Γενναία: αυτή είναι η λέξη που περιγράφει τη Φώφη Γεννηματά όπου κι αν στρέψει κανείς το βλέμμα του. Η γυναίκα που κατάφερε να τιθασεύσει το επώνυμο βαρύ σαν ιστορία, που σαν στρατιώτης ακολούθησε τις θεραπείες όπως λένε οι γιατροί της, που κατάφερε αυτό που δεν κατάφερε πολλοί άλλοι: να ενώσει τους πάντες.
Πάλεψε 13 χρόνια με τον καρκίνο, όμως μέσα σε 14 μέρες έχασε τη μεγάλη της μάχη. Ήταν η πρώτη φορά που η Φώφη Γεννηματά «έκανε πίσω». Η απόφασή της να αποχωρήσει από την κούρσα για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ επιβεβαίωσε το φόβο που όλοι ένιωσαν όταν έγινε γνωστό πως είχε μπει στον Ευαγγελισμό: τα πράγματα ήταν εξαιρετικά δύσκολα.
Το ήξερε και η ίδια η Φώφη Γεννηματά. Αλλά ήταν, όπως πάντα, αποφασισμένη να παλέψει. Ήξερε πως ίσως να ήταν η τελευταία μάχη. Μα θα την έδινε και την έδωσε. Πέρασαν 14 μέρες από εκείνο το βράδυ Δευτέρας (11 Οκτωβρίου) όταν αναγκάστηκε να μην παραστεί σε συγκέντρωση υποστηρικτών της εξαιτίας των τρομερών πόνων.
Το επόμενο απόγευμα ήρθε το ιατρικό ανακοινωθέν και αμέσως μετά η ανακοίνωση της ίδιας πως αποσύρει την υποψηφιότητά της. Η μάχη της τελείωσε στις 12:04 το μεσημέρι της 25ηςΟκτωβρίου. Το μεσημέρι που έφυγε από τη ζωή η Φώφη Γεννηματά.
Ήταν από τους πολιτικούς που κατάφεραν να την αποκαλεί ο κόσμος με το μικρό της όνομα για όλους τους καλούς λόγους. Δεν ήταν η κόρη του Γεννηματά. Ήταν η Φώφη. Άνθρωποι που τη γνώρισαν στο πανεπιστήμιο έχουν να λένε ότι από συστολή δεν έλεγε το επώνυμό της. Για να μην «πατήσει» πάνω σ’ αυτό.
Το έκανε και στην πολιτική της καριέρα. Δεν έμεινε στο «βαρύ» σαν ιστορία επώνυμο. Δεν είναι λίγο να είσαι η κόρη του ανθρώπου που εμπνεύστηκε το ΕΣΥ, ενός οραματιστή πολιτικού. Αλλά εκείνη δεν ήταν η Γεννηματά. Προτίμησε να είναι η Φώφη. Και όταν χρειάστηκε ήταν η Γεννηματά που εκείνη είχε όμως «χτίσει» με την πορεία και τη δουλειά της.
Η Φώφη Γεννηματά δεν ήταν απλά η πρώτη γυναίκα αρχηγός κόμματος στην Ελλάδα. Δεν ήταν μόνο η πρώτη γυναίκα που «έσπασε» το άβατο του υπουργείου Άμυνας. Η Φώφη Γεννηματά ήταν στην πραγματικότητα όλα όσα είδαμε χθες να γίνονται μπροστά στα μάτια μας.
Τον πολιτικό και επιχειρηματικό κόσμο να στέκονται δίπλα δίπλα και να θρηνούν το χαμό μιας σπουδαίας γυναίκας, που είχε τόσα πολλά ακόμα να δώσει. Η Φώφη Γεννηματά ήταν η σφιχτή αγκαλιά του Γιώργου Παπανδρέου με τον Κώστα Σκανδαλίδη δίπλα από το έδρανό της, στη Βουλή, να πενθούν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου. Ήταν η συντετριμμένη Σία Αναγνωστοπούλου που αγκάλιασε με τρυφερότητα τον Κώστα Σκανδαλίδη για να απαλύνει τον πόνο του. Ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου που δεν μπορούσε να μιλήσει από τη θλίψη. Ήταν οι γείτονές της που με δάκρυα στα μάτια έλεγαν πόσο ζεστός και ανοιχτός άνθρωπος ήταν. Ήταν “μια κοπέλα ζεστή, φιλική, με χιούμορ. Μια κοπέλα γεμάτη ζωή“, όπως την περιέγραψε ο Θανάσης Χειμωνάς.
Η Φώφη Γεννηματά ήταν η λέξη γενναία, αυτή που συνοδεύει την εικόνα της σήμερα σε όλα τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων που πενθούν για το χαμό της.
Δεν συνηθίζεται (στην Ελλάδα) ακόμη κι ο θάνατος κάποιου να ενώνει τους πάντες. Η Φώφη Γεννηματά το κατάφερε και αυτό. Όλοι μιλούν για τη γυναίκα που όταν είχε κάτι να σου πει, το έλεγε μπροστά σου, για την πολιτικό που δεν δίστασε να πάρει δύσκολες αποφάσεις, να βάλει το εθνικό συμφέρον πάνω από το πολιτικό και το προσωπικό, για τη Φώφη που είχε πάντα ένα χαμόγελο για όλους, μια «καλημέρα» για τους γείτονες, ένα σπίτι και μια αγκαλιά ανοιχτά για όλους.
Αυτή τη Φώφη θα αποχαιρετίσει το μεσημέρι της Τετάρτης όλη η Ελλάδα. Η 27η Οκτωβρίου, η μέρα της κηδείας της, είναι μέρα εθνικού πένθους. Γι’ αυτό δεν θα γίνει και η μαθητική παρέλαση στη Θεσσαλονίκη. Από τις 10:00 η σορός της θα εκτεθεί σε λαϊκό προσκύνημα. Στις 14:00 όλοι θα είναι στη Μητρόπολη για να σταθούν δίπλα στον σύζυγό της, Ανδρέα Τσούνη, τα παιδιά της Αιμιλία, Γιώργο, Κατερίνα, την αδερφή της Μαίρη.
Φώφη Γεννηματά: Η γυναίκα που δεν «λιποτάκτησε»
Έφυγε από τη ζωή λίγες εβδομάδες πριν από τα γενέθλιά της (17 Νοεμβρίου 1964 είδε πρώτη φορά το φως), ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας κατά του καρκίνου του μαστού (εκεί όπου της εμφανίστηκε ο καρκίνος πρώτη φορά το 2008) και στην ίδια δεκαετία και από την ίδια ασθένεια που «έφυγαν» (με διαφορά επτά μηνών) οι γονείς της, η Κάκια και ο Γιώργος Γεννηματάς.
Ακόμη και μ’ αυτό το βαρύ ιστορικό, η Φώφη Γεννηματά δεν «λύγισε» ποτέ. Δεν το έβαλε ποτέ κάτω. Το λένε και οι γιατροί της συγκινημένοι.
Οι γιατροί που τη φρόντιζαν όλα αυτά τα χρόνια, μιλούν για εκείνη με λόγια σπαρακτικά. Αναφέρουν, όπως λένε Τα Νέα, πως δεν λιποτάκτησε ούτε μια στιγμή. Παρά το γεγονός πως πάλευε με τον καρκίνο του μαστού από το 2008 και παρουσίασε υποτροπή, οι γιατροί της περιγράφουν τον «αξιοθαύμαστο τρόπο που πάλεψε με τη νόσο, κρατώντας όχι μόνον μια αξιοπρεπή στάση, αλλά συνδυάζοντας παράλληλα κι έναν ηγετικό ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου».
Όπως λένε οι γιατροί, η Φώφη Γεννηματά ακολούθησε τις θεραπείες σαν «στρατιώτης», χωρίς να παραμελεί, παρά τη δύσκολη καθημερινότητά της, τον εαυτό της, με αποτέλεσμα να χαρεί πολλά ποιοτικά χρόνια ζωής, δίνοντας παράλληλα δυναμικό παρών στις κρίσιμες πολιτικές εξελίξεις.
