Όταν ο Πούτιν συζητά με την Ανγκελα Μέρκελ όλα καλώς καμωμένα, οκέι και στρέιτ. Οταν συνδιαλέγεται με τον Ολάντ δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
Όταν μάλιστα παράγγελνε και πλοία σε γαλλικά ναυπηγεία ο Βλαντιμίρ ήταν ακόμα και σωτήρας γιατί έδινε δουλειά σε Γάλλους ναυτεργάτες.
Όταν ο Ρέντσι ανταλlάσσει χαμόγελα και χειραψίες με τον Πούτιν όλα μέλι γάλα.
Αλλά όταν ο Τσίπρας συναντιέται και συζητάει με τον Πρόεδρο της Ρωσίας, τους Ευρωπαίους τους τσιμπάει μύγα.
Γιατί ρε λεβέντες, που θάλεγε και ο Τσιφόρος. Τί είναι ο Αλέξης; Πρωθυπουργός βήτα διαλογής; Και τί είναι η Ελλάδα; Προτεκτοράτο δικό σας για να μας λέτε με ποιους θα μιλάμε και σε ποιους θα κρατάμε μούτρα;
Εφόσον στις σχέσεις είμαστε πιστοί, θα μιλάμε, θα χαιρετάμε και θα ανταλλάσσουμε φιλιά με όποιον γουστάρουμε και ζήλιες δεν ανεχόμαστε…
