- Τα έξι σημεία που θα κρίνουν την τελική συμφωνία Ελλάδας – δανειστών - Τυχόν νέα μέτρα θα τινάξουν τα πάντα στον αέρα λέει η κυβέρνηση - Ο ρόλος του Σόιμπλε και το plan b για να αντιμετωπιστεί η αντίδρασή του - Κλειδί και η δέσμευση των δανειστών για τη βιωσιμότητα του χρέους - Πως θα αντιδράσουν οι... διαμαρτυρόμενοι του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι ΑΝΕΛ
Εξι άγνωστοι προς το παρόν Χ θα καθορίσουν όχι μόνο τον τελικό χαρακτήρα της συμφωνίας με τους πιστωτές, αλλά και τις πολιτικές εξελίξεις μετά τη συμφωνία.
Η πρώτη είναι τυχόν απαίτηση των δανειστών για πρόσθετα μέτρα από εκείνα που περιλαμβάνονται στην ελληνική πρόταση.
Ενα τέτοιο ενδεχόμενο θα μπορούσε,λένε κυβερνητικά στελέχη, να τινάξει στον αέρα ακόμα και την ίδια τη συμφωνία και μόνο ως προβοκάτσια από το περιβάλλον Σόιμπλε θα μπορούσε να ερμηνευθεί από την ελληνική κυβέρνηση.
Οι πιθανότητες να εκδηλωθεί τέτοια απαίτηση και μάλιστα με σημαντικό αντίκτυπο, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις κυβερνητικών αξιωματούχων, είναι από ελάχιστες ως μηδενικές.
Οι ίδιοι προσθέτουν πως αν στα τεχνικά κλιμάκια εκδηλωθεί κάποια τέτοια πρόθεση, τότε θα επιχειρηθεί παρέμβαση από πιο ψηλά, γιατί η ελληνική κοινωνία δεν αντέχει πιο βαριά μέτρα και η κυβέρνηση θα δυσκολευτεί πολύ περισσότερο να τα περάσει από τη Βουλή.
Ο δεύτερος άγνωστος και ενδεχομένως ο πιο σημαντικός είναι η διατύπωση και η δέσμευση που θα υπάρξει για τη ρύθμιση του χρέους. Οι πληροφορίες αναφέρουν πως ο Σόιμπλε επέβαλε τελικά τη δική του προσέγγιση. Οτι δηλαδή οι Ελληνες είναι αφερέγγυοι και δεν πρέπει να γίνει τίποτα το απτό και χειροπιαστό πριν υλοποιηθούν οι απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις. Αυτό το πνεύμα κυριάρχησε, πράγμα που αποκαλύπτεται από την απαίτηση να περάσει πρώτα η συμφωνία από την ελληνική Βουλή και στη συνέχεια από τα κοινοβούλια των άλλων χωρών.
Η προσοχή και όλη η διαπραγματευτική τακτική επικεντρώνεται από την Ελλάδα στην έκφραση μιας πιο δεσμευτικής από εκείνη του 2012 πρότασης ώστε να εμφανιστεί ως κέρδος στο εσωκομματικό και εσωτερικό ακροατήριο.
Η τελική μορφή της δέσμευσης αυτής θα θα γίνει στην τακτική σύνοδο κορυφής την Πέμπτη και την Παρασκευή.
Στην κυβέρνηση ελπίζουν στο γαλλικό παράγοντα για μία πιο καθαρή και ισχυρή δέσμευση για τη ρύθμιση του χρέους. Ομως, τον τελευταίο λόγο θα έχει η Ανγκελα Μέρκελ και θα εξαρτηθεί από το συμβιβασμό που θα κάνει με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Το αναπτυξιακό πακέτο και προπαντός πόσο εμπροσθοβαρές θα είναι αποτελεί τον τρίτο, αλλά ίσως και τον πιο σημαντικό παράγοντα για την τελική μορφή της συμφωνίας και προπαντός για την άρση ορισμένων από τις συνέπειες της φοροκαταιγίδας και των άλλων μέτρων των 8 δισ. ευρώ και την ενίσχυση της αναπτυξιακής διαδικασίας στη χώρα.
Ο Γιούνκερ υποσχέθηκε 35 δισεκατομμύρια ευρώ ως το 2020. Είναι πολύ σημαντικό ποσό, αφού μπορεί να διπλασιαστεί με το ΕΣΠΑ {ή μήπως συμπεριλαμβάνεται και το ΕΣΠΑ;} και τα δάνεια της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και είναι ικανό να βάλει την Ελλάδα σε ισχυρή αναπτυξιακή τροχιά αν αξιοποιηθεί καταλλήλως.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφερθεί πως ο πρωθυπουργός κάνει λόγο για εμπροσθοβαρές πακέτο, δηλαδή τα περισσότερα χρήματα να έρθουν στην αρχή, ενώ ο Γιούνκερ δεν ανέφερε τίποτα. Ακριβώς ο χρόνος εκταμίευσης αποτελεί το αντικείμενο των διαπραγματεύσεων με την Κομισιόν.
Το τρίτο μνημόνιο ή αν θέλετε το τρίτο χρηματοδοτικό πρόγραμμα αποτελεί επίσης μία πολύ ισχυρή παράμετρο που θα καθορίσει το χαρακτήρα της συμφωνίας. Η κυβέρνηση δεν επιθυμεί τρίτο πρόγραμμα, αλλά θέλει να ρυθμιστεί το θέμα των ομολόγων που κατέχει η ΕΚΤ και των δανείων του ΔΝΤ μέσω της εξόφλησης και της ανάληψης του βάρους από τον ESM. Η Ανγκελα Μέρκελ αναφέρθηκε σε αυτό το θέμα στις δηλώσεις της, αλλά δεν πήρε οριστική θέση.
Είναι γνωστό πως πάρα πολλοί έχουν εκφραστεί για την αναγκαιότητα ενός νέου πακέτου το οποίο υπολογίζουν από 30 ως 50 δισεκατομμύρια ευρώ. Ομως, αυτό συνεπάγεται νέο μνημόνιο και συνεπώς δεσμεύσεις από την Ελλάδα, πράγμα που διόλου επιθυμεί η κυβέρνηση, αφού θα είναι αιχμάλωτη των δανειστών και για τα επόμενα χρόνια.
Στην κυβέρνηση εκτιμούν ότι με τη ρύθμιση του χρέους ώστε να καταστεί βιώσιμο και την ανάληψη των ομολόγων της ΕΚΤ και των δανείων του ΔΝΤ από τον ESM, θα μπορέσει η χώρα να βγει στις αγορές το 2016.
Τέλος, η κατάργηση της έκπτωσης του ΦΠΑ στα νησιά και η ισχύς της δέσμευσης του Πάνου Καμμένου θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό τις πολιτικές εξελίξεις μετά τη συμφωνία. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι το διαπραγματεύεται. Ομως, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι αυτό γίνεται για την τιμή των όπλων και το αντεπιχείρημα θα είναι η εισοδηματική ενίσχυση των πλέον αδύναμων οικονομικά κατοίκων των μικρών νησιών.
Δεν ξέρουμε πόσο αυτή φόρμουλα θα ικανοποιήσει και θα πείσει τους ΑΝΕΛ. Μένει να το δούμε.