“Είμαι βέβαιος ότι λογικοί άνθρωποι, όταν κάθονται γύρω από το τραπέζι, θα βρουν μια λογική λύση” δήλωσε χθες ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος μετά τη συνεδρίαση του Eurogroup, προβλέποντας ουσιαστικά…”λογικές” διαπραγματεύσεις και εξελίξεις μέσα στις επόμενες ημέρες, αν και η ατζέντα της διαπραγμάτευσης είναι “βαριά”.
Πάντως το γεγονός το Eurogroup πραγματοποιήθηκε -τυχαία, χωρίς να τυχαίος ο συμβολισμός- παράλληλα με τη Σύνοδο Κορυφής ΕΕ-Τουρκίας για το προσφυγικό και οι αποφάσεις που ελήφθησαν στα δύο όργανα έδειξαν ότι τα δύο θέματα επί της ουσίας “διαπλέκονται” και ότι αυτή τη στιγμή αυτό που “καίει” του ηγέτες της ΕΕ είναι το προσφυγικό ζήτημα και όχι τόσο το ελληνικό ζήτημα που φαίνεται να κλείνει άρον-άρον για να επιβεβαιωθεί ίσως το ρηθέν από τον Αλέξη Τσίπρα….”το Πάσχα θα έχουμε την ανάσταση της ελληνικής οικονομίας”!
Έτσι λοιπόν πριν από την θρησκευτική Μεγάλη Εβδομάδα, η κυβέρνηση, η αντιπολίτευση, η Βουλή, η κοινωνία και η χώρα μας συνολικά θα βιώσουν ένα….fast track Γολγοθά αφού μέσα σε 3-4 εβδομάδες πρέπει να έχουν βρεθεί λύσεις και να έχουν ψηφιστεί οι εκκρεμότητες του τρίτου μνημονίου, για θέματα αγκάθια, όπως τα κόκκινα δάνεια, το Ειδικό Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων, το ασφαλιστικό, το φορολογικό, τα μέτρα για την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% το 2018 αλλά και η προώθηση δομικών μεταρρυθμίσεων.
Η εκδοχή τελικά της εφ΄όλης της ύλης διαπραγμάτευσης και αξιολόγησης μπορεί να απαιτεί σκληρές πολιτικές αποφάσεις ωστόσο σύμφωνα με κυβερνητικούς παράγοντες συγκεντρώνει σημαντικά πλεονεκτήματα για την “επόμενη μέρα”, καθώς θα απελευθερώσει ρευστότητα από πωλήσεις κόκκινων δανείων, καταβολή δόσεων και αποπληρωμή χρεών σε ιδιώτες, ενώ θα δημιουργήσει και κλίμα επιστροφής των καταθέσεων στις τράπεζες.
Πολλά θα κριθούν βέβαια και από τη σχέση μεταξύ των “Θεσμών” που παραμένει ηλεκτρισμένη εξαιτίας της σκληρής στάσης του ΔΝΤ, το οποίο έχοντας αναγνωρίσει τα λάθη του μνημονιακού παρελθόντος ανησυχεί μήπως δεν πάρει πίσω τα λεφτά του και γι΄αυτό κινείται μεταξύ παραμονής στο πρόγραμμα με υιοθέτηση των σκληρών μέτρων που προτείνει αλλά και με “κούρεμα” του ελληνικού χρέους για να γίνει βιώσιμο ή αποχώρησης και αποπληρωμής του από τους ευρωπαϊκούς “θεσμούς”.
Έτσι εξηγείται και η διφορούμενη στάση της ελληνικής κυβέρνησης που προκαλεί το Ταμείο να αποφασίσει τι θα κάνει, ευελπιστώντας να μείνει λόγω της στάσης που έχει για το χρέος, δεσμευόμενη ωστόσο τελικά και για γερές περικοπές των υψηλών συντάξεων και για μέτρα προκειμένου να κλείσει το δημοσιονομικό κενό ζήτημα που διχάζει τους δανειστές όσον αφορά το ύψος του, από τη στιγμή που το μεν ΔΝΤ ζητεί μέτρα στο 4% του ΑΕΠ ενώ η Επιτροπή τα περιορίζει στο 1% περίπου!.
Αν τα βρουν στο ύψος των μέτρων που πρέπει να λάβει άμεσα η Ελλάδα τότε υπάρχει η πιθανότητα το ΔΝΤ να παραμείνει στο πρόγραμμα και να προχωρήσει η πλήρης αξιολόγηση και ως διευκόλυνση λόγω του προσφυγικού συζητείται η αναβολή των αποφάσεων για ένα τμήμα του δημοσιονομικού κενού ως το 2018, χωρίς όμως “εκπτώσεις” στο πεδίο των μεταρρυθμίσεων.