Σε εμφύλιο εξελίσσεται η αντιπαράθεση για το μουσείο Νίκου Μπελογιάννη που ξέσπασε στη Βουλή μετά τις τοποθετήσεις των βουλευτών της Χρυσής Αυγής αλλά κυρίως από τα όσα στην συνέχεια σχολίασαν οι βουλευτές της ΝΔ Κώστας Τασούλας και Κώστας Τζαβάρας. Παρέμβαση από τον Πρόεδρο της Βουλής Νίκο Βούτση που εξέφρασε την έκπληξή του για όσα είπαν οι «γαλάζιοι» βουλευτές. «Έλεος…» η απάντηση και στις δύο πλευρές από την πρώην γενική γραμματέα του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα.
Η διεύρυνση της αντιπαράθεσης από τα ιδεολογικά χαρακώματα της Χρυσής Αυγής, ξεκίνησε όταν ο βουλευτής της ΝΔ Κώστας Τασούλας σχολίασε τα χθεσινά εγκαίνια του μουσείου Μπελογιάννη λέγοντας ότι «υπάρχουν και άλλες παρατάξεις σε αυτή τη χώρα, δεν υπάρχει μόνο η αριστερά σε αυτή τη χώρα, υπάρχουν και άλλες παρατάξεις. Εχει ακουστεί εδώ ότι ο Μπελογιάννης αγωνίστηκε για τη Δημοκρατία. Διαφωνώ. Ο θάνατος του Μπελογιάννη ήταν σκληρότατος. Η θανατική ποινή είναι μια σκληρότατη πράξη. Αλλά δεν μπορεί εν ονόματι μιας σκληρότατης πράξης που μπορεί κανείς να την κρίνει, αν ήταν άδικη ή δίκαιη, να θεωρούμε ότι η επιδίωξη επιβολής κομμουνιστικής δικτατορίας συνιστά πράξη υπέρ της Δημοκρατίας. Εάν είχε επικρατήσει η άλλη παράταξη στη χώρα μας δεν θα επιτρεπόταν όχι απλώς να πω αυτά αλλά δεν θα επιτρεπόταν ούτε να τα σκεφτώ αυτά…»
Το «γάντι» σήκωσε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Παπαφιλίππου που χαρακτήρισε τις αναφορές Τασούλα «αντικομουνιστικό παραλήρημα» ενώ και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Θοδωρής Δρίτσας είπε πως «δεν συζητώ για τους εδώ εκπροσώπους του δοσιλογισμού (ΧΑ), όμως είναι θλιβερό η ΝΔ να χειροκροτεί τέτοιου είδους στάσεις και απόψεις… »
Ο βουλευτής της ΝΔ Κώστας Τζαβάρας «πήρε τη σκυτάλη» και ανέπτυξε το θέμα μέσα από την αρχή της θεωρίας της «αξιακής ουδετερότητας» λέγοντας πως θα έπρεπε να υπάρχει πρόνοια να τιμηθούν εκτός του Μπελογιάννη που ήταν ένας λαμπρός αγωνιστής και ήρωας του κόμματός του και οι ήρωες και της άλλης πλευράς γιατί ήρωες υπήρχαν και στις δύο μεριές…»
Με τους τόνους να ανεβαίνουν στην Ολομέλεια, ο Πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης θέλησε να παρέμβει λέγοντας για το μουσείο και την έκθεση Μπελογιάννη που στηρίζει η Βουλή των Ελλήνων λέγοντας πως «κάναμε μια εργώδη προσπάθεια μετά την ομόφωνη απόφαση του δήμου Ήλιδος που μας καλούσε να συνδράμουμε μετά από 20 χρόνια για να γίνει πραγματικότητα η εκτέλεση των εργασιών για την έκθεση. Μετά από 1,5 μήνα, δημοσίως είχαν εκφραστεί από δύο έγκριτες εφημερίδες, από επώνυμους δημοσιογράφους, από την Καθημερινή και την Εστία και μετά από άλλα περιθωριακά έντυπα της άκρας, άκρας δεξιάς αντιρρήσεις και ενστάσεις κατά πόσον η Βουλή θα έπρεπε να συμμετάσχει στην απόδοση τιμής και στην ενίσχυση αυτής της προσπάθειας. Από καμία άλλη πλευρά, ούτε από δημοσιολογούντες ούτε από πολιτικά πρόσωπα ούτε από πολιτικά κόμματα είχε εκφραστεί οτιδήποτε δημόσια και αυτό το θεωρούσα και το θεωρώ ακόμα ως ενδεικτικό στοιχείο μιας δημοκρατικής ωρίμανσης εν έτι 2017 για το πώς βλέπουμε την ιστορία-που προφανώς δεν την βλέπουμε όλοι με τα ίδια μάτια, που προφανώς δεν βλέπουμε όλοι τις ίδιες διαδρομές- αλλά προφανώς είναι μια ενιαία ιστορία του λαού για το πώς έχουμε φτάσει μέχρι τώρα. Εκφράζω λοιπόν την έκπληξή μου γιατί τώρα που έκλεισε αυτός ο κύκλος, με τις δύο ομιλίες κυρίως, διότι δεν λαμβάνω υπόψη μου καθόλου τις δύο εμφυλιοπολεμικές ομιλίες από την πτέρυγα των άλλων κυρίων οι οποίοι προφανώς βρήκαν και τα λένε… αλλά έκπληξη για τις δύο ομιλίες των συναδέλφων της ΝΔ που ετέθη αυτό το ζήτημα».
Και συνέχισε: «Πραγματικά, μένω έκπληκτος από το ότι υπάρχει μια συνηγορία για μια εκτέλεση η οποία έγινε κάτω από την δημόσια διεθνή, παγκόσμια κατακραυγή των πλέον πολιτικά και διανοουμένων επιφανών εκείνης της περιόδου, πράγμα που δεν ήταν τυχαίο. Και δεν είναι ανάγκη σήμερα να πούμε ακριβώς, το λέγανε οι ίδιοι με τις υπογραφές για το λόγο για τον οποίο είχαν ενώσει τότε τις φωνές τους να μην γίνει αυτή εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη και των τριών άλλων. Του Αργυριάδη και του Πάτση. Υπήρχαν λόγοι που είχανε δημόσια και διεθνώς αναφερθεί. Το τρίτο είναι ότι εκφράζω την έκπληξή μου, διότι γνωρίζουν οι συνάδελφοι, ότι η εκτέλεση των τεσσάρων έγινε παρά την τότε μεγάλη αμφιταλάντευση που υπήρχε στο κράτος, στην κυβέρνηση- έγινε Κυριακή τέσσερις και δέκα το πρωί, που απαγορεύεται αξιακά οι Γερμανοί ποτέ δεν το έκαναν και Κυριακή και πριν την ανατολή του ηλίου, ακριβώς επειδή την επόμενη μέρα είχε συγκληθεί μέσα σε μια τεράστια πολιτική σύγκρουση που είδα όταν η πίεση των αμερικάνων του παλατιού, είχε συγκληθεί η ειδική επιτροπή χαρίτων για να δώσει χάρες. Και έγινε από την επενέργεια και μέσα από μια εργώδη προσπάθεια των μηχανισμών του κράτους και του παρακράτους για να γίνουν εκτελέσεις και, αν δείτε τον Τύπο των ημερών, υπήρξε κορυφαίο ζήτημα πολιτικής σύγκρουσης που και μέσα στις τότε δυνάμεις, απόψεις, στους, ας πούμε νικητές του εμφυλίου, ή οτιδήποτε άλλο, βάλτε το μέσα σε εισαγωγικά, υπήρχαν σφοδρές αντιρρήσεις, μέχρι το επίπεδο του πρωθυπουργού για την ενέργεια αυτή. Και η τελευταία μου έκπληξη έχει σχέση με αυτό που ζήσαμε χθες στην Αμαλιάδα, όπου από πουθενά, που δείχνει μεγάλη ωριμότητα του λαού μας, από πουθενά, από το δήμο, την περιφέρεια και τους εκατοντάδες, για να μην πω χιλιάδες ανθρώπους, που επί 2,5 ώρες ήταν στην Αμαλιάδα, πέραν από τους στρατευμένους, ας πούμε το ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ κλπ, όχι μόνο δεν υπήρξε μια ένσταση να υποδηλωθεί με οποιονδήποτε τρόπο και στον τοπικό Τύπο αλλά είχαν αντιληφθεί πλήρως την πολύ μεγάλη σημασία που είχε και έχει για τη σημερινή δημοκρατία για τη σημερινή Βουλή να τιμά το Νίκο Μπελογιάννη».
Ο βουλευτής της ΝΔ Κώστας Τζαβάρας ανταπάντησε στον Πρόεδρο της Βουλής αυξάνοντας κι άλλο την ένταση λέγοντας μεταξύ άλλων ότι «εγώ μίλησα για την αξιακή αρχή της ουδετερότητας που θα πρέπει να πρεσβεύει τον κάθε έναν εδώ μέσα βουλευτή αυτού του κοινοβουλίου. Δεν ξέρω εάν σήμερα ζούσε ο Νίκος Μπελογιάννης τι θα έλεγε και ποια στάση θα είχε όπως δεν θα ήθελα κ. Πρόεδρε σας θυμίσω τι είχε πει ο Λεωνίδας Κύρκος σε μια συνέντευξή του στην Καθημερινή».
Στο σημείο αυτό όμως παρενέβη η πρώην γενική γραμματέας του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα λέγοντας πως «κάποιοι τσακώνονται σε ξένο αχυρώνα. Ο Μπελογιάννης δεν έδωσε τη ζωή του για να ζούμε σε ένα τέτοιο κοινοβούλιο, αστικό όπως λέμε εμείς. Ούτε περιμένουμε από ένα τέτοιο κοινοβούλιο να δικαιώσει του αγώνες του ΕΑΜ του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ, το μόνο που μπορεί να επιβραβευσει είναι το καρότο και το μαστίγιο. Καμία επιβράβευση δεν περιμένουμε ούτε για το Μπελογιάννη όυτε και για κανένα άλλο που έδωσε τη ζωή του, αλλά τουλάχιστον εμείς σεβόμαστε, τι να πω κύριοι. Έλεος! Υπάρχουν αρχεία όπως δεν θα πω ούτε εγώ, ούτε κανένας άλλος τι θα έκανε εάν ζούσε σήμερα ο Μπελογιάννης. Ο Μπελογιάννης εκτελέστηκε το 52 αλλά το ΚΚΕ υπάρχει και σήμερα. Δεν μονοπωλούμε τίποτα αλλά δεν ανεχόμαστε την καπηλία, την υποκρισία και το μίσος, εάν και το μίσος το καταλαβαίνουμε».
Όλοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που ανεβαίνουν στο βήμα της Ολομέλειας για να τοποθετηθούν για την σύσταση προανακριτικής επιτροπής αφιερώνουν ένα τμήμα της ομιλίας τους για να αναφερθούν στα όσα σχολίασαν για το μουσείο Μπελογιάννη οι δύο βουλευτές της ΝΔ, κάνοντας και τις σχετικές πολιτικές αναγωγές.
