Πριν γίνει η οποιαδήποτε αξιολόγηση για τις πρώτες 100 μέρες της νέας κυβέρνησης
σκόπιμο είναι να αναφερθούμε στα σχετικά ευρήματα των δημοσκοπήσεων. Κοινός τόπος είναι ότι οι πολίτες δεν έπαψαν να εμπιστεύονται την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό. Η Νέα Δημοκρατία από την πλευρά της δεν φαίνεται να ανακτά το χαμένο έδαφος παρά την πανηγυρική εκλογή του νέου αρχηγού της.
Τα κόμματα της Αριστεράς εμφανίζονται στάσιμα ή και με μικρή υποχώρηση της επιρροής του (ΣΥΡΙΖΑ). Τα παραπάνω σημαίνουν ότι η κυβέρνηση παίρνει σε γενικές γραμμές κι άλλα χρονικά περιθώρια πέραν των 100 ημερών προκειμένου να ξεδιπλώσει την πολιτική της. Με μια διαφορά: Στο εξής δεν αναμένονται μόνο εκφωνήσεις των πολιτικών αλλά και πρακτικά αποτελέσματα.
Μέχρι τώρα ήταν ελάχιστα κι αυτά καθαρά εισπρακτικού χαρακτήρα. Η αναφορά γίνεται στα τέλη κυκλοφορίας και την νυχτερινή τροπολογία για την γονική παροχή. Στην αντίπερα όχθη έχουμε την έκτακτη εφάπαξ εισφορά στις μεγάλες επιχειρήσεις και την καταβολή του επιδόματος αλληλεγγύης.
‘Οτι άλλο ακούμε και διαβάζουμε σχετικά με την οικονομική πολιτική σχετίζεται απολύτως με τις υποδείξεις, τις προτροπές και τις απαντήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οπου δεν ακούγαμε για την Ευρωπαϊκή Ένωση ακούγαμε για τις «αγορές». Πολλές φορές η φράση ολοκληρωμένη είχε ως εξής «να εξευμενίσουμε τις αγορές»…
Μια εκλεγμένη κυβέρνηση γράφει και ξαναγράφει τον προϋπολογισμό στήνοντας ευήκοον ους στα καλέσματα των «αγορών». Σβήνει και ξαναγράφει το φορολογικό νομοσχέδιο κάνοντας τρία τα τέσσερα χρόνια που είχαμε αρχικά στη διάθεση μας για να ρίξουμε το έλλειμμα κάτω από το 3%.
‘Οσο περνάει ο καιρός τόσο θα εμπεδώνεται η αντίληψη πως η Ευρωπαϊκή Ένωση, το διευθυντήριο των Βρυξελών και οι “αγορές” είτε εκφράζονται μέσω της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είτε μέσω του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου θα χαράζουν την οικονομική πολιτική. Η κυβέρνηση θα διεκπεραιώνει κι αν κάπου δεν φανεί συνεργάσιμη θα πιάνουν δουλειά οι περίφημοι οίκοι αξιολόγησης που υποβαθμίζουν την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας. Οι ίδιοι οίκοι δηλαδή που τα έβρισκαν όλα ωραία και καλά στις αμερικάνικες τράπεζες πριν σκάσουν οι χρηματιστηριακές φούσκες τους και αρχίσει η παγκόσμια οικονομική κρίση.
Στο μεταξύ μεσαία στελέχη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής “θα παίρνουν σβάρνα” τα υπουργεία ζητώντας στοιχεία και απαιτώντας εξηγήσεις από τους υπουργούς.
Ολα αυτά τα είδαμε και με το παραπάνω τις πρώτες 100 μέρες. Προφανώς, όμως, δεν τα είδαμε όλα. Εχουμε ακόμα να δούμε πολλά μέχρι να εμπεδώσουμε ότι οι Βρυξέλλες αποφασίζουν και η κυβέρνηση εκτελεί.
Στο Ζάππειο ο πρωθυπουργός μας είπε ότι η χώρα λοιδωρείται σε βαθμό που ξεπερνά κάθε όριο. Αν έτσι είναι δεν μας είπε τι πρόκειται να κάνει προκειμένου να σταματήσει αυτή η κατάσταση. Γιατί από όσα συνολικά είπε στο Ζάππειο αλλά και όσα μέχρι τώρα έκανε η κυβέρνηση του, βγαίνει το συμπέρασμα πως για να σταματήσουν οι λοιδορίες πρέπει να κάνουμε όσα μας λένε οι μας λοιδορούν.