Καλεσμένος του Νίκου Χατζηνικολάου στην εκπομπή «Ενώπιος Ενωπίω» ήταν το βράδυ της Πέμπτης (4.11.2021) ο Γιώργος Παπανδρέου και μίλησε, μεταξύ άλλων, για τον παππού του και τον πατέρα του και την πολιτική τους πορεία, αποκαλύπτοντας και προσωπικές ιστορίες που έζησε μαζί τους.
Ο υποψήφιος για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, Γιώργος Παπανδρέου, είπε πως «για το πολιτικό DNA, ελπίζω να έχω πάρει τα καλύτερα και από τους δύο. Προφανώς είναι και οι δύο, ξεχωριστές προσωπικότητες, σε διαφορετικές εποχές, διαφορετικές προκλήσεις αλλά υπάρχει ένα ενιαίο στίγμα και αυτό είναι ο αγώνας για κάποιες αξίες προοδευτικές, είναι ο αγώνας για τη δημοκρατία, είναι ο αγώνας για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο αγώνας για την εθνική αξιοπρέπεια και ανεξαρτησία» και πρόσθεσε ότι:
«Δεν ήταν εύκολοι αγώνες και δεν ήταν προσωπικοί. Ήταν αγώνες του λαού, μαζί με το λαό, για το λαό. Ο Γεώργιος Παπανδρέου εξορίστηκε ή φυλακίστηκε έξι φορές στη ζωή του και ο πατέρας μου δύο φορές. Εγώ τον ακολούθησα ως μικρό παιδί στην εξορία. Αλλά και η δουλειά που έχει κάνει ο Γεώργιος Παπανδρέου για τη δημοκρατία, πέθανε ως ‘γέρος της δημοκρατίας’, είναι έμπνευση».
Μάλιστα, υπενθύμισε ότι «χθες ήταν και η ημέρα της κηδείας του Γιώργου Παπανδρέου το ’63, που ήταν η πρώτη δημοκρατική διαδήλωση μέσα στη Χούντα. Ήμουν εκεί, 16 χρονών, και η συγκίνηση ήταν μεγάλη αφενός γιατί έχασα τον παππού μου αφετέρου γιατί ήταν και ψυχική ανάταση, ότι η δημοκρατία μπορεί να έρθει ξανά στη ζωή μας» ενώ για τον πατέρα του είπε ότι «ο Ανδρέας Παπανδρέου, από τη μεριά του, πάλεψε για την ανεξαρτησία της χώρας αλλά και να εμβαθύνει τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη».
Για τις διαφορές που είχαν στην πολιτική τους πορεία, ο κ. Παπανδρέου είπε ότι «εξέφρασαν και οι δύο την εποχή τους. Ο Γιώργος Παπανδρέου μιλάει για τη σοσιαλδημοκρατία στο βιβλίο του. Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν και ο διανοούμενος καθηγητής, ο οποίος, ιδιαίτερα τα χρόνια της δικτατορίας, διαμόρφωσε τις βαθύτατες προοδευτικές του ιδέες που επηρέασαν το ΠΑΚ, το Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα επί Χούντας και μετά το ΠΑΣΟΚ, με την ίδρυση της 3ης Σεπτέμβρη.
Τα χρόνια της δικτατορίας δεν ήταν απλώς μια εξορία, ήταν και μια περίοδος στοχασμού, γιατί φτάσαμε στη Χούντα και τι πρέπει να αλλάξει στη χώρα. Ήταν μια εποχή δημιουργική που σκέφτηκε και συνάντησε Αριστερούς σε όλο τον κόσμο και σε κάποια από αυτά τα ταξίδια, τον ακολούθησα και εγώ».
Στην ερώτηση σε ποιον από τους δύο «νιώθει» ότι βρίσκεται πιο κοντά στην πολιτική του ιδεολογία, ανέφερε ότι «δεν γίνεται να διαλέξω με ποιον είμαι πιο κοντά πολιτικά. Η αγάπη μου και για τους δύο και η έμπνευση που αντλώ είναι μεγάλη» και αποκάλυψε για την εποχή που υπήρχαν τριβές στην Ένωση Κέντρου ότι «μικρός θυμάμαι τις διαφορές που υπήρχαν, μάλιστα, πήγαινα στον παππού μου και έπαιρνα τη θέση του πατέρα μου, γιατί υπήρχε τότε και μια διαφορά μέσα στην Ένωση Κέντρου».
Η επιστολή τον πατέρα του για αποχώρηση από την πολιτική λόγω υγείας
Για την περίοδο του 1989-1990, όταν ακουγόταν ότι ο Γιώργος Παπανδρέου ζήτησε με επιστολή από τον πατέρα του να αποχωρήσει από την πολιτική αλλά και ότι υπήρχε τριβή μεταξύ τους, ο ίδιος αποκάλυψε: «Δεν ήταν τριβή. Θα εξομολογηθώ κάτι που μου έλεγε και ο πατέρας μου. Όταν ήμουν μικρός, πηγαίναμε βόλτες σε πάρκα της περιοχής, εκεί που είναι το εξοχικό μας. Του άρεσε να συζητάει διάφορα θέματα και φιλοσοφικά αλλά και μαθηματικά καθώς του άρεσαν οι εξισώσεις.
Σε μια από αυτές τις βόλτες, μου μίλησε για τη ζωή και το θάνατο. Μου είχε πει ότι όταν φτάσει σε μια ηλικία, θέλει να έχει την αξιοπρέπειά του, να μπορέσει να φύγει όχι ανήμπορος αλλά με διαύγεια και να χαρεί τις τελευταίες στιγμές. Αυτό με είχε επηρεάσει πάρα πολύ. Το 1989 ήταν και η υγεία του, επίσης, επιβαρυμένη. Όταν τον έβλεπα να υποφέρει, είπα ‘πατέρα, μήπως είναι ώρα να ευχαριστηθείς τη ζωή σου, να ξεκουραστείς και να είσαι στη θαλπωρή της οικογένειας;’. Ήταν τελείως προσωπική αυτή η προσέγγιση. Δεν ήταν πολιτική.
Δεν ήταν επιστολή του υπουργού προς τον πρωθυπουργό, ήταν επιστολή του γιου προς τον πατέρα. Αποφάσισε με κουράγιο να μην εγκαταλείψει και πολιτικά δικαιώθηκε. Βγήκε ξανά πρωθυπουργός και άνοιξε τον δρόμο ώστε το ΠΑΣΟΚ να κυβερνήσει και μετά τον θάνατό του για πολλά χρόνια ακόμα. Ίσως ήταν από τις καλύτερες, αν όχι η καλύτερη, περίοδος της Μεταπολίτευσης που έζησε η Ελλάδα», είπε και πρόσθεσε ότι:
«Η απόφασή του να συνεχίσει με την πολιτική ήταν μια απόφαση που ήξερε ότι θα επιβαρύνει την υγεία του, όπως και έγινε. Όμως, ήταν μια απόφαση πολιτική, αν θέλετε και μια θυσία, και αυτό με εμπνέει. Το γεγονός ότι και ο παππούς μου και ο πατέρας μου αλλά και άλλοι αγωνιστές δεν τα έβαζαν κάτω και θέλουν να παλέψουν για αυτή τη χώρα».
