Γιατί η Φώφη Γεννηματά επέλεξε να συγκρουστεί μετωπικά με τον Ευάγγελο Βενιζέλο - Τα μετεκλογικά σενάρια που οδήγησαν στο διαζύγιο.
Σε τεντωμένο σκοινί ακροβατεί το Κίνημα Αλλαγής μετά την αιφνίδια ρήξη της Φώφης Γεννηματά με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, που οδήγησε στην βροντώδη απομάκρυνσή του από το ΚΙΝΑΛ. Το χάσμα των δύο πλευρών μοιάζει αγεφύρωτο. Τα ερωτήματα πολλά: Γιατί τώρα; Ποιά είναι η πραγματική αιτία της ρήξης; Ποιές θα είναι οι συνέπειες στο κόμμα; Και κυρίως πως θα αντιδράσει το εκλογικό σώμα;
Όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα στο ΚΙΝΑΛ, αιφνιδιάστηκαν από τον χρόνο της σύγκρουσης. Και μόνο. Διότι το γεγονός ότι οι σχέσεις Βενιζέλου – Γεννηματά δεν ήταν θερμές ήταν ηλίου φαεινότερο.
Μία κόντρα με… ουρά
Η πλευρά Γεννηματά “χρέωνε” στον πρώην Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ότι ακολουθούσε “προσωπική στρατηγική”, επιλέγοντας για τον εαυτό του έναν -όπως το αποκαλεί ο ίδιος- ευρύτερο ρόλο κι όχι απαραιτήτως “παραταξιακό” με την στενή έννοια του όρου. Φέρνουν ως παράδειγμα την μικρή έως ανεπαίσθητη παρουσία του τόσο στον προεκλογικό αγώνα για τις ευρωεκλογές, όσο και στις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση.
Η πλευρά Βενιζέλου από την άλλη έδειχνε να “ασφυκτιά” στον διμέτωπο προεκλογικό αγώνα του ΚΙΝΑΛ, τόσο κατά του ΣΥΡΙΖΑ όσο και κατά της ΝΔ. Άλλωστε ο ίδιος είναι ο “εμπνευστής” της τακτικής της “στρατηγικής ήττας” του ΣΥΡΙΖΑ, καθιστώντας τον σχεδόν αποκλειστικό “αντίπαλο”.
Γιατί όμως η Φώφη Γεννηματά επέλεξε αυτή την χρονική στιγμή, παραμονή των επαναληπτικών εκλογών στην τοπική αυτοδιοίκηση και κάτι παραπάνω από ένα μήνα πριν τις εθνικές εκλογές;
Η “επίσημη” απάντηση του ΚΙΝΑΛ πως “η άμεση δημόσια αρνητική αντίδραση του Ευάγγελου Βενιζέλου δεν άφησε κανένα χρονικό περιθώριο” δεν μοιάζει πειστική. Άλλωστε η κυρία Γεννηματά ήταν που επέλεξε το timing να ανακοινώσει στον πρώην Πρόεδρο πως δεν θα είναι επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Η δε άποψη ότι δεν γνώριζαν πώς θα αντιδρούσε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, είναι επιεικώς μυωπική. Σαφώς και γνώριζαν ή τουλάχιστον μπορούσαν να κάνουν ασφαλέστατη πρόβλεψη.
Τα σενάρια της “επόμενης μέρας”
Οι λόγοι -σύμφωνα με γνώστες των όσων συμβαίνουν στην Χαριλάου Τρικούπη- πρέπει να αναζητηθούν στην προεκλογική περίοδο που ξεκινά και αναμένεται άγρια, αλλά κυρίως στην “επόμενη μέρα” των βουλευτικών εκλογών, δηλαδή τα μετεκλογικά σενάρια.
Η Φώφη Γεννηματά και ηγεσία του ΚΙΝΑΛ εκτιμά πως το κύριο ερώτημα που θα τίθεται προεκλογικά στα στελέχη του είναι αν θα συγκυβερνούσε ή όχι με τον μάλλον αδιαμφισβήτητο νικητή των εθνικών εκλογών Κυριάκο Μητσοτάκη, στην περίπτωση που αυτός δεν κέρδιζε την αυτοδυναμία. Κύρια δικαιολογητική βάση για το ερώτημα, ήταν η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. Οπότε -κατά την Χαριλάου Τρικούπη- μετά την απομάκρυνση Βενιζέλου το σενάριο μοιάζει πιο αδύναμο.
Όμως ο πραγματικός εφιάλτης είναι αυτό καθ’ αυτό το ερώτημα: Αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία, τότε τι; Στα ηγετικά κλιμάκια της Χαριλάου Τρικούπη υπάρχει η εκτίμηση ότι μία πιθανή συγκυβέρνηση με τη Νέα Δημοκρατία θα ήταν καταστροφική για το κόμμα, οδηγώντας το μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Φέρνουν μάλιστα ως παράδειγμα την καθίζηση του γερμανικού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, μετά τον “μεγάλο συνασπισμό” με το κόμμα της Μέρκελ. Έπρεπε λοιπόν πάση θυσία να σταματήσει εν τη γενέσει του το σενάριο. Ο πιό ασφαλής τρόπος για να επιτευχθεί αυτό κρίθηκε πως ήταν η σύγκρουση με τον κ. Βενιζέλο.
Το “στοίχημα” της Φώφης Γεννηματά
Όμως στην Χαριλάου Τρικούπη γνωρίζουν πως ανάλογη πορεία με το αν “συμμαχούσε” το ΚΙΝΑΛ με τη ΝΔ, θα έχει κι αν “συμμαχήσει” με τον ΣΥΡΙΖΑ. Γνωρίζουν την οργή που υπάρχει στις τάξεις των ψηφοφόρων του εναντίον του κυβερνώντος κόμματος. Βλέπουν ταυτόχρονα πως η μεγάλη δεξαμενή των αναποφάσιστων ή αυτών που απείχαν από τις εκλογές προέρχεται από τους πάλαι ποτέ ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, που “αγκάλιασαν” για διάφορους λόγους τον ΣΥΡΙΖΑ το 2014 και το 2015. Γι αυτό και η Φώφη Γεννηματά χθες στις τηλεοπτικές της συνεντεύξεις έκανε λόγο για “ήττα της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ“.
Μετά από αυτές τις κινήσεις, το στοίχημα για την κυρία Γεννηματά είναι να κατορθώσει να “επαναπατρίσει” μια σημαντική μερίδα των ψηφοφόρων που διατηρούν “αντιδεξιά” αντανακλαστικά, αλλά θεωρούν ότι “προδόθηκαν” από τον ΣΥΡΙΖΑ. Στόχος να κατορθώσει το ΚΙΝΑΛ να γράψει το βράδυ της 7ης Ιουλίου διψήφιο ποσοστό. Να γράφει ο χάρτης 10+. Έστω και με ένα εκατοστό της μονάδας. Η “ευχή” και επιδίωξη είναι αντίστοιχα ο ΣΥΡΙΖΑ να βρεθεί κάτω από το 20%. Έστω και με ένα εκατοστό της μονάδας, στο 19,99. Τότε το ΚΙΝΑΛ θα μπορεί να αμφισβητήσει την πρωτοκαθεδρία του ΣΥΡΙΖΑ στον “προοδευτικό” χώρο και να τον διεκδικήσει και πάλι.
Παραμένει άγνωστο αν οι “εισροές” από την δεξαμενή των “αντιδεξιών” θα ισοσκελίσουν ή θα ξεπεράσουν τις όποιες “εκροές” προς τη ΝΔ, εκείνων που επιθυμούν μια σταθερή και αυτοδύναμη κυβέρνηση. Γι αυτό άλλωστε ακούγεται όλο και πιό πολύ ο χαρτοπαικτικός όρος: η Φώφη παίζει τα ρέστα της.