Περίπου οκτώ δισεκατομμύρια προβλέπεται να φθάσει και να ξεπεράσει το ύψος της συνολικής επένδυσης σύμφωνα με το αναθεωρημένο μνημόνιο κατανόησης που υπεγράφη καταναγκαστικά στο “και πέντε” . Είναι βέβαιο ότι η κυβέρνηση δεν θα το έκανε αν δεν περίμενε την δόση των περίπου οκτώ δις ευρό για να μπορεί να λειτουργήσει τη χώρα τον επόμενο μήνα.
Κατά μια θεαματική σύμπτωση λίγο πάνω από οκτώ δις ευρό στοίχισαν σύμφωνα με την επίσημη προ τετραετίας και προφανώς υποτιμημένη επίσημη εκδοχή οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 , με εμβληματικούς χώρους τέλεσης και τους χώρους του παλιού αεροδρομίου.
Όσα λοιπόν στοίχισε η Ολυμπιάδα, που κατά πολλούς θεωρείται ένας από του όψιμους πυλώνες της χρεοκοπίας,θα ρίξει ο επενδυτικός Όμιλος του Ελληνικού την προσεχή δωδεκαετία . Το ποσό είναι ιλιγγιώδες αναλογικά και δείχνει την αντικειμενική αδυναμία του κράτους να αξιοποιήσει πλουτοπαραγωγικά τον θησαυρό του παλιού αεροδρομίου.
Θα μπορούσε, ίσως , να το κάνει επιλέγοντας το στρατηγικά αντί της Ολυμπιάδας . Και αν η χώρα έμπαινε στην τρίτη χιλιετία με κυβερνήσεις πραγματικά εκσυγχρονιστικές και μεταρρυθμιστικές προσανατολισμένες στην εξασφάλιση πραγματικής προόδου και όχι προσηλωμένες στην διασπάθιση των υπεραξιών της νομισματικής ένωσης από τις πρώτες γραμμές των κομματικών στρατών και των επιτηδείων.
Τώρα όμως η χώρα δεν μπορεί να κάνει τίποτα παρά μόνο να βλέπει την κυβέρνηση της ολομέτωπης αντιπολιτευτικής αντίστασης της περιόδου ’10-’14 , να σύρεται κυριολεκτικά χωρίς την παραμικρή λαϊκή αντίδραση στις εφαρμογές των προγραμμάτων στα οποία απέτυχαν οι προηγούμενες τρεις μνημονιακές κυβερνήσεις.
Πρόκειται για μια παραδειγματική συμπεριφορά της ιστορίας που τιμώρησε την ύβρι των διαδοχικών εθνοσωτήρων του ποδαριού με σημαία ευκαιρίας την εξουσιομανία. Αντί να συγκλίνουν από την αρχή της κρίσης στον κοινό τόπο τον οποίο έπρεπε να εφεύρουν αν δεν υπήρχε , είναι τώρα αναγκασμένοι να προσποιούνται οι μεν ότι κυβερνούν και οι δε ότι αντιπολιτεύονται.
Οι εξελίξεις για το Ελληνικό είναι μια ακόμη επιβεβαίωση των διαδικασιών που έπρεπε να δρομολογηθούν αμέσως μετά το κλείσιμο τους αεροδρομίου χωρίς γύρω απ αυτό να οικοδομούνται πολιτικές καριέρες αυτοδιοικητικής και κεντρικής πολιτικής κλίμακας και στείρες αντιπαραθέσεις με παράγωγα την ερήμωση, την καθήλωση και την απαξία.
Βεβαίως το ίδιο θα επιχειρηθεί και τώρα γύρω από τον πακτωλό των δις και την νομή των παράπλευρων ωφελειών , που ήδη δοκιμάζει τις σχέσεις των τριών νεαρών δημάρχων της περιοχής (Κωνσταντάτος, Παπανικολάου, Κονδύλης). Τους τελευταίους μήνες πλαισίωναν σαν τους τρεις σωματοφύλακες τον βετεράνο Διονύση Χατζηδάκη στην διαχείριση του προσφυγικού στις επαφές τους με την κυβέρνηση.
Όμως όλως προσφάτως έχουν απομονώσει τον προνομιούχο δήμαρχο Ελληνικού – Αργυρούπολης, διεκδικώντας με παραδοσιακούς τρόπους τον ρόλο τους στην αναδιανομή των συμφερόντων και των ισορροπιών στο νέο τοπίο του παραλιακού μετώπου. Από κει θα προσπαθήσουν να κερδίσουν όλοι , από την κυβέρνηση έως τους φιλόδοξους δημάρχους, που προσεχώς θα διεκδικήσουν ρόλους στην κεντρική πολιτική σκηνή με φόντο τα σύννεφα της σκόνης τους γερανούς και τις μπουλντόζες της παραλιακής ζώνης, για πρώτη φορά μετά από 15 χρόνια.
Αυτό φυσικά με την προϋπόθεση της δρομολόγησης των διαδικασιών που απαιτούνται χωρίς τα ανούσια και αυτοεξευτελιστικά τερτίπια υπουργών και γραμματέων που για μήνες τώρα μάχονται με φαντάσματα προσπαθώντας να πείσουν πως κάνουν κάτι διαφορετικό καλύτερο από εκείνο που εξόρκιζαν.
Ο δρόμος προβλέπεται δύσβατος και έχει όλες τις προϋποθέσεις να υπονομευθεί τόσο σε αυτοδιοικητικό όσο και σε κυβερνητικό επίπεδο αν κρίνουμε από τις πρόσφατες αντιδράσεις δημάρχων της περιοχής που διεκδικούν μερίδια από την πίτα με τα αντισταθμιστικά οφέλη τα οποία περιλαμβάνουν μέχρι και τους χώρους διαχείρισης ,ανακυκλώσιμων και μη, απορριμμάτων.
Οι συγκρούσεις συμφερόντων του παραλιακού μετώπου προβλέπονται αδυσώπητες και η νομή του πλούτου στην επίδοξη Ριβιέρα της Αττικής θα κρίνει την τύχη κυβερνήσεων μελλοντικά.