FT – Τσίπρας: Από “Λένιν του Αιγαίου”, “ντάρλινγκ” της ΕΕ και των ΗΠΑ!

Ο αρθρογράφος των Financial Times, Τόνι Μπάρμπερ, αφού υπογραμμίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί “φυσική αντικατάσταση του ΠΑΣΟΚ” και πως ο Έλληνας πρωθυπουργός είναι έτοιμος να αντισταθεί ακόμη και στη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν, συμβουλεύει τη Βρετανία να πάρει μαθήματα από την Ελλάδα για το Brexit.

“Το περήφανο έθνος μας δεν πρέπει πλέον να υποταχθεί στις δικτατορίες των Βρυξελλών και των συνεπειών του. Αυτές οι καταγγελίες των Brexiters στη Βρετανία θυμίζουν την αγανάκτηση ορισμένων Ελλήνων για τη θεραπεία του έθνους τους κατά τη διάρκεια των κρίσεων του δημόσιου χρέους και του χρηματοπιστωτικού τομέα της ευρωζώνης”, προσθέτει ο Μπάρμπερ.

“Η βρετανική κυβέρνηση και οι άνθρωποι που εξακολουθούν να αδυνατούν να διευθετήσουν τον ορισμό του Brexit, μπορούν να μάθουν από τον μακρύ, οδυνηρό αγώνα της Ελλάδας. Ορισμένα μαθήματα προσφέρουν λόγους ελπίδας. Αποδεικνύεται ότι ένα δημοκρατικό πολιτικό σύστημα και μία κοινωνία μπορεί να αναδυθεί, τραυματισμένη, αλλά βασικά άθικτη”, συνεχίζει το άρθρο.

Financial Times: Αναδρομή στην ελληνική κρίση

“Η αγωνία της Ελλάδας άρχισε τους τελευταίους μήνες του 2009, όταν η νέα κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, κεντροαριστερού πρωθυπουργού, αποκάλυψε την τρομερή αλήθεια σχετικά με τα δημοσιονομικά στοιχεία του έθνους. Το 2010 ξεκίνησε ένας 8χρονος αγώνας επείγουσας οικονομικής διάσωσης, υπό την ηγεσία της ΕΕ και του ΔΝΤ, και η μετατροπή της Ελλάδας σε de facto προτεκτοράτο των πιστωτών της. Η περίοδος διάσωσης έληξε τον Αύγουστο του 2018, αλλά εφαρμόζεται ένα καθεστώς επιτήρησης που απαιτεί αυστηρή τήρηση της δημοσιονομικής πειθαρχίας, οικονομική μεταρρύθμιση και διοικητική αναθεώρηση έναντι της υποστήριξης των πιστωτών”.

“Κατά τη διάρκεια των ετών διάσωσης, η ελληνική οικονομία και το πολιτικό σύστημα αντιμετώπισαν τεράστια πίεση. Η χώρα έχασε το 25% του ΑΕΠ της. Η ανεργία αυξήθηκε. Οι ψηφοφόροι εγκατέλειψαν το ΠΑΣΟΚ, κόμμα του κ. Παπανδρέου… τότε άρχισε να αναδεύεται ένα υπερεθνικιστικό κόμμα γνωστό ως Χρυσή Αυγή”.

Ελλάδα: Στον αστερισμό του Δημοκρατικού τόξου

“Αν και η Ελλάδα εξακολουθεί να αντιμετωπίζει τεράστιες οικονομικές προκλήσεις… η χώρα έχει εισέλθει σε μεταμνημονιακή εποχή…. Ο εξτρεμισμός δεν επικράτησε στην Ελλάδα. Παρά το γεγονός ότι βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της κρίσης των προσφύγων και των μεταναστών στην Ευρώπη το 2015 – 2016, η Ελλάδα δεν δημιούργησε ένα σημαντικό αντι – μεταναστευτικό, αντι – μουσουλμανικό κόμμα, σε αντίθεση με κάποια άλλα κράτη της ΕΕ. Η Χρυσή Αυγή δεν τα πήγε ποτέ ιδιαίτερα καλά”, επισημαίνει ο Τόνι Μπάρμπερ και προσθέτει:

“Ο ΣΥΡΙΖΑ… δεν είναι πλέον ένα αντι – συστημικό κόμμα, αλλά απλά η φυσική αντικατάσταση του ΠΑΣΟΚ”.

Νέα εποχή – νέος Τσίπρας…

“Ο Στάθης Καλύβας, καθηγητής στο All Souls College Oxford, ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα σε μια φάση μετα – λαϊκίστικης πολιτικής.

Με αυτή την έννοια, είναι μπροστά στον ευρωπαϊκό κύκλο. Ενώ άλλες χώρες αντιμετωπίζουν τις παραλλαγές του λαϊκισμού, η Ελλάδα έχει ήδη επανέλθει σε ένα κλασικό διμερές σύστημα, στο οποίο η δύναμη εναλλάσσεται μεταξύ της μετριοπαθούς αριστεράς και της δεξιάς. Στις εκλογές του 2019, το κόμμα της αντιπολιτευόμενης Δεξιάς, Νέα Δημοκρατία, είναι το φαβορί για να κερδίσει”.

“Σκεφτείτε, επίσης, τη σταδιοδρομία του Αλέξη Τσίπρα, πρωθυπουργού και ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ. Στις πρωτεύουσες της Ε.Ε ήταν ένας “Λένιν του Αιγαίου”.

Τώρα είναι ο εκλεκτός του ευρωπαϊκού κατεστημένου αλλά όχι μόνο γιατί κατάπιε το φάρμακο διάσωσης και βοήθησε στην παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Αποσπά χειροκροτήματα στις πρωτεύουσες της ΕΕ και στην Ουάσινγκτον για την πρωτοβουλία της χώρας του να προσπαθήσει να λύσει τη διαφωνία του ονόματος της Ελλάδας με την ΠΓΔΜ.

Πρόκειται για μια από τις πιο δύσκολες, δυνητικά επικίνδυνες διαμάχες στα Βαλκάνια. Ο κ. Τσίπρας δεν είναι μόνο αυτός, αλλά έχει δείξει ότι είναι διατεθειμένος να αντισταθεί στη Ρωσία, χώρα που παραδοσιακά είναι κοντά στην Ελλάδα”.

“Συμπερασματικά, η Ελλάδα βρίσκει το δρόμο της πίσω στην εσωτερική σταθερότητα και ένα ασφαλές μέρος στην ευρωπαϊκή τάξη. Το βρετανικό πλοίο, αντίθετα, απομακρύνεται από την ΕΕ, παρ’ όλο που ούτε το αμφισβητούμενο πλήρωμά του ούτε οι παγιδευμένοι επιβάτες του, ξέρουν πού πηγαίνει”, καταλήγει το άρθρο του Μπέρμπερ στους Financial Times.