Έξαλλος ο Παπανδρέου για την “αρνητική ψήφο”

Από το πρωί και ενόψει της διαφαινόμενης συμφωνίας με την τρόϊκα, κάποιοι σχολιαστές άρχισαν να εκφράζουν τους “προβληματισμούς τους” σχετικά με το αν θα στηρίξει ο Γιώργος Παπανδρέου το αποτέλεσμα της συμφωνίας, όπως αυτό θα φτάσει στη Βουλή υπό τη μορφή νομοσχεδίου.
Κάποιοι άλλοι, το πάνε ακόμη παρακεί και μας “ενημερώνουν” ότι, ο Γιώργος Παπανδρέου, δεν θα ψηφίσει.

Είναι προφανές ότι, και οι μεν και οι δε, δια των “ψιθύρων”, δεν εκφράζουν σε καμία περίπτωση την άποψη του Γιώργου Παπανδρέου.

Και δεν την εκφράζουν:

Πρώτον, γιατί δεν την γνωρίζουν.

Δεύτερον, γιατί επιχειρούν εκ των προτέρων να καλλιεργήσουν το κλίμα που θα τους επιτρέψει είτε να μεταθέσουν ευθύνες που αναλογούν σε άλλους, είτε να δημιουργήσουν εντυπώσεις.

Και το πράττουν καταφεύγοντας από τη μιά στο ψεύδος και από την άλλη στην παραπλάνηση – χωρίς να απουσιάζει και η αποσιώπηση περί του διακυβεύματος.

Γιατί;

Πρώτον, γιατί ουδεμία ενημέρωση έχουν σχετικά με το τι θα πράξει ο Γιώργος Παπανδρέου, άρα ψεύδονται.

Δεύτερον, γιατί ουδείς μπορεί να έχει αποφασίσει κάτι, επομένως και ο Γιώργος Παπανδρέου, αν πρώτα δεν γνωρίζει περί τίνος πρόκειται να αποφασίσει.

Τρίτον, γιατί αντί να μας ενημερώσουν, αν γνωρίζουν, ποιο είναι το ζήτημα επί του οποίου πρέπει κάποιος να αποφασίσει, ενδιαφέρονται πρωτίστως για το… επόμενο βήμα.

Και προσθέτως, γιατί αντί να αναζητήσουν το περιεχόμενο της συμφωνίας και στη συνέχεια να εκτιμήσουν αν αυτό διασφαλίζει το δημόσιο συμφέρον, αναζητούν την απάντηση Παπανδρέου.

Μόνον που ο Γιώργος Παπανδρέου, ό,τι πίστευε το πιστεύει και ό,τι έπραττε θα πράξει – και πάντα με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον. Όπως κάνει πάντα και για όλα. Επομένως, δεν έχουν για κάτι να “προβληματίζονται”, όσον αφορά τον Γιώργο Παπανδρέου.

Ας προβληματίζονται για άλλα και για άλλους.

ΥΓ. Με την ευκαιρία – και προς αξιολόγηση της πραγματικών προθέσεών τους – οι ίδιοι σχολιαστές, δεν είδαμε να προβληματίζονται σχετικά με την Έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου για τα πεπραγμένα της τρόϊκας στις χώρες που υλοποιούν προγράμματα προσαρμογής. Γιατί αυτή η απουσία ενδιαφέροντος;

Μήπως δεν ήταν οι ίδιοι που μας “απειλούσαν” με το περιεχόμενο της Έκθεσης;
Τώρα σιωπή; Λες και δεν υπάρχει η Έκθεση…

Αν και επ’ αυτού θα επανέλθουμε αναλυτικά με άλλη ευκαιρία, μόνον τούτο: Οι σχολιαστές που δήθεν κόπτονται για το μέλλον της χώρας και του Ελληνικού λαού, δεν βρήκαν τίποτα στην Έκθεση που θα μπορούσε να αποτελεί ουσιαστικό διαπραγματευτικό εργαλείο στα χέρια της Ελλάδας; Γιατί δεν το ανέδειξαν; Δεν το χρειάζονται; Τους φαίνεται λίγο; Γιατί εμείς βρήκαμε πολλά, πάρα πολλά…