Εχουν πλάκα ορισμένοι πολιτικοί του παλιού πολιτικού συστήματος. Ζουν στον πύργο τους κλεισμένοι και νομίζουν ότι έχουν επιρροή, όνομα, κύρος και μπορούν να παρεμβαίνουν στην πολιτική, να στηρίζουν κόμματα και πρόσωπα, να κάνουν υποδείξεις.
Για παράδειγμα πολιτικός που στην αρχή της κρίσης είχε καίριο υπουργείο και είναι από τους υπεύθυνους της ακινησίας και της απουσίας οποιασδήποτε αλλαγής (για να μην πούμε μεταρρύθμισης) στο Δημόσιο, δηλώνει ότι στηρίζει τον Παπανδρέου αλλά ο ίδιος δεν θα είναι υποψήφιος στις εκλογές.
Αν αναρωτιέστε γιατί δεν εκτίθεται η απάντηση είναι γιατί δεν πρόκειται να εκλεγεί, αφού το εκλογικό σώμα θα τον «μαυρίσει».
Και καλά θα κάνει. Επιτέλους οι πολίτες θα πρέπει να απαλλαγούμε από τα στερεότυπα του παρελθόντος και να ψηφίσουμε με βάση το συμφέρον της πατρίδας, αλλά και την αξιοσύνη των υποψηφίων. Μα, πάνω απ΄ όλα έχουμε υποχρέωση, θα έλεγα δημοκρατική υποχρέωση, να τιμωρήσουμε πολιτικά εκείνους που είναι υπεύθυνοι για την κατάντια της πατρίδας.
Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να τιμωρήθηκε, αλλά πολλά πρόσωπα του ίδιου, αλλά και άλλων πολιτικών χώρων που είτε ως υπουργοί, είτε ως αντιπολιτευόμενοι εμπόδισαν ή ακύρωσαν μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η οικονομία, η κοινωνία και το Δημόσιο θα πρέπει να τιμωρηθούν.
Γιατί ευθύνες δεν έχουν μόνο εκείνοι που κυβέρνησαν και δεν προώθησαν τις μεταρρυθμίσεις και τον εκσυγχρονισμό του Δημοσίου για να προστατεύσουν τους κομματικούς στρατούς και τα εκλογικά τους πελατάκια, ευθύνες εξίσου μεγάλες έχουν και εκείνοι που πολέμησαν λυσσαλέα οποιαδήποτε αλλαγή, ειδικά στο δημόσιο τομέα και κατάφεραν να ακυρώσουν μεταρρυθμίσεις.
Γιατί θα το πούμε άλλη μία φορά. Το Δημόσιο ήταν άρρωστο, αυτό ευθυνόταν για την παρακμή της χώρας, όμως ο ιδιωτικός τομέας τιμωρήθηκε. Το γιατί το είπαμε, αλλά θα το ξαναπούμε.
Το παλιό πολιτικό σύστημα που κυβέρνησε τη χώρα (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) για λόγους πελατειακούς δεν ήθελαν να προωθήσουν καμία αλλαγή. Δεν επιθυμούσαν να πειράξουν τα παιδιά τους, ούτε να χάσουν τον έλεγχο πάνω στο Δημόσιο γιατί αυτό τους πρόσφερε τεράστια πλεονεκτήματα και σε ορισμένους όχι μόνο οφέλη, αλλά και παράνομο πλούτο.
Οι αντιπολιτευόμενοι για λόγους ιδεολογικούς, κρατικιστές γαρ, (ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ) δεν επιθυμούσαν καμία αλλαγή στο κράτος, αφού μέσω αυτού θα ασκούσαν την οποιαδήποτε οικονομική πολιτική αν και όταν έπαιρναν την εξουσία.
Να θυμηθούμε τους 100.000 διορισμούς του ΣΥΡΙΖΑ στο Δημόσιο το 2009 για να μειωθεί η ανεργία; Να θυμηθούμε την κάθετη αντίθεση σε οποιαδήποτε ιδιωτικοποίηση ακόμα και επιχειρήσεων που ήταν αποθήκες εργαζομένων χωρίς να παράγουν κανένα ουσιαστικό έργο και φόρτωναν με τεράστια ελλείμματα τον προϋπολογισμό και κατ’ επέκταση τους φορολογούμενους;
Τώρα το ίδιο σχεδόν πολιτικό σύστημα μας υπόσχεται να κυβερνήσει αλλιώς. Ότι κι΄ αν επιλέξουμε ας μην παρασυρόμαστε τουλάχιστον από τις χάντρες και τα καθρεφτάκια της δημοσιότητας. Γιατί οι πολύ γνωστοί που βγαίνουν στα κανάλια δεν είναι και οι πιο ικανοί. Είναι σίγουρα οι πλέον διασυνδεμένοι.
Η επιλογή μας λοιπόν δεν πρέπει να είναι μόνο με κριτήριο ιδεολογικό και πολιτικό, αλλά …αριστοκρατικό και ασφαλιστικό (δεν έχουν κολλήσει ούτε ένα ένσημο στη ζωή τους), επιλέγοντας δηλαδή τους άριστους αντί των πασίγνωστων που μπορεί να εμφανίζονται ως βαριά ονόματα, αλλά ενδεχομένως να είναι και ανάλαφροι φελλοί…