμάτια της δουλειάς μας όπως ο πρώην Πρόεδρος της Χιλής, Ρικάρντο Λάγκος, ο πρώην Πρωθυπουργός της Σουηδίας, Γιόραν Πέρσον, ο πρώην Πρόεδρος Kgalema Motlanthe της Νοτίου Αφρικής, ο πρώην Πρωθυπουργός Sher Bahadur Deubaτου Nεπάλ, και που μαζί με πολλούς ηγέτες κομμάτων από όλες τις ηπείρους που συμμετέχουν στις διαβουλεύσεις μας, φιλοξενούν συναντήσεις της ΣΔ ή είναι Πρόεδροι Επιτροπών. Είμαστε εξίσου περήφανοι για τα μέλη του Προεδρείου μας (http://www.socialistinternational.org/viewArticle.cfm?ArticleID=11), άντρες και γυναίκες από όλες τις ηπείρους, που συμμετέχουν δραστήρια στο έργο μας, έχουν ηγετικές θέσεις στις χώρες τους και που εξελέγησαν στο Προεδρείο μέσα από δημοκρατικές εκλογές με μυστική ψηφοφορία στο Συνέδριό μας.
Στις 8 Νοεμβρίου 1999, στο 21ο Συνέδριο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στο Παρίσι ο Γκέρχαρτ Σρέντερ μίλησε στην έναρξη του Συνεδρίου. Ήταν η μόνη φορά από την εποχή του Βίλυ Μπραντ μέχρι σήμερα που είχαμε την ευκαιρία να καλωσορίσουμε έναν ηγέτη από το γερμανικό κόμμα-μέλος μας σε μία από τις σημαντικές μας συναντήσεις.
-Υπήρξαν πολλές προσωπικές επιθέσεις, συκοφαντίες και ψευδείς κατηγορίες ενάντια στον Πρόεδρο και τον Γενικό Γραμματέα της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, που δημοσιεύτηκαν στον γερμανικό τύπο, πιο πρόσφατα στη Neues Deutschland on 07.05.13, Mitteldeutsche Zeitung on07.05.13, and in Focus on 04.05.13.
Το 24ο Συνέδριο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στη Νότιο Αφρική τον περασμένο χρόνο αφού προηγήθηκε μία ευρεία και συμμετοχική διαδικασία διαβουλεύσεων και συζητήσεων σε ότι αφορά την μεταρρύθμιση της οργάνωσης με τη συμβολή όλων των μελών, εξελίχθηκε τελικά στο πιο δημοκρατικό Συνέδριο στην ιστορία της Διεθνούς. Για πρώτη φορά άμεσες εκλογές με διαφορετικούς υποψήφιους και μυστική ψηφοφορία έγιναν για όλη την ηγεσία της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Υπήρχε η δυνατότητα οι πιθανές υποψηφιότητες για τις θέσεις του Προέδρου, των Αντιπροέδρων και του Γενικού Γραμματέα, να υποβληθούν στο Συνέδριο για εκλογή μέσα από μία διαδικασία υπό την επίβλεψη μίας εκλογικής επιτροπής αποτελούμενης από εκπροσώπους όλων των ηπείρων, συμπεριλαμβανομένων κάποιων πρώην αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων. Η εσωτερική δημοκρατία, οι ανοιχτές διαδικασίες και η διαφάνεια αποτέλεσαν τη βάση της νομιμοποίησης της συνολικής διαδικασίας και της εξουσιοδότησης προς όλους τους εκλεγμένους στην ηγεσία της οργάνωσης.
Οι προσωπικές, και σε ορισμένες περιπτώσεις συκοφαντικές, επιθέσεις δεν έχουν και δεν θα έχουν ποτέ θέση στο κίνημά μας. Ασφαλώς όχι σε μία οργάνωση που δίνει αξία στους ανθρώπους, πιστεύει στα ατομικά δικαιώματα, συμπεριλαμβανόμενης της προσωπικής ακεραιότητας, και σέβεται όσους εκλέγονται δημοκρατικά. Όλοι όσοι έθεσαν υποψηφιότητα και όλοι όσοι εξελέγησαν ή δεν εξελέγησαν είναι αφοσιωμένα μέλη που υπηρέτησαν πιστά το κίνημά μας και αξίζουν τον σεβασμό μας.
Όπως ειπώθηκε και σε προηγούμενη αναφορά, είναι απαραίτητο να ενδυναμώνουμε την αλληλεγγύη ανάμεσα μας, στο εσωτερικό της οργάνωσής μας, και αυτό να αντανακλάται στις μεταξύ μας σχέσεις. Πρέπει να ενθαρρύνουμε μία κουλτούρα αμοιβαίας κατανόησης της διαφορετικότητάς μας, σεβασμού της διαφορετικής μας προέλευσης, των διαφορετικών προσεγγίσεων και προοπτικών, μέσα από διάλογο και διαφάνεια. Οφείλουμε να αντιστρέψουμε την αυξανόμενη τάση συρρίκνωσης της πολιτικής ατζέντας σε καθαρά εθνικά ή προσωπικά συμφέροντα σε βάρος του κοινού σκοπού της οργάνωσης μας.
Αυτό που χρειάζεται, είναι «ένας νέος διεθνισμός και μία νέα κουλτούρα αλληλεγγύης» όπως ήταν και ο τίτλος που διαλέξαμε για το τελευταίο μας Συνέδριο. Σε εποχές κρίσης για την Ευρώπη και όταν όλοι υποφέρουν από την μεγάλη ύφεση της οικονομίας σε διάφορα μέρη του κόσμου είναι λυπηρό, η ηγεσία των Γερμανών μελών μας να επιδιώκει τη διαίρεση του διεθνούς προοδευτικού κινήματος αντί να προωθεί τη συσπείρωση και την ενδυνάμωσή του. Εξίσου λυπηρό είναι να καταφεύγει κανείς σε ψευδή επιχειρήματα για να πετύχει κάτι τέτοιο.
Μεγαλώσαμε και οι δύο σε εποχές δικτατορίας στις χώρες μας. Ζήσαμε τη φρίκη της καταπίεσης και της τυραννίας, αισθανθήκαμε τον πόνο και την λύπη που προκαλεί η φυλάκιση συγγενών και φίλων και βιώσαμε την πραγματικότητα της αναγκαστικής εξορίας. Οι εμπειρίες αυτές σε συνδυασμό με την όξυνση των κοινωνικών προβλημάτων και την αύξηση της βίας και των συγκρούσεων επηρέασαν την επιθυμία μας να εργαστούμε για την δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την προώθηση των ιδανικών της σοσιαλδημοκρατίας . Είναι καθοριστικό για το ποιοι είμαστε, τι πιστεύουμε και εξηγεί την προσήλωσή στο έργο μας στη Σοσιαλιστική Διεθνή. Ως διεθνιστές και σοσιαλιστές, θα είμαστε πάντα στο πλευρό όσων πιστεύουν με πάθος στους σκοπούς και τους στόχους της Σοσιαλιστικής Διεθνούς».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
