Λίγες μέρες πριν δημοσιεύτηκε σε ορισμένα ενημερωτικά μέσα και κυρίως σε ιστοσελίδες, μια φωτογραφία του συλλόγου ειδικευόμενων γιατρών από ένα θάλαμο εφημερίας μεγάλου δημόσιου νοσοκομείου.
Μια εικόνα πραγματική διεκτραγώδηση των συνθηκών ακραιφνούς λιτότητας που έχει επιβληθεί εκεί που πονά περισσότερο σε καιρό ειρήνης(;) , στην δημόσια υγεία και περίθαλψη .
Είναι μια εικόνα την οποία βιώνουν και αντικρίζουν χιλιάδες άνθρωποι κάθε μέρα ως εργαζόμενοι κι ακόμη χειρότερα ως ασθενείς , οικείοι και επισκέπτες. Και βεβαίως οι παλιότεροι ίσως έχουν προλάβει νοσοκομεία και χειρουργεία εκστρατείας ή τις συνθήκες εξαθλίωσης στα μεταπολεμικά νοσοκομεία της Αθήνας .
Όπως για παράδειγμα αυτές που περιγράφει ο νομπελίστας Γ. Σεφέρης όταν χειρουργήθηκε στον «Ευαγγελισμό» το 1947. «Δεν με ενοχλούν διόλου τα φτωχά υλικά ,οι τρύπιες κουβέρτες τα πιάτα από celluloid ….αλλά οι ελλείψεις που οφείλονται στην τεμπελιά , την αδιαφορία , την κακή διοίκηση . Βελόνες που δεν τρυπούν σωληνάρια σπασμένα …»
Και παρακάτω η αναφορά για την σειρά στην ακτινογραφία , «..όλοι οι άρρωστοι εσωτερικοί και εξωτερικοί ξαπλώνουνται στην ίδια τάβλα, κατάσαρκα στο σανίδι στο ίδιο προσκέφαλο , χωρίς να μεσολαβήσει κανένα απολυμαντικό μέτρο ή να παρεμβληθεί ένα σεντόνι…Και το χειρότερο τρείς μέρες τώρα αγωνίζομαι να βρω ένα τρόπο να πλύνω κάπως το σώμα μου.»
Αυτά πριν από 66 χρόνια όταν ενδεχομένως στον Ευαγγελισμό εργαζόταν ως γιατρός ο πατέρας του πρωθυπουργού Αντ. Σαμαρά. Όμως σήμερα ,οι νεότεροι, όπως αυτοί οι ειδικευόμενοι τριανταπεντάρηδες γιατροί ζουν πραγματικά εμπειρίες γιατρών του κόσμου στην Ελλάδα της ασύμμετρης εξοντωτικής λιτότητας του 21ου αιώνα .
Το κλειδί στην επιβολή λιτότητας που είναι ίσως ντε φάκτο επιβεβλημένη σε μια χρεοκοπημένη χώρα είναι η συμμετρικότητα της , αναλόγως με τους τομείς που επιβάλλεται και τις κοινωνικές κατηγορίες που πλήττει , δηλαδή εξοντώνει .Και εδώ είναι που χρειάζεται η καλή διοίκηση για να διαχειριστεί την λιτότητα . Χρειάζονται στελέχη έμπειρα μεν άφθαρτα δε και όχι κομματικά στελέχη που κάθονταν στις ίδιες καρέκλες στις εποχές της ασύδοτης νοσοκομειακής και φαρμακευτικής κραιπάλης .
Στα νοσοκομεία σήμερα αναβάλλονται εγχειρήσεις γιατί τα αναλώσιμα για την επέμβαση ξεπερνούν το μηνιαίο πλαφόν , ζωές μπαίνουν στη ρουλέτα τη μη διάγνωσης και θεραπείας . Από την άλλη πλευρά ιδιωτικοί πάροχοι ελπίδας περί την αρρώστια ξεφυτρώνουν σαν το γρασίδι του χειμώνα για να στοιχηθούν πίσω από την νέα κατάσταση των ιδιωτικοποιημένων υπηρεσιών υγείας .
Δεν είναι βέβαιο σε πόσα χρόνια θα υπολογιστεί η κάθοδος του μέσου όρου προσδόκιμου ζωής στην Ελλάδα της μεταχρεοκοπίας και της ασύμμετρης λιτότητας . Το πιθανό είναι ότι αυτή η προοπτική της μείωσης του προσδόκιμου ζωής θα προσφέρει ρύθμιση και μακάβριες λύσεις στα αδιέξοδα τω ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών ταμείων.
Κι αν μια πρόταση δυσπιστίας στην κυβέρνηση εχει ουσία και ρεαλισμό είναι επειδή επιτρέπει αν δεν επιλέγει σκανδαλώδη ασυμμετρία στην λιτότητα , στους φόρους και στην γενική κατανομή των βαρών .