«Το μήνυμα της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα», λέει ο Νίκος Φίλης, «είναι ηχηρό και πρέπει να ακουστεί και να γίνει σεβαστό από όλες τις πολιτικές δυνάμεις και ειδικά από αυτές που άσκησαν εξουσία, συμπεριλαμβανομένου και του ΣΥΡΙΖΑ, που είτε συναίνεσαν και συμβιβάστηκαν με τον προκλητικό αυτόν αναχρονισμό είτε δεν τόλμησαν να τον καταργήσουν».
Αφορμή για τις βολές που εξαπολύει ο κ. Φίλης (και) στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν η απόφαση της Αρχής που έκρινε αντισυνταγματική, μη νόμιμη και αντίθετη στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) την αναγραφή του θρησκεύματος και της ιθαγένειας στα στοιχεία που τηρούνται στο σχολείο, στους τίτλους και πιστοποιητικά σπουδών της δευτεροβάθµιας εκπαίδευσης και στο πληροφοριακό σύστηµα «myschool».
«Με την απόφασή της, η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα έβαλε τέλος σε έναν αναχρονισμό, που παραδόξως επιβιώνει πολλά χρόνια μετά την επίλυση του ίδιου θέματος με τις αστυνομικές ταυτότητες, παρότι η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με την καταδίκη της από τα αρμόδια ευρωπαϊκά όργανα», αναφέρει στην δήλωσή του ο κ. Φίλης.
«Η απόφαση της Αρχής είναι ξεκάθαρη. Αναγνωρίζεται με αυτήν η προτεραιότητα του κράτους δικαίου έναντι θρησκόληπτων και σκοταδιστικών αντιλήψεων, που δυστυχώς επανέρχονται απειλητικά με τον μανδύα της «ταυτότητας», και μάλιστα όχι μόνο στη χώρα μας. Απορρίπτεται και η δήθεν «συμβιβαστική λύση» της προαιρετικής δήλωσης των γονέων για το θρησκευτικό και εθνικό φρόνημα των παιδιών τους, που θα διατηρούσε στην πράξη τις αντισυνταγματικές ρυθμίσεις και θα δημιουργούσε διαιρέσεις και νέες διακρίσεις. Και καλείται με αυτήν το υπουργείο Παιδείας να καταργήσει άμεσα ένα καθεστώς, που η διατήρησή του θα είχε ως συνέπεια, τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα των μαθητών να περιλαμβάνονται στους τίτλους σπουδών (που φυσικά χρησιμοποιούνται στο διηνεκές κατά την αναζήτηση εργασίας), αλλά και να συγκροτούν μόνιμο αρχείο στο myschool καθώς και στους φακέλους μαθητών που τηρούνται στα σχολεία», συνεχίζει ο κ. Φίλης, που καταλήγει λέγοντας: «Η Αρχή, θέτει, με την απόφασή της, σε σύγχρονη βάση την ανάγκη να επιλυθούν οι εκκρεμότητες για ένα σχολείο δημοκρατικό και κοσμικό, μακριά από (παρ)εκκλησιαστικές επιδράσεις, με σεβασμό στη συνείδηση των πολιτών και -βέβαια- στις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους, που ασφαλώς δεν επιβάλλονται, η δε άσκηση των καθηκόντων που απορρέουν από αυτές δεν μπορεί να συνιστά αιτία διάκρισης ή και τιμωρίας. Η νέα ηγεσία του υπουργείου Παιδείας υποχρεούται να συμμορφωθεί με την απόφαση και να μη λειτουργήσει υπό τον πειρασμό του «κράτους των ιεροδιδασκάλων», όπως είχε δηλώσει, κατά παράδοξο τρόπο, η σημερινή Υπουργός Παιδείας, επιχειρώντας να αναγνωρίσει (σε ποιους άραγε;) ρόλο στην εκπαίδευση».
